Recensie “Mensheid is een brief aan jou” van Govert Derix

Govert Derix – “Mensheid is een brief aan jou”

‘Wat hij zag was oneindig veel gewoner, subtieler, alledaagser. Een dode man in een afgedragen trui. Een beetje grijze baard, tamelijk veel grijs haar, kaal bij de slapen, en dan dat gezicht. Het leek zo oud dat het jong kon zijn. Het was geen gedachte, maar een sensatie, een zekerheid, een overtuiging. Dit was misschien wel de doodgewoonste mens op aarde. Green dacht niet en liet gebeuren.’

De verdwijning van het meisje Helena, de vondst van een lijk aan een Zwitsers meer, een romance en de inzichten van een vrijbuiter en een politicus leiden tot een aangrijpend en sprookjesachtig visioen van onze tijd.

“Mensheid is een brief aan jou” is een roman waarin de verhaallijnen knap met elkaar vervlochten zijn. In een van de verhaallijnen wordt beschreven hoe een meisje, Helena Kalos, op mysterieuze manier verdwijnt bij een Zwitsers meer en hoe daarna het lijk man een man bij een steen aan de rand van dat meer wordt gevonden, toegedekt met het jasje van het verdwenen meisje. Een foto van deze dode man brengt over de hele wereld een schok teweeg, want iedereen herkent hem.
Fred Paine heeft zich zijn hele carrière ingezet voor het milieu en duurzaamheid en is door de politiek min of meer aan de kant geschoven. Gedesillusioneerd heeft hij zich teruggetrokken in Brazilië, waar hij in een klein dorpje de dagen slijt met zijn nieuwe liefde, de Braziliaanse Marcia.
Deze verhaallijnen lijken net zover van elkaar uit elkaar te liggen als de plaatsen waar ze zich afspelen (de Alpen en de Tropen), maar op ingenieuze wijze weet Govert Derix deze (en andere) verhaallijnen samen te voegen tot een indrukwekkende roman die sterk leunt op de filosofie en dan met name het boek “Aldus sprak Zarathustra” van Friedrich Nietzsche en diens “God is dood”-uitspraak. Een roman over liefde, over leven en dood, over god en over de mensheid in nood, maar vooral ook over hoop.
“Mensheid is een brief aan jou” is een een intelligente en filosofische, maar zeer leesbare ideeënroman geworden. Een indrukwekkende prestatie!

Uitgeverij TIC, mei 2017. 167 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Advertentie

Recensie “Maurice” van Anne-Laure Van Neer

Anne-Laure Van Neer – “Maurice”

‘Beloof me, Maurice, dat je ophoudt met moorden,’ zei moeder vlak voor ze stierf.
Hoewel mijn taak als Verlosser van de Mensheid nog niet volbracht was, heb ik haar mijn woord gegeven. Wat moest ik anders, zo aan haar sterfbed.

Maurice, 65 jaar en seriemoordenaar, belooft aan zijn stervende moeder om zijn roeping op te geven. Het is voorgoed gedaan om de Mensheid te bevrijden van bumperklevers, BMW-rijders en Alfa-mannetjes. Alles verloopt volgens plan tot zijn dochter thuiskomt met een nieuwe vriend. Een Alfa. Kan Maurice de verleiding weerstaan?

In 2015 verscheen het debuut van Anne-Laure Van Neer “Justine” dat genomineerd werd voor de Knack-Hercule Poirotprijs. “Justine” was een humoristische misdaadroman die absoluut naar meer smaakte. “Maurice” is de langverwachte opvolger en enkele personages uit “Justine” maken in dit boek een comeback, zonder dat het een direct vervolg is op het debuut. Maurice is als Verlosser van de Mensheid aan zichzelf (en de mensheid) verplicht om Alfa’s te vermoorden en zo Omega’s meer kansen te geven in het leven. Al vanaf de pagina’s, waarin de moeder van Maurice begraven wordt en hij kennismaakt met de nieuwe vriend van zijn dochter – uitgerekend een Alfa! – is de toon gezet. Als opvolger van Jezus, die er een ietwat andere handelswijze op na hield, ziet Maurice het als zijn taak om de mensheid te redden van de tirannie van Alfa’s. Maar hij heeft zijn moeder op haar sterfbed beloofd om nog naar een persoon om te brengen, en zijn Alfa-vrouw is ook een mogelijke kandidaat, omdat ze een onhebbelijke eigenschap heeft: ademhalen.
Net zoals “Justine” is “Maurice” zeer prettig geschreven. Het leest heerlijk weg. Ik heb het boek in een dag uitgelezen met een grote glimlach op mijn gezicht. De gedachten van Maurice en de vele (zeer originele) plotwisselingen houden het verhaal van begin tot eind de moeite van het lezen waard. “Justine” vond ik al een van de meest originele en beste boeken van 2015 en “Maurice” is zelfs nog beter. Doe jezelf een plezier en koop beide boeken. Je zult gegarandeerd met een grote glimlach op je gezicht beide boeken verslinden. Anne-Laure is een unieke stem in het genre van de misdaadromans. Ik wil nog wel meer van dit soort boeken lezen.

Uitgeverij Kramat, maart 2017. 294 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “De wimpers van Franco” van Chris Huinder

Chris Huinder – “De wimpers van Franco”

Onderuitgezakt voor de tv pijnigt de werkloze Menno zijn hersens over de vraag wat zijn bijdrage aan de menselijke evolutie is. Wraak is het eerste waaraan directiesecretaresse Cathérine denkt als haar collectie Afrikaanse kunst voor een habbekrats is verkocht. Een feestdiner in de Bossche binnenstad lijkt een mooie gelegenheid voor vishandelaar Lodewijk om de relatie met zijn vriendin knallend af te sluiten. Maar al te graag wil rechter Irene twee rijkeluiszoontjes veroordelen. Maakt ze zich schuldig aan klassenjustitie? En wat doet pensionado Elian als hij tabak krijgt van een kreupele Amerikaanse met wie hij aan de zwier is geraakt?

In twaalf verhalen schildert de auteur mensen uit zijn omgeving. Ze staan voor keuzes die ze liever niet maken, maar zitten die al niet ingebakken in hun DNA? Je wordt er als lezer vrolijk van. Want is het leed van anderen voor velen van ons – de auteur niet uitgezonderd – geen bron van genoegen?

“De wimpers van Franco” bevat twaalf verhalen over doodgewone mensen op wie Huinder zijn spotlicht schijnt. Met een vlotte pen weet hij de mensen, hun levens en (verborgen) motieven bloot te leggen. Wat drijft hen? Waarom doen ze het een en laten ze het ander? Hebben ze een vrije wil of ligt alles reeds vast in hun DNA? De verhalen dwingen de lezer ook om mee te denken over de motieven en achtergronden. Twaalf verhalen over liefde, lijden, keuzes maken en kwetsbaarheid. Kortom, over alles wat mensen menselijk maakt. Vaardig geschreven met rake, kleurrijke personages en karakteriseringen, geschreven met humor en met veel oog en begrip voor menselijke tekorten. Een schrijver die een groter publiek verdient.

Uitgeverij Palmslag, april 2017. 158 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Het achtste leven (voor Brilka)” van Nino Haratischwili

Nino Haratischwili – “Het achtste leven (voor Brilka)”

Een monumentaal, Tolstojesk familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Acht levens van één Georgische familie, beginnend in een kleine stad tussen Georgië en Azerbaidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in die tijd ook al spoedig een gevaar. Nitsa is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Zij woont in Berlijn en vertelt op meeslepende wijze, maar ook met veel ironie en humor, de dramatische geschiedenis van haar familie en die van de ‘rode’ twintigste eeuw – een cruciale periode in de Europese geschiedenis – met de opkomst en ondergang van de Sovjet-Unie, het wegvallen van het IJzeren Gordijn en de perestrojka.

Een briljante familiekroniek in de beste Russische/Sovjet-traditie. Een omvangrijk verhaal (1248 pagina’s) dat is opgedeeld in acht “boeken”, waarin steeds een ander personage uit de familie Jasji aan bod komt. Uiteraard hangen de levens samen (zoals dat gaat binnen een familie), waardoor de acht boeken waaruit “Het achtste leven” bestaat, samensmelten tot een monumentaal epos van een familie uit Georgië.
Het boek biedt een buitengewoon boeiend palet aan personages van de Jasji-familie en hun relaties met de leden van de familie Eristavi, die beginnen met de vriendschap tussen Stasia en Sopio Eristavi. Gaandeweg blijken de levens van de diverse generaties van de Stasji’s en de Eristavi’s samen te hangen. Auteur Nino Haratischwili (1983, Tbilisi) weet op onnavolgbare wijze de voor- en tegenspoed, het geluk en het ongeluk, de beslissingen en gebeurtenissen van de families te vangen in een zeer leesbare taal. De achterin het boek bijgevoegde kleine stamboom is af en toe wel handig om nog even na te kijken wie op welke manier met elkaar verwant is, maar dat stoort geen moment.
Ik denk dat het niet te veel gezegd is om dit boek alvast te nomineren voor boek van het jaar. Het kost wat tijd om het te lezen, maar je verliest je zo snel in de familieverwikkelingen dat je de tijd al snel vergeet. Het boek daarentegen zul je niet snel vergeten. Het heeft een onuitwisbare indruk op mij achtergelaten. Een dergelijk boek is zeldzaam. Een absolute aanwinst voor iedere literatuurliefhebber.

Uitgeverij Atlas Contact, januari 2017. 1248 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Het geluk van de Chinezen” van Eefje Rammeloo

Eefje Rammeloo – “Het geluk van de Chinezen”

China is een politieke en economische grootmacht. Maar wat weten wij daadwerkelijk van het land dat op het wereldtoneel zo’n vooraanstaande rol speelt? En hoe denken de Chinezen zelf over de razende ontwikkeling van hun land, met als gevolg luchtvervuiling, vergrijzing en een groeiende kloof tussen stad en platteland? Waar maken ze zich zorgen om, wat is hun idee van vooruitgang en welke offers zijn ze bereid ervoor
te brengen? Eefje Rammeloo komt bij de Chinezen thuis en spreekt met hen over hun zorgen en dromen over de vooruitgang.

In China is veel veranderd door de enorme economische groei en de toegenomen welvaart. Zo is er bijvoorbeeld ontzettend veel milieuverontreiniging, maar ook op maatschappelijk gebied is er veel veranderd. Waar de Chinezen vroeger zo snel mogelijk gingen trouwen, kinderen krