Recensie “Stille grond” van Hilde Vandermeeren

Hilde Vandermeeren – “Stille grond”

Glasgow 1983. Tijdens een stormachtige novembernacht verdwijnt de zesjarige Rosie Thompson uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje. Daarna ontbreekt elk spoor van haar. Het tweelingzusje Ruby raakt in zichzelf gekeerd en moet worden opgenomen in een gesloten inrichting. In dit gezin groeit Eve op, het jongere zusje. Dertig jaar later werkt Eve als docent wiskunde aan de Universiteit van Glasgow. Haar leven wordt grondig verstoord door een bericht dat iemand in een kapel heeft achtergelaten: ‘Het spijt me wat er is gebeurd met Rosie Thompson. Moge God me vergeven.’ Omdat het politieonderzoek niets oplevert, besluit Eve zelf actie te ondernemen. Het wordt een zoektocht op leven en dood.

“Stille grond” is inmiddels de derde thriller van Hilde Vandermeeren. Het verhaal zit bijzonder goed in elkaar. Alles klopt en alle personages komen tot leven op de bladzijden. Het laat ook weer eens de gevaren van een sekte zien. Het boek begint spannend op de eerste bladzijde en dat blijft zo tot de laatste bladzijde. Het zakt nergens even in. Dat is een prestatie van formaat. Hilde Vandermeeren is niet de bekendste Nederlandstalige thrillerschrijfster, maar wat mij betreft wel de beste. Haar boeken vallen niet in de categorie “vrouwenthriller”. Daarvoor zit het verhaal te sterk in elkaar. Dit boek is echt niet neer te leggen als je er eenmaal in begonnen bent.

Uitgeverij Q, 2015. 288 pag.

Advertentie

Recensie “Onmenselijke mensen” van Rob van Doorn

Rob van Doorn – “Onmenselijke mensen”

Op een regenachtige middag wordt de zestienjarige Jolanda ontvoerd. Ze is de dochter van wethouder Frits Halen en zijn vrouw Saskia. Gaandeweg het onderzoek wordt duidelijk dat de daders weinig respect hebben voor menselijk leven. De leider van de kidnappers is actief geweest bij de massamoord in Srebrenica en is nu wapenhandelaar. Frits ergert zich aan de trage opsporingsactiviteiten en gaat zelf op onderzoek uit. Samen met Marjan Liter, verpleegkundig sergeant bij de Luchtmobiele Brigade, reist hij naar Servië en raakt verstrikt in een wereld van geweld, waarin geld het altijd wint van medemenselijkheid. De zoektocht verplaatst zich naar Amman, de hoofdstad van Jordanië, waar wapenproducenten en -handelaren, regeringsvertegenwoordigers, investeerders en vrijheidsstrijders elkaar in een moordende omhelzing houden. Een omhelzing waarbij Nederland een cruciale rol speelt?

Rob van Doorn heeft met “Onmenselijke mensen” een ijzersterkte thriller neergezet over de wapenhandel, onder andere in chemische wapens. Het is duidelijk dat hij veel research gedaan heeft, en hij schrijft met kennis van zaken. Het is een actueel onderwerp, gezien de chemische wapens in Syrië. Dit boek is ook zo actueel als het maar kan zijn. Niet alleen Syrië komt aan bod, maar ook IS, Boko Haram etc.
“Onmenselijke mensen” houdt je op het puntje van je stoel. Het is onmogelijk om neer te leggen. Je wil per se weten wat er verder gebeurt. Ik heb erg genoten van deze vlijmscherpe thriller over een zeer actueel onderwerp, en dat tegen een achtergrond die zo actueel is, dat het een krantenartikel uit de krant van vandaag zou kunnen zijn. Actueler kan gewoon niet. Een aanrader voor iedereen die van spannende thrillers met inhoud houdt.

Uitgeverij Ellessy, 2015. 294 pag.

Recensie “Stad van Inkt” van Geoff Nicholson

Geoff Nicholson – “Stad van inkt”

“Stad van inkt” is een onconventionele thriller waarin een door cartografie bezeten winkelbediende, een brutale fotografe, een kruimeldief met ambities en een meedogenloze maar gevoelige moordenaar en zijn handlanger met elkaar te maken krijgen. Maar het is niet het lot dat deze personages met elkaar linkt, maar iets dat veel huiveringwekkender is: uit het niets duiken er in een vervallen stad zonder naam verwarde vrouwen op, ze zijn allen van de straat geplukt en worden nadat er over hun hele rug afzichtelijke en enorme plattegronden getatoeëerd zijn weer vrijgelaten. Zak Webster, winkelbediende in een plattegrondwinkel, ziet vanachter de toonbank hoe een van die vrouwen haar toegetakelde rug ontbloot en hoe ze vervolgens door een man in een aftandse Cadillac gesleurd wordt die er met hoge snelheid weer vandoor gaat. Zak wordt daarna – mede door zijn nieuwsgierige vriendin Marilyn – tegen wil en dank de criminele onderwereld in gesleept. Naarmate de twee er dieper in getrokken worden, wordt duidelijk dat Marilyn er op haar eigen manier al mee verbonden is. In deze duistere thriller schetst Geoff Nicholson op ingenieuze wijze een portret van een stad in beweging, met daarin minutieus gecreëerde personages. “Stad van inkt” is een uiterst originele thriller over onuitwisbare littekens waar we mee leven en die anderen toebrengen.

Uitgeverij Karakter, 2015. 344 pag.

Recensie “IJskoud” van Isa Maron

Isa Maron – “IJskoud

Op een koude novemberdag worden de doorgewinterde rechercheur Maud Mertens en de jonge Kyra Slagter weer samengebracht door een mysterieuze zaak. Twee jonge kinderen verdwijnen op bijna hetzelfde moment. Hoewel de politie met man en macht onderzoek doet, kan dat niet voorkomen dat er de volgende dagen meer kinderen ontvoerd worden. Er is geen enkele connectie tussen de verdwijningen: ze vinden overal in West-Nederland plaats, de kinderen zijn tussen de acht en twaalf jaar oud en er wordt geen losgeld geëist. Diverse Amber Alerts leveren niets op. Hoe meer kinderen verdwijnen, hoe groter de onrust in het land wordt.

Voor Mertens vormen de verdwijningen een onwelkome herinnering aan een oude zaak waarin een jong meisje slachtoffer werd. Toch maakt dit juist dat ze verbeten achter de ontvoerders aan gaat. Kyra weet wat het is als een familielid wordt weggerukt en je vol vragen achterblijft: ontvoerd, vermist, vermoord? De zaak spoort haar nog meer aan haar eigen vermiste zus te vinden: vier jaar geleden verdween Sarina, zonder spoor of bericht. Tot Kyra ineens een briefkaart van Sarina ontvangt.

“IJskoud“, het tweede deel uit het “Noordzeemoorden”-vierluik is weer een thriller die staat als een huis. Het is duidelijk dat Isa Maron een goed gevoel voor het opbouwen van spanning heeft, want na “Galgenveld“, het eerste deel van de serie, is ook “IJskoud” weer een steengoede thriller waaraan gewoon alles klopt.

Hoewel dit het tweede deel uit een vierluik is, is dit boek ook goed afzonderlijk te lezen. Je mist dan wel iets van de achtergrond van de karakters, maar dat zal niet storend zijn. Persoonlijk raad ik echter aan om eerst “Galgenveld”  te lezen, al was het alleen maar omdat het zo’n ontzettend goede thriller is! Gelukkig komen er nog twee delen in deze serie. Ik kan niet wachten.

Uitgeverij The House of Books, 2014. 320 pag.

Recensie “Mischa” van Hans Münstermann

Hans Münstermann – “Mischa”

`Met Mischa levert Hans Münstermann een meesterproeve van inleving.’ – Peter Buwalda
Op een dag krijgt Rosa Weber, een opgewekte 65-jarige weduwe met kinderen en kleinkinderen, de politie aan de deur. Haar oudste zoon blijkt zojuist aangehouden te zijn voor de verdwijning van de tienjarige Mischa, een zaak die het land al maanden bezighoudt.

Op een ochtend wordt aangebeld bij Rosa, weduwe, moeder en oma. De mededeling van de politie dat haar zoon betrokken is bij de verdwijning van een 10-jarig jongetje, is het begin van een nachtmerrie waarin langzamerhand alles waarvan ze zeker was om haar heen ineenstort. Münstermann slaagt erin om op bijzondere wijze deze ontworteling taal te geven: de moeder die ondanks alles moeder blijft van een verachte en bij voorbaat veroordeelde verdachte. En de vrouw, die dacht dat zij alles weer op orde had, ziet machteloos toe hoe het noodlot zich meester maakt van haar leven. Voor Rosa begint er een emotionele rollercoaster. Samen met familie en vrienden neemt ze stelling tegen de verdenking, heilig gelovend in de onschuld van haar zoon. Maar hoe goed kent ze haar zoon écht? En is haar moederliefde bestand tegen de waarheid? De ontreddering is volledig, als zij toch nog een kans krijgt om haar leven weer op te pakken. Een boek dat met thema’s als massahysterie, mediahypes en kindermoord de tijdgeest raak weet te typeren.

Dit boek is geen thriller, en toch gaat het over het ergste wat je kan overkomen. Het is een roman over een moeder die iets vreselijks te horen krijgt over haar zoon. “Mischa” is een meeslepende, indrukwekkende psychologische roman. Het hele boek is een lange beschrijving van Rosa en haar gevoelens en gedachten. Wat zou jij doen en hoe zou jij je voelen als je zoon verdacht werd van een misdaad? Kun je nog van hem houden? “Mischa” is een indringend boek over actuele thema’s, maar er gebeurt weinig. Ook worden sommige vragen niet voldoende uitgediept, en dat komt omdat het verhaal alleen de kant van Rosa verteld. Je wilt ook graag de kant van de zoon horen en van andere betrokkenen.

Uitgeverij De Kring, 2014. 240 pag.