Recensie “Een vreemde in huis” van Shari Lapena

Shari Lapena – “Een vreemde in huis”

Wat als je misschien iets verschrikkelijks hebt gedaan en je het je niet kunt herinneren? Van de auteur van “Het stel van hiernaast“, de wereldwijde bestseller Wat als je misschien iets verschrikkelijks hebt gedaan en je het je niet kunt herinneren? Je bent thuis, wacht tot je man thuiskomt van zijn werk. Je kookt een lekkere maaltijd, kijkt ernaar uit hem te zien en te horen hoe zijn dag was. Hij kan elk moment komen. Dat is alles wat je je herinnert. Je wordt wakker in het ziekenhuis, zonder enig idee hoe je daar beland bent. Ze zeggen dat je een ongeluk had; je verloor de controle over je stuur terwijl je veel te hard reed in een gevaarlijke buitenwijk. De politie start een intensief onderzoek en gaat ervan uit dat je iets in je schild voerde. Maar je echtgenoot weigert dat te geloven. Je beste vriendin twijfelt. En zelfs jij kan niet achterhalen wat er die nacht gebeurd is…

Na de bestseller “Het stel van hiernaast” is “Een vreemde in huis” de tweede thriller van Shari Lapena, die overduidelijk uitblinkt in psychologische thrillers. Ook nu weer zijn de karakters goed uitgewerkt en je wordt regelmatig op het verkeerde been gezet. Ieder mens heeft geheimen en dat geldt ook voor de personages in de thrillers van Lapena, maar sommige mensen hebben grotere geheimen dan andere mensen. Lapena creëert levensechte personages met geloofwaardige motieven die zij op fenomenale wijze tot leven brengt. “Een vreemde in huis” is een meeslepende thriller die je tot en met de laatste pagina’s in het duister laat tasten. Aanrader!

Uitgeverij Prometheus, juli 2017. 272 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Advertentie

Winactie: “Over het spoor” van Eva Keuris

Eva Keuris – “Over het spoor

Over het boek: Op donderdag 21 augustus om 20.30 uur verschijnt de naam van Jordi de Wit op de politietelex. Het tienjarige jongetje is door zijn moeder als vermist opgegeven. Om 23.34 uur ziet agente Wilma de Rijk iets drijven in het riet van een vijver in het natuurgebied tussen Hilversum en Bussum, ongeveer anderhalve kilometer van de speelplaats waar Jordi voor het laatst werd gezien. De staat waarin het lichaam wordt aangetroffen maakt al snel duidelijk dat het jongetje niet uit zichzelf in het water beland is. Jordi de Wit wordt op 30 augustus begraven. Zijn hele school is aanwezig, hij is nog nooit zo populair geweest.

Kort na de moord worden drie puberjongens opgepakt. Wanneer zij na hun gevangenisstraf vrijkomen, besluit een ghostwriter uit fascinatie voor de zaak en de dubieuze schuldtoekenning een boek te schrijven over de meest charismatische, hoogopgeleide van het stel, de enige van ‘de goede kant van het spoor’ in Hilversum: Ingmar. Voor hem en zijn reputatiegerichte familie is het de kans om zijn onschuld te bewijzen en zijn imago te verbeteren, zodat zijn toekomst er zonniger uit komt te zien. Echter, naarmate de ghostwriter en Ingmar dichter bij elkaar komen, lijkt de waarheid steeds verder weg te raken. Maar íemand moet toch weten wat daar gebeurd is, die avond?

---

In samenwerking met Uitgeverij Prometheus mogen wij drie exemplaren van “Over het spoor” – en als troostprijs vijf pasjes met een downloadcode waarmee je het eerste hoofdstuk gratis kunt downloaden – verloten onder de mensen die het juiste antwoord geven op onderstaande vraag:

Wat is de naam van het personage dat als ghostwriter het verhaal van de moord op Jordi de Wit gaat opschrijven?

NB: Deze prijsvraag is afgelopen.

NB: Je e-mailadres wordt alleen gebruikt om contact met je op te nemen als je gewonnen hebt en alle gegevens worden verwijderd na afloop van de winactie. Max. één inzending per IP-adres. Dubbele inzending worden verwijderd. Deze winactie loopt t/m zondag 2 april 2017. Op maandag 3 april worden de winnaars bekend gemaakt.

