Recensie “Meesterdeal” van Marlen Beek-Visser

Marlen Beek-Visser – “Meesterdeal”

Als Bo van Lierop ontdekt dat haar 16-jarige dochter Eva een verhouding heeft met haar mentor, een man van tweeënveertig, lopen de spanningen binnen het gezin hoog op. Het feit dat Bo en Adam al jaren een geheim met zich meedragen, een geheim dat zij beter eerder hadden kunnen vertellen, maakt de situatie er niet eenvoudiger op. Is dat de reden dat Adam zich steeds vreemder gaat gedragen? Bo’s enige uitvlucht is haar vrijwilligersbaantje bij de Hulplijn en in het bijzonder Emiel, een cliënt met wie ze een band opbouwt. Emiel weet een manier om haar te helpen. Net als Bo op het punt staat om de confrontatie aan te gaan, gebeurt er iets wat een schok van ontzetting teweegbrengt.

Marlen Beek-Visser debuteerde in 2015 met de uitstekende thriller “Stem!” (recensie) die genomineerd werd voor de Schaduwprijs, de prijs voor het beste spannende debuut. “Meesterdeal” is haar tweede thriller. Net zoals haar debuut is ook dit boek een ijzersterke psychologische thriller. De personages zijn goed uitgewerkt en Marlen heeft zich goed ingeleefd in het leven van haar personages. Wat moet je als ouders doen als je hoort dat je dochter een relatie is begonnen met haar mentor? Dat probleem is al groot genoeg, maar het geheim dat moeder Bo en vader Adam met zich meedragen is ook explosief en als Eva achter de explosieve waarheid komt, neemt ze nog meer afstand van haar ouders dan een gemiddelde puber al doet. Bo probeert uit alle macht haar gezin bij elkaar te houden en wordt daarin niet bepaald gesteund door haar man Adam, die ook nog eens een geheim voor haar blijkt te bewaren. Bo staat er dus alleen voor en wanneer ze hulp krijgt aangeboden uit onverwachte hoek, grijpt ze dit aarzelend aan, zonder te beseffen wat voor problemen dat zich met zich mee kan brengen.

Van de eerste tot de laatste pagina is “Meesterdeal” een meesterlijke thriller met levensechte personages. Je wordt meegesleept in de gebeurtenissen en de verwikkelingen van de familie van Lierop laten je niet los. Zelfs na het dichtslaan van het boek blijven de onderwerpen die in het boek behandeld worden je achtervolgen. Marlen Beek-Visser is een rasverteller. Met “Stem!” had ze zich al neergezet als veelbelovend thrillerauteur en met “Meesterdeal” lost ze de hooggespannen verwachtingen moeiteloos in. Een must-read voor iedereen die van psychologische thrillers houdt!

Uitgeverij Ellessy, december 2016. 279 pag.

Recensie “Dark matter” van Blake Crouch

Blake Crouch – “Dark matter”

Met dank aan Karakter Uitgevers B.V. voor het recensie-exemplaar.

 

Het leven bestaat uit keuzes.

Door één pad te kiezen, sluit je het andere af.

Maar wat als dat nu eens niet zo is.

Wat als je in een andere werkelijkheid dat andere pad volgt.

 

Wat als je spijt krijgt van je keuze… 

 

Over de schrijver

Blake Crouch (1978) is geboren in North Carolina en heeft sinds zijn afstuderen verschillende thrillers geschreven. Met de Wayward Pines-Serie, en de verfilming daarvan, raakte hij meer bekend bij het grote publiek. De vertaalrechten van zijn nieuwe thriller “Dark Matter” werden internationaal voor astronomische bedragen overgenomen en ook de filmrechten zijn verkocht.

Cover

Ik heb de ongecorrigeerde proef gelezen. De cover van dit exemplaar is heel simpel gehouden. Zwarte ondergrond met witte letters. De titel “Dark Matter” staat bovenaan met een groot lettertype vermeld. Vlak daaronder: ”Wat als”. De naam van de schrijver staat bijna onderaan. Volgens de cover is het een speculatieve thriller. Ik kon mij daar voor het lezen geen goed idee bij vormen. Maar na het lezen voldoet dit boek inderdaad aan dat genre. Het is een mix van thriller en science-fiction. Speculatief dekt de lading. Op de definitieve cover die bij deze recensie te zien is, zijn de titel en de naam van de schrijver in een donkere kleur weergegeven. De cover krijgt vanwege zijn eenvoud, die intrigeert, een 9.