Winnaars worden bekendgemaakt in onze Facebookgroep Thrillerverslinders, dus word lid als je nog geen lid bent.

Uitgeverij Prometheus, maart 2017. 256 pag.

Recensie “Eindspel” van Isa Maron

Isa Maron – “Eindspel”

In een kleine woning in Amsterdam-Noord worden de gruwelijk toegetakelde lichamen van een hoogbejaard stel gevonden. Rechercheur Maud Mertens stort zich op de zaak, terwijl ze samen met haar collega Niels werkt aan een zaak waarbij er hoofden zijn gevonden in de tuin van de villa. Kyra Slagter vertrekt naar Londen, de seriemoordenaar die meer lijkt te weten van de verdwijning van haar zus wil praten. Ze komt steeds dichterbij, gevaarlijk dichtbij…

Wat een knallend einde van het vierluik “De Noordzeemoorden”. Erg jammer dat de serie afgelopen is en we afscheid moeten nemen van al die geweldige personages van wie we zijn gaan houden, vooral Maud en Kyra. In dit deel komen alle verhaallijnen van de vorige drie delen samen. Het is dan ook een dikker boek dan de voorgaande delen. Maar wat een explosief boek is dit! Het gaat er niet bepaald zachtzinnig aan toe. Ik weet niet precies wat ik verwacht had van het laatste deel van de serie, maar dit boek overtreft in ieder geval alle verwachtingen die ik gehad had kunnen hebben. Een buitengewoon indrukwekkend slot van een geweldige serie. Isa Maron overtuigt en is overduidelijk een van de beste thrillerschrijvers die we hebben. Ik ben er sprakeloos van! Niet geschikt voor tere zieltjes.

Uitgeverij The House of Books, november 2016. 456 pag.

Recensie “Het proces-Sonderberg” van Elie Wiesel

Elie Wiesel – “Het proces-Sonderberg”

Wanneer Werner Sonderberg, een jonge Duitser die in de Verenigde Staten woont, wordt beschuldigd van moord op zijn oude oom, pleit hij tijdens het proces: ‘Schuldig, en niet schuldig.’ De jonge journalist Yedidyah, die het proces voor de krant moet verslaan, raakt gefascineerd door deze vreemde zaak. Hij ontdekt dat de gebeurtenis verband houdt met de Tweede Wereldoorlog en heeft het onverklaarbare gevoel dat zijn eigen lot op het spel staat. Hij krijgt het vermoeden
dat hij op een familiegeheim is gestuit en gaat op onderzoek uit naar zijn eigen verleden. Wie is hij werkelijk? Hoe vindt hij de verdwenen herinneringen aan zijn vader, zijn moeder en broer terug?

Citaat: “We leven in niet in het verleden, het verleden leeft in ons. Vroeg of laat voegt de mens zich bij degenen die hem voorafgegaan zijn”

Kan iemand tegelijk schuldig en onschuldig zijn? Erft iemand de zonden die een voorvader begaan heeft? Hoe groot is de invloed van het verleden op het heden? “Het proces-Sonderberg” is het verhaal van de journalist en toneelcriticus Yedidhah, afwisselend vanuit de eerste persoon en de derde persoon verteld. Het is het verhaal over het verleden. Nog jaren na het verslaan van de rechtszaak tegen Werner Sonderberg, die zich tijdens zijn rechtszaak “schuldig en niet schuldig” verklaart, wordt Yedidhah geobsedeerd door deze zaak. De eerste verhaallijn is deze obsessie met de rechtszaak en de grens tussen schuldig en niet schuldig. Is het onderscheid wel zo duidelijk te maken? In de tweede verhaallijn gaat Yedidhah op zoek naar zijn eigen geschiedenis, en moet hij zien om te gaan met wat hij ontdekt heeft. Dit alles tegen de achtergrond van de meest gruwelijke misdaad tegen de mensheid: de holocaust. Ook Yedidhah’s familie is hier niet ongeschonden uit gekomen. Kan de mens zich losmaken van het verleden, als het verleden in ons leeft? Kunnen we afstand doen van de misdaden van een voorouder, of worden die zondes van generatie op generatie doorgegeven?
Elie Wiesel schrijft in de sobere stijl die we van hem gewend zijn en zoals altijd weet hij als geen ander hoe hij de lezer aan het denken moet zetten. Dit is geen filosofisch traktaat, maar een roman die tot denken aanzet. Het is een verhaal dat je niet snel zult vergeten. Indrukwekkend in al zijn soberheid.

Uitgeverij Meulenhoff, september 2009. 175 pag.

Recensie “Nemesis” van Simon de Waal

Simon de Waal – “Nemesis”

Auteur:
Simon de Waal (1961) is scenarioschrijver, auteur en regisseur. Hij werkte samen met Dick van den Heuvel en met Appie Baantjer waarvandaan de boeken Heuvel & de Waal en de Waal & Baantjer uit voortvloeide. Daarnaast werkt hij bij de Amsterdamse recherche. Hij schreef zijn persoonlijk thrillerdebuut in 2005 “Cop vs killer“, waarvan later een tv-film door hem geschreven en geregistreerd werd.
Dit jaar (2016) kreeg De Waal de vraag om het geschenkboekje van de Maand van het Spannende boek te schrijven(“Vector“). Vervolgens kwam zijn boek Nemesis uit.

Achterflap:
Als er een aanslag wordt gepleegd op een officier van justitie en twee getuigen in haar onderzoek worden vermoord, probeert een team rechercheurs tevergeefs de daders te vinden en verdere aanslagen te voorkomen. De dreiging voor de officier van justitie en haar gezin blijft echter levensgevaarlijk en daarom vraagt ze, uit wraak en wanhoop, een oud-rechercheur die ooit door haarzelf op non-actief is gesteld om het team te helpen. Hij ziet maar een mogelijkheid; het recht in eigen hand nemen en buiten alle regels en wetten om de strijd aangaan met de onderwereld, onder dekking van het reguliere onderzoek, Nemesis genaamd. Het team begint voorspoedig en lijkt zo goed als onschendbaar, beschermd door hun badges. Het kopstuk achter de aanslagen blijkt echter moeilijk te vinden en wanneer die langzaam doorkrijgt dat het team, en vooral hun leider, illegaal en op eigen houtje opereert, besluit hij om keihard terug te slaan. Pas dan, als het te laat is, beseffen de rechercheurs dat je niet meer op de wet kunt terugvallen, als je jezelf erboven hebt geplaatst.

Het verhaal start met een proloog, waarin meteen de spanning wordt neergelegd. Sylvia, de officier van justitie, is een sterke persoonlijkheid, ze schuwt dan ook niet om, ondanks alle dreigementen, haar gezin op het spel te zetten. Dit is wel erg simpel opgesteld, maar dit zorgt er wel voor dat de vaart in het verhaal niet afgeremd wordt. Het team Nemesis handelt op illegale wijze, waardoor het zich al snel op criminele bodem bevindt en gaat hier dan ook resoluut te werk. Wat eens te meer duidelijk maakt dat in het dagelijks leven de bureaucratie ervoor zorgt dat justitie meestal meerdere stappen achter ligt op de criminaliteit.

Hell is empty, and all the devils are here.

Het plot is simpel, maar goed uitgewerkt en laat dan ook verder geen open vragen achter. Nemesis is dan geen hoogstaande thriller maar eerder een soort van ‘Flikken Maastricht’ aflevering die je op een avondje uitleest. Het zou me ook niks verwonderen als het boek nog eens een weerkaatsing krijgt op het witte doek.

Plot: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3
Psychologie: 3
Leesplezier: 4
Spanning: 3

Ik geef Nemesis 3,5 ster.

Uitgeverij Lebowski, juli 2016. 224 pag.

Gastrecensent: Daniëlle Henssen.

Recensie “Scorpio” van Hilde Vandermeeren

Hilde Vandermeeren – “Scorpio”

Hilde Vandermeeren woont in Torhout. Ze schreef ruim veertig kinder- en jeugdboeken en won diverse literaire prijzen. Meer dan dertig van deze boeken werden vertaald naar onder andere het Deens, Koreaans, Duits, Frans en Chinees. Als alles duister wordt was haar thrillerdebuut. Ze won er de Knack Hercule Poirot-publieksprijs 2013 mee en stond op de longlist van de Diamanten Kogel 2013. In 2014 werd haar tweede thriller De toeschouwers gepubliceerd. Haar derde boek Stille grond” (recensie), werd alom geprezen en ze stond ermee op de shortlist van  de Gouden Strop 2016.

Na een gezinsweekend ontwaakt Gaelle in een psychiatrisch ziekenhuis in Berlijn. Ze is gewond en herinnert zich niet wat daaraan is voorafgegaan. De politie verdenkt haar van poging tot moord op haar zevenjarig zoontje. Ze weigert dat te geloven en gaat op zoek naar de waarheid. Daarbij overschrijdt ze steeds meer grenzen en wordt opgejaagd wild. Michael is een huurmoordenaar in dienst van Scorpio. De organisatie ontziet niemand, wie tegen haar regels ingaat tekent zijn eigen doodvonnis. Een onomkeerbare beslissing verandert Michaels leven. De een leeft door te doden, de ander doodt om te overleven. Wat als hun wegen elkaar kruisen?

Scorpio is een geheimzinnige organisatie die huurmoordenaars levert en hun beste kracht Michael de opdracht heeft gegeven de man en het zoontje van Gaelle te doden. Maar de opdracht mislukt. Scorpio laat het er niet bij en stuurt iemand anders zodat de hoofdfiguren Michael en Gaelle allebei, afzonderlijk van elkaar, op de vlucht moeten tot ze elkaar ontmoeten en samen achter de hen onbekende opdrachtgever aangaan.

“Scorpio” is de vierde thriller van Hilde Vandermeeren en in haar eerste drie thrillers heeft ze al bewezen dat ze een geboren verhalenverteller is, een geboren schrijfster. Dit bevestigt ze nogmaals met “Scorpio”.  Al vanaf de eerste bladzijde wordt je meegezogen in het verhaal. De basissetting is ditmaal in Berlijn en Potsdam. Deze plaatsen worden zo goed beschreven dat het lijkt alsof het Hilde’s woonplaats is. Vanaf de eerste tot de laatste bladzijde is “Scorpio” nagelbijtend spannend. De thriller is erg knap geschreven en in een doordachte constructie gegoten waarbij gewisseld wordt tussen de twee intriges die mooi samenvloeien in een spannend einde. Dit is een genre dat Hilde Vandermeeren buitengewoon goed past. Het lijkt wel alsof ze met iedere nieuwe thriller beter wordt. Dat belooft wat voor de opvolger van “Scorpio”. Hopelijk laat die niet te lang op zich wachten. Met “Scorpio” heeft Hilde Vandermeeren bewezen dat ze een van de beste thrillerschrijfsters van dit moment is.

Uitgeverij Q, 2016. 320 pag.

Recensie “Nevel” van Olga Hoekstra

Olga Hoekstra – “Nevel”

Op de vuilnisbelt ligt een dode, jonge vrouw. Haar lichaam vol littekens, mishandeld, een brandwond in haar nek. De penetrante geur van de dood dringt de neus van rechercheur Thomas DeLohr binnen. Nieuwe slachtoffers, een nieuwe zaak. Kan Thomas zijn hoofd erbij houden, of wordt hij te veel herinnerd aan de verminkte lichamen van vroeger? En trekt hij de gruwelijke aanblik van het tienermeisje wel, nu hij binnenkort zelf vader wordt? Na maanden radiostilte loopt ook journalist Fleur Benedictus Thomas weer tegen het lijf. Hun liefde lijkt onmogelijk, en de details in de zaak voeren Fleur terug naar de herinneringen aan haar mishandelde zus. Maar het is onmogelijk de zaak te laten rusten. Fleur komt beangstigend dicht bij de dader. Zo dicht, dat ze zichzelf in gevaar brengt…

Na “Dodenweg” is “Nevel” het tweede deel in de Saksenburcht-reeks. De hoofdpersonen Thomas DeLohr en Fleur Benedictus kennen we nog uit het vorige deel. In “Nevel” worden hun personages verder uitgediept, en leren we ze beter kennen: hun achtergrond, hun sterke en zwakke punten. Het verhaal begint met het lichaam van een jonge vrouw die gedumpt is op de vuilstort en een opvallend brandmerk in haar hals heeft. Thomas en Fleur bijten zich vast in deze zaak, die oude wonden open rijt bij Thomas. Thomas en Fleur trekken elkaar aan en duwen elkaar weg, waardoor een interessante wisselwerking tussen deze twee hoofdpersonen ontstaat. Het verhaal is vanaf de eerste pagina buitengewoon spannend en onmogelijk om neer te leggen. Dit boek is goed los te lezen van Olga’s debuut, maar dan mis je wel wat achtergrondinformatie over de (hoofd)personen. Het is dus wel aan te raden om eerst “Dodenweg” te lezen. Bijkomend voordeel daarvan is dat je twee superspannende thrillers in huis hebt.
De laatste tijd wordt de boekenmarkt overspoeld met boeken van vrouwen die een thriller menen te kunnen schrijven (meestal denigrerend weggezet als “schrijvende huisvrouwen”), en die boeken zijn het thriller-equivalent van de Bouquet-reeks. Olga Hoekstra steekt hier echter met kop en schouders bovenuit en schrijft voor de tweede maal een kwalitatief zeer sterke thriller waarvoor je de hele nacht opblijft om door te kunnen lezen. Dit boek wil je gewoon in één ruk uitlezen. Het blijft tot de laatste bladzijde spannend, en daarna verlang je direct naar het volgende deel in deze ijzersterke serie. Naar mijn mening lenen Olga’s boeken zich zeer goed voor een verfilming. Zonder twijfel één van de beste thrillerschrijfsters van dit moment.

Uitgeverij Xander, 2015. 382 pag.

Recensie “Wanneer de mieren schreeuwen” van Alex Boogers

Alex Boogers – “Wanneer de mieren schreeuwen”

In deze op een ware gebeurtenis* gebaseerde roman is een schrijver, ook Alex Boogers geheten, in een taxi op weg naar een universiteit voor zijn zoveelste lezing over schrijven, boksen en succes. Hij is zoals altijd rijkelijk vroeg en heeft daarom alle tijd om te luisteren naar het verhaal van de taxichauffeur, Gabriel Rivalo, waarmee deze nog steeds in zijn maag zit. Het gaat over zijn tien jaar geleden, in 2003 vermoorde neef Socrates (13), een begenadigd Rotterdams voetballertje, dat met zijn vrienden uit baldadigheid sneeuwballen naar een sportwagen gooide en vervolgens werd neergeschoten. De dader is nooit gepakt. Hierdoor aangegrepen wijzigt Boogers zijn lezing en vertelt op school over Socrates, vermengd met het drama van het ruimteveer Columbia, dat op dezelfde dag plaatsvond, waarbij zeven mensen omkwamen. De in korte zinnen vertelde novelle wordt steeds aangrijpender naarmate het droeve verhaal van de zinloze moord zijn hoogtepunt bereikt. De cursief ingevoegde filosofische voetbalteksten voegen naar mijn mening niets aan het verhaal toe, en onderbreken de “flow” van het verhaal en hadden daarom m.i. ook achterwege gelaten kunnen worden.
Toch geeft dit boek een goed beeld van wat er gebeurd zou kunnen zijn op de dag dat Sedar Soares doodgeschoten werd. Een pakkend verhaal. Dat het af en toe tegen het sentimentele aan schuurt, wordt Boogers dan ook vergeven.

(* Meer informatie over de moord op Sedar Soares (“Socrates) is te vinden op https://nl.wikipedia.org/wiki/Dood_van_Sedar_Soares)

Uitgeverij Podium, 2013. 135 pag.

Recensie “Bittere zonde” van Liselotte Roll

Liselotte Roll – “Bittere zonde”

De politie in Stockholm vindt het lijk van een zwaar mishandelde man. Als inspecteur Magnus Kalo dieper in de zaak duikt, lopen hij en zijn gezin gevaar. De enige link die de politie ontdekt is dat de vader van de overledene in Argentinië was betrokken bij een gruwelijke misdaad. Het gaat hier om een spannende Zweedse thriller waarbij de schrijfster er in slaagt om regelmatig een hoofdstuk te eindigen met een echte cliffhanger. Het zware werk met onregelmatige, veel te lange werkuren van de politie is realistisch weergegeven. Ook de reactie van Magnus als zijn vrouw en kinderen bedreigd worden is herkenbaar. Als sommige politiemensen, mede wegens onderbezetting, er alleen op uit gaan, voel je al aankomen dat er iets mis gaat. De spanning blijft stijgen, je verdenkt steeds weer de verkeerde en het einde valt absoluut niet te voorspellen.

Volgens de uitgever is dit een boek voor liefhebbers van Karin Slaughter en Liza Marklund, maar tijdens het lezen moest ik ook regelmatig aan Camilla Läckberg denken. Al met al een fantastisch debuut, het eerste deel van een inspecteur Kalo-reeks. Ik kan niet wachten op de volgende delen. Een aanrader.