Verhaal

Jason Dessen, atoomfysicus en professor in kwantummechanica op een kleine universiteit geniet van een normale donderdagavond, die hij samen met zijn zoon Charlie en zijn vrouw Daniela doorbrengt. Een vroegere collega heeft een belangrijke wetenschappelijke prijs gewonnen en op aandringen van zijn vrouw besluit Jason om kort langs het informele feestje te gaan om deze ex-collega te feliciteren. Tijdens het feestje is er een woordenwisseling tussen hem en Ryan, zijn ex-collega. Ryan snapt niet dat Jason niet meer van zijn carrière heeft gemaakt. Volgens Ryan zou Jason de wereld hebben veranderd als hij onderzoek was blijven doen.

Jason blijft maar kort op het feestje. Onderweg naar huis wordt hij plotseling gewelddadig overvallen en onder dwang van een pistool moet hij naar zijn eigen huis rijden. De overvaller vraagt aan Jason hoe het is om Jason te zijn, of hij gelukkig is met zijn leven. Dat zijn de laatste woorden die hij hoort en vanaf dat moment komt er een eind aan alles waar hij van houdt, aan alles wat hij kent.

Jason wordt wakker en weet niet waar hij is. Er zijn enkele mensen bij hem in een vreemde ruimte en spreken hem aan met doctor Dessen. Men vraagt zich af hoe hij zich voelt. Hij wordt met een brancard naar een operatiekamer gebracht. Er wordt gezegd: “Welkom terug, Jason” en hij wordt gefeliciteerd dat hij het gehaald heeft. Jason heeft geen idee wie die mensen zijn en waar zij het over hebben. Ze stellen zich voor als zijn collega’s en vrienden. Jason probeert niet in paniek te raken.

In de operatiekamer krijgt hij een aparte, pijnlijke behandeling en Jason denkt dat hij hallucineert. Hij vraagt zich af of er een drug is om hallucinaties en pijn op dat niveau van angstwekkende helderheid te creëren. Wat in hem opkomt is dat misschien wel de CIA erbij betrokken is en dat hij in een illegale kliniek wordt blootgesteld aan experimenten. Het gekke is echter dat de mensen om hem heen blij zijn hem te zien. Ze stellen Jason gerust dat de desoriëntatie die hem blijkbaar parten speelt weg zal trekken. Jason begrijpt steeds minder van wat er aan de hand is. Hij weet het complex te ontvluchten en gaat naar huis. Dit blijkt niet het veilige toevluchtsoord te zijn dat hij had verwacht. Eenmaal thuis komt hij erachter dat niets is zoals het was voor de ontvoering. Hij heeft geen zoon en Daniela is niet zijn vrouw. Hij komt erachter dat hij geen gewone professor is, maar een zeer getalenteerde wetenschapper die prestigieuze prijzen heeft gewonnen. Jason is verbijsterd door deze informatie. Binnen een tijdsbestek van enkele uren is hij het contact met zijn identiteit en realiteit kwijt, hij twijfelt aan alles wat hij dacht te kennen.

Mening/conclusie

De ondertitel ‘Wat als’ en ‘speculatieve thriller’ scheppen hoge verwachten. Dit ook vanwege de Wayward Pines-Serie, die ik met veel plezier gelezen heb.

Het eerste deel van hoofdstuk 1 is in de vorm van een alwetende verteller, dit blijkt Jason te zijn. Er is een korte uitleg hoe het allemaal begon. ‘Niemand vertelt je dat het allemaal op het punt staat te veranderen, dat het van je wordt afgepakt’. Na dit eerste stukje, verandert het vertelperspectief. Vanaf dat moment tast je net als Jason in het duister over wat er aan de hand is, je weet net als hij niet wat er gebeurt. Je voelt zijn angst, zijn paniek en verwardheid over wat er gaande is. Waarom is hij ontvoerd? Hij kan geen enkele reden verzinnen. Je wordt tijdens de kidnapping meegevoerd in de gedachten van Jason, deze zijn gedetailleerd beschreven. Daarna komt de onbekende wereld waar Jason mee geconfronteerd wordt. Jason vraagt zich af wat er in vredesnaam met hem gebeurd is. Het geeft hem een raar gevoel dat mensen hem blijken te kennen, terwijl hij zich hele andere dingen herinnert. Niets lijkt erop dat dit een gewone ontvoering is. Er is iets vreemds aan de hand en dat maakt je als lezer zeer nieuwsgierig. Jason probeert er achter te komen wat er met hem is gebeurd, maar tijdens zijn onderzoek komt hij erachter dat hij, maar ook iedereen die hij zijn geheim toevertrouwt, gevaar loopt. De mensen met wie hij nu te maken heeft, gaan tot het uiterste om zaken geheim te houden. Wat Jason in de loop van het verhaal ontdekt is onvoorstelbaar, ongelooflijk en verbijsterend. Jason zal voorzichtig moeten zijn als hij weer levend thuis wil komen. Om dit doel te bereiken gaat hij op een bizarre, beangstigende reis. Tijdens deze reis zit Jason in een achtbaan van emoties, het is een reflectie op zijn leven dat hij tot dan toe heeft geleefd. Zaken die hij altijd voor lief heeft genomen betekenen nu alles voor hem.

Het verhaal is intrigerend, maar vooral enorm spannend. De verwarring van Jason is uitstekend beschreven. Jason heeft een vermoeden over wat er aan de hand is, maar er blijft bij hem constant die twijfel bestaan over wat nou precies de waarheid en de werkelijkheid is.

“Dark Matter” is een bijzonder origineel, vernieuwend, spannend, indrukwekkend en intrigerend verhaal. De ontknoping is fascinerender en briljanter dan ik had kunnen vermoeden. Het is verreweg het beste boek dat ik dit jaar heb gelezen.

“Dark Matter” van Blake Crouch heeft de hoge verwachtingen die ik van het verhaal had waargemaakt en krijgt van mij 5 dikke sterren!

 

Uitgeverij Karakter, augustus 2016. 320 pag.

Gastrecensent: Jeanine Feunekes-Both (Recensente De Perfecte Buren)

 

Gastrecensie “Zusjes” van Chevy Stevens

Chevy Stevens – “Zusjes”

Over de auteur:
Chevy Stevens is het pseudoniem van Rene Unischewski (Vancouver Island, Canada, 1973).  Ze werkte lange tijd als makelaar, waarbij ze zich voorstelde wat voor vreselijks er zou kunnen gebeuren tijdens bezichtigingen met potentiële kopers. Het meest gruwelijke scenario vormde de inspiratie voor haar thrillerdebuut Still missing (2010), vertaald als Vermist.
In een rap tempo volgde nog meer thrillers, zoals Ik zie alles en Nachtspel, voor Still missing ontving Stevens de International Thriller of the Year Award voor het beste debuut. Haar boeken worden in meer dan dertig landen uitgegeven.

Achterflap
De zusjes Jess, Courtney en Dani CampbeIl wonen op een afgelegen boerderij in Canada. Het is een hard leven, vooral omdat ze uit de buurt moeten blijven van hun driftige vader. Op een nacht loopt een ruzie uit de hand en de zussen slaan op de vlucht. Als hun auto pech krijgt vragen ze hulp aan twee mannen in een klein stadje, maar dat is het begin van een nieuwe nachtmerrie.
Achttien jaar later wonen ze onder andere namen in Vancouver. Wanneer een van de zussen vermist wordt, wordt duidelijk dat het verleden hen heeft ingehaald, en dat ze niet nog een keer kunnen vluchten.

Het verhaal wordt in drie delen opgesplitst. Het eerste deel wordt verteld uit naam van het jongste zusje Jesse. Je wordt meegesleept in een beangstigend verhaal over wat de zusjes mee moeten maken bij hun vader die, door voortdurend dronken te zijn, zijn agressieve gedrag niet onder controle heeft. De zusjes worden aan hun lot overgelaten en tijdens een uit de hand gelopen ruzie met hun vader is er nog maar een uitweg en dat is vluchten, ver weg van huis en haard.
Tijdens hun vlucht komen ze door autopech in aanraking met twee mannen die bereid zijn hen te helpen. Maar is dat wel zo? Zijn deze mannen wel zo vriendelijk en behulpzaam zoals ze zich in eerste instantie voordoen? Vanaf dat moment beland je in een spel waarin je meegesleurd wordt en waarbij je met doodsangst de bladzijde telkens omslaat in de hoop dat er snel een einde aan de nachtmerrie komt.

Onder volledige anonimiteit leven de zusjes verder, waarbij datgene wat er 18 jaar geleden gebeurd is zover mogelijk verborgen wordt gehouden. Totdat op een dag een van de zussen wordt vermist.  En dan begint de nachtmerrie weer opnieuw. En weer dendert het verhaal door je hoofd, elk moment wat er beschreven wordt, elke seconde die te lang duurt houd je vast in een nachtmerrie waar geen einde aan lijkt te komen. Het grijpt je naar je keel, de angst neemt je mee op zoek naar een uitweg voor de zussen. Tot op het laatste moment waarbij alle opgedane emotie je even je adem ontneemt en ik mijn ogen niet helemaal droog kon houden.

Als thriller-fan is dit een absolute must-read, alles wat een thriller moet bevatten zit er In verwerkt. Deze zal dan ook zeker in mijn top 5 belanden van beste boek van 2016.

Plot 5+
Schrijfstijl 5
Originaliteit 5
Psychologie 5+
Leesplezier 5
Spanning 5+

Mijn waardering voor dit boek komt op een dikke 5 sterren te staan.

Uitgeverij Cargo, juli 2016. 384 pag.

Gastrecensent: Daniëlle Henssen.

Recensie “Het vervloekte huis” van Lydia van Houten

Lydia van Houten – “Het vervloekte huis”

De achterflap: Als de 43-jarige journaliste Mikayla geconfronteerd wordt met de zelfmoord van haar man Steven, stort haar hele wereld in. Steven Jackson, geboren in Canada, blijkt echter een onverwachte erfenis voor Mikayla achter te laten: een huis in Rocky Roads, British Columbia, Canada. Samen met haar 7-jarige zoontje Jason en haar 16-jarige dochter Valerie ontvlucht Mikayla haar nu eenzame leven in Amsterdam. Ze emigreert naar Canada, in de hoop haar eerste thriller te schrijven in het klaarblijkelijk uitgestorven Rocky Roads. Al snel stuit ze op een aantal eigenaardige zaken, zoals de onopgeloste moord op Joanna la Croix van twintig jaar eerder.

Als Mikayla op eigen houtje onderzoek gaat doen naar de moord, wordt steeds duidelijker dat Rocky Roads een duister geheim herbergt. Mikayla duikt in het verleden van het stadje. Vanaf dat moment gebeuren er rare dingen in en om haar huis. Jason meent zelfs dat het spookt, dat het huis vervloekt is. Als hun hond Gollum spoorloos verdwijnt neemt Mikayla zelf het heft in handen. Ze moet en zal de onderste steen boven krijgen…

“Het vervloekte huis” is de tweede thriller van Lydia van Houten. Ik heb haar debuut (“Doodstil”) nooit gelezen, dus dit boek is mijn eerste kennismaking met haar. En wat voor een kennismaking! Ik was een van de twintig gelukkigen die een drukproef van dit boek hebben ontvangen van de uitgever. Hoewel ik moet toegeven dat ik weer een min of meer standaard “vrouwenthriller” verwacht had, bleek dit absoluut niet het geval te zijn. Daarvoor zit dit verhaal veel te goed in elkaar.

Na de eerste paar pagina’s werd ik direct meegesleept door het verhaal, of eigenlijk voelde het alsof het verhaal onder mijn huid kroop. De mensen in Rocky Roads, waarin iedereen geheimen lijkt te hebben. Iedereen verbergt iets. Een lugubere waarheid over het dorp dat hoofdpersoon Mikayla absoluut niet mag ontdekken, en de dorpsbewoners gaan ver om hun geheim te beschermen tegen de nieuwsgierige vragen van buitenstaander en indringer Mikayla.
Door de soepele schrijfstijl en het intrigerend plot is het een boek geworden dat gewoon onmogelijk weg te leggen is. Een meeslepende psychologische thriller die je van begin tot einde in de klauwen houdt.
“Het vervloekte huis” ligt vanaf 6 juni in de winkels. Echt een boek om op je verlanglijstje te zetten, of om direct te reserveren. Een must voor liefhebbers van psychologische thrillers. Lydia van Houten is een naam om in de gaten te houden.

Uitgeverij Kabook, juni 2016. 291 pag.

Recensie “Vakantie in eigen taal” van Gaston Dorren

Gaston Dorren – “Vakantie in eigen taal”

Vraagje; waarom staat in deze zin een puntkomma? Hoe komt het dat ‘wippen’ en ‘doos’ gniffelwoorden zijn geworden? Zullen we in de toekomst allemaal ‘de boek’ zeggen? Lees deze boek en je weet het.
Waarom leren Walen zo moeilijk Nederlands? Hoe raar is het om Liège ‘Luik’ en Lille ‘Rijsel’ te noemen? Waarom rijmt ‘boarding pass’ niet op ‘dieptepass’? Verrassende vragen, die taaljournalist Gaston Dorren beantwoordt: goed geïnformeerd, eigenzinnig – en het plezier spat ervan af.
Wat is er mis met het dialect van Amersfoort? Waarom moet het Limburgs vooral geen officiële schrijftaal krijgen? En hoe komt het kleine Nederlandse taalgebied eigenlijk aan zo veel dialecten? Het staat in dit boek, dat elke taalliefhebber zal pakken. Pakken, openslaan en lezen (en herlezen).

Een boek over taal saai? Welnee! Zinsontleding saai? Hoe kom je daar nu bij? Tenminste niet als je Gaston Dorren het woord (of beter: de pen) geeft, want hij schrijft zo pakkend over (voornamelijk de Nederlandse) taal, dat “Vakantie in eigen taal” gewoon niet weg te leggen is. In korte hoofdstukken stipt hij steeds een ander aspect van onze taal aan en stelt waarbij ook vragen: over waarom we bepaalde zinsuitdrukkingen gebruiken, over het nut van een trema, over de rode kringeltjes onder een woord (zoals onder “kringeltjes”), over hoe bepaalde woorden en uitdrukkingen ontstaan zijn, over de restanten van naamvallen in het Nederlands. En wat is ook alweer een wederkerig voornaamwoord en wanneer gebruik je die?  Welke was ook alweer goed: “zich ergeren” of “zich irriteren”? En waarom? Je leest het in “Vakantie in eigen taal“.

Saai? Absoluut niet! Dit is een van de beste non-fictie boeken die ik in lange tijd gelezen heb en het is zeker een aanrader voor iedereen die met taal werkt – beroepsmatig of niet – en voor iedereen die een interesse in taal heeft en daar gewoon een ontzettend vermakelijk en leerzaam boek over wil lezen. Ik had nog wel een paar weken aan de vakantie in eigen taal willen vastknopen, want Gaston Dorren heeft niet alleen verstand van taal, maar hij weet ook hoe hij het moet brengen. Heerlijk verfrissend en buitengewoon leerzaam. Aanrader!

Uitgeverij Athenaeum – Polak & Van Gennep, 2016. 207 pag.

Gastrecensie “Zeldzame aarden” van Sandro Veronesi

Binnen een tijdsbestek van 24 uur verliest een man de controle over zijn gehele leven: hij maakt een ernstige fout op het werk, hij vindt zijn kantoor verzegeld, hij ontdekt dat zijn compagnon is gevlucht en hem met de problemen heeft opgezadeld, hij breekt definitief met zijn partner – en intussen is zijn dochter van huis weggelopen. Hij voelt zich opgejaagd en vlucht, maar de plotselinge puinhoop van zijn leven maakt op hem ook de indruk van een nauwkeurig ontwerp.

Deze man is Pietro Paladini, de onbeweeglijke held van Kalme chaos, die wij negen jaar later in een omgekeerde situatie tegenkomen, dolend op zoek naar het gewone leven dat hij plotseling is kwijtgeraakt, of – en dat zal zijn ontdekking zijn – dat hij nooit echt heeft gehad.

Het is mij sinds ik begonnen ben met mijn bedenksels over boeken neer te pennen nog nooit eerder overkomen. Een boek lezen, weten dat je moet verder lezen, niet weten waarom, genieten van de prachtige taal om dan pas in de laatste drie hoofdstukken te beseffen waarom je dit moest lezen. “Zeldzame aarden” (2013) is het vervolg op “Kalme Chaos” (2006), het verhaal waarin Pietro Paladini, succesvol directeur van een tv-station in Milaan, zijn vrouw Lara verliest aan een aneurysma en alleen achterblijft met zijn 10-jarige dochter Claudia. “Kalme Chaos” heb ik niet gelezen maar dat is geen beletsel, ik zal het wel nog lezen! Nu zijn we acht jaar verder. Pietro heeft Milaan al enige jaren verruild voor Rome, is mede-eigenaar van een bedrijf in tweedehands auto’s en heeft al vier jaar een relatie met vriendin D. Dochter Claudia is inmiddels achttien. Als volledig onverwacht zijn compagnon het brein blijkt te zijn van een autozwendel en de belastingsinspectie zijn bedrijf verzegelt wordt Pietro gedwongen te vluchten. Dit is slechts de aanzet voor een retrospectie in zijn eigen brein en gedachten. Weergaloos is de grappige wijze waarop Veronesi de hoofdfiguur Pietro schijnbaar onbenullige details laat opmerken en beschrijven. Ze zijn uit het leven gegrepen en laten je balanceren tussen eigen kleinschalig geluk en de drang naar succes.
De krop in de keel kreeg ik inderdaad pas op het einde van het boek tijdens het gesprek tussen Claudia en Pietro wat meteen ook de reden is waarom je dit boek moet lezen. Dit hakt er behoorlijk diep in.

Uitgeverij Prometheus, 2015. 368 pag.

Gastrecensent: Jan Stevens (www.boekensite.gent)

Recensie “De Testamenten” van Frank Wouters

Frank Wouters – “De Testamenten”

Een duistere erfeniskwestie en een brede grijns
Elsbeth is het als notaris gewend om testamenten voor te lezen, maar waarom is ze zo geraakt door wat Lucas in zijn laatste wilsbeschikking heeft neergeschreven? Natuurlijk kende ze hem, vaag, van in het dorp. Ze wist dat hij een romanticus was, een melancholische ziel met een talent om zich met gemak uit elke miserabele situatie te werken en elk aankomend succes te elfder ure de nek om te wringen. En nu was hij dood, omgekomen in een bizar ongeval. Zijn nabestaanden zitten als gieren te loeren op de erfenis. Zijn testament staat vol van poëtische verrassingen en mysterieuze verwijzingen. De erfgenamen zijn onthutst en verward. Dan duiken er meerdere testamenten op. Wat heeft Lucas bezield om ze elk een vage datum te geven? En waarom schreef hij er zoveel? Aan Elsbeth om doorheen alle intriges de ware wil van Lucas te achterhalen.

Een zeldzaam mooie roman over hebberigheid en sterfelijkheid, de maakbaarheid van het leven en het rammelen van menselijke relaties en de houdbaarheid van huwelijken. Briljant in al zijn eenvoud, en gelukkig ontbreekt ook de humor niet. Zoals al op de achterkant van het boek staat “Een geweldige leeservaring. En een grijns of vijf”. Een schrijver van wie we hopelijk nog veel gaan horen. “De Testamenten” is in ieder geval een meesterwerkje. Zowel de testamenten in het boek als het boek “De Testamenten” zijn uniek. Zonder enige twijfel vijf sterren waard.

Uitgeverij Lannoo, 2015. 284 pag.

Recensie “Wie storm zaait” van T.C. Boyle

Recensie “Het duistere dal” van Thomas Willmann

Recensie “Drie akkoorden en de waarheid” van Rob van Scheers

Rob van Scheers – “Drie akkoorden en de waarheid”

Een goed popliedje is als een polaroid uit het volle leven. Een vaak herkenbaar verslag van een ervaring, een uitdrukking van een stemming, een maatschappelijk statement soms. In Drie akkoorden en de waarheid volgt cultuurreporter Rob van Scheers de makers van die liedjes op de voet – door middel van reportages, interviews, essays en concertbezoek.

Van Scheers plaatst het werk van Bruce Springsteen, Woody Guthrie, Bob Dylan, Johnny Cash, Emmylou Harris, Frank Zappa, Hank Williams, Stevie Wonder, de Rolling Stones, Beck, Tim Hardin, Talking Heads, Lou Reed, Chuck Berry, The Beatles, Nick Cave, U2, The Black Keys, Rufus Wainwright, Stromae en vele anderen in de lange, lange traditie van het songschrijven. Ook legt hij onvermoede verbanden met andere disciplines, zoals literatuur en speelfilm.

De titel “Drie akkoorden en de waarheid” is de vertaling van een zin uit “All along the watchtower” van Bob Dylan. Het is dan ook onvermijdelijk dat Bob Dylan aan bod komt in dit boek. Maar hij is niet de enige. Het is duidelijk dat Van Scheers over een encyclopedische kennis van popmuziek beschikt. Hij rangschikte liedjes naar een levensloop, van geboorte tot dood met daartussen de jeugd, adolescentie, het settelen, midlife en ouderdom. Levensfases die gekoppeld kunnen worden aan liedjes over onder meer het ontdekken van de liefde, trouwen en scheiden, het beschrijven van verval en contemplatie. Het boek staat boordevol interessante weetjes en leuke anekdotes en is zonder twijfel een must voor iedere muziekliefhebber. Dit boek staat garant vele uurtjes genieten, en ook daarna zul je het boek nog regelmatig uit de kast pakken. Ik zou niemand weten die zo vol passie over popmuziek kan schrijven als Van Scheers. Iedere bladzijde is een feestje! Een echte aanrader.

Uitgeverij De Kring, 2014. 256 pag.