Uitgeverij De Geus, 2015. 318 pag.

Recensie “De jacht op de klaproos” van Paul Gellings

Paul Gellings – “De jacht op de klaproos”

Paul Gellings heeft zijn nieuwe roman gebaseerd op wat de ’affaire-Tuitjenhorn’ is gaan heten. In de zomer van 2013 gaf een huisarts een patiënt morfine teneinde diens benauwdheid te verdrijven. De patiënt sterft, en de bij de ingreep aanwezige co-assistente stelt het in haar ogen foutieve handelen van de arts aan de kaak bij haar begeleiders van het AMC. Zij maken de zaak aanhangig, waarna een politie-inval bij de huisarts volgt. Van een toegewijde, geliefde huisarts is hij ineens verdachte geworden. Wanneer hij kort daarop het bericht ontvangt dat hij zijn beroep niet meer mag uitoefenen, maakt hij een einde aan zijn leven.

De machteloosheid van een individu dat door een onaanspreekbare moloch tot het uiterste wordt gedreven, is bij uitstek een thema dat bij Gellings past. Hij verdiepte zich in de zaak en maakte er deze roman van. Het is het universele drama van een man die zich overeind moet zien te houden te midden van een groeiende ambtelijke en maatschappelijke vijandigheid.

Na “Verbrande schepen” en “Augustusland” is dit boek het derde in wat door de auteur wel zijn “morfine-trilogie” genoemd wordt. Hiermee bedoelt hij absoluut niet dat de boeken samen een geheel vormen, maar slechts dat in alle drie de boeken morfine een grote rol speelt. Dit derde boek is gebaseerd op de zogenaamde Tuitjehorn-affaire, die draaide om huisarts Nico Tromp. In het boek heet de huisarts echter Stefan Mandema. Hij heeft een goed lopende huisartsenpraktijk in een klein plaatsje op het platteland. Hij heeft een goed contact met huisartsen in de omgeving, en ze nemen ook wel voor elkaar waar als dat nodig is. In een klein plaatsje kent iedereen elkaar gauw, en Stefan kent zijn patiënten goed. Eén van de patiënten, Wouter Langedijk, heeft kanker gehad en is daarna “schoon” verklaard. Op een gegeven moment komt de kanker toch weer terug, en deze keer is er niets meer aan te doen. Wouter krijgt morfine en slaaptabletten en op een avond wordt de huisarts Stefan Mandema gebeld door de familie van Wouter, omdat het heel slecht met hem gaat. Als Stefan daar aankomt, vergezeld van een co-assistente, is het duidelijk dat Wouter bijna stikt. Tijdens zijn ziekteproces heeft Wouter meerdere malen aan Stefan gevraagd of die er wel voor hem zou zijn als het lijden te zwaar wordt. Stefan kan het lijden van Wouter niet aanzien, en volgens de wens van Wouter en de familie, verricht Stefan euthanasie. De co-assistente is het hier niet mee eens, en trekt aan de bel. Dit luidt een periode in van veel ellende voor Stefan Mandema.

Dit verhaal is duidelijk gebaseerd op de Tuitjehorn-affaire, zoals ook op de achterflap te lezen staat. Je hoeft echter niets van die zaak te weten om deze roman te kunnen lezen. Hoofdstukken waarin wordt beschreven wat de hoofdpersoon meemaakt, worden afgewisseld met dromerige fragmenten, waarin Stefan Mandema met zijn oude professor praat. Dit is erg kunstig gedaan, en het is duidelijk dat Paul Gellings een ervaren schrijver is, die weet hoe hij een goed verhaal neer moet zetten. Het thema is euthanasie, maar het boek is geen pleidooi, niet voor en niet tegen euthanasie. In het boek komen beide “kampen” aan het woord, zowel de voor- als de tegenstanders. Hierdoor is het niet alleen een mooi boek, maar dwingt het je ook om na te denken over euthanasie. Dat maakt dit boek eigenlijk een “must” voor iedereen.

Meer informatie over euthanasie is te vinden op de Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde: www.nvve.nl en over Paul Gellings en zijn boeken, waaronder de morfine-trilogie op zijn website www.paulgellings.nl.

Uitgeverij Passage, 2015. 189 pag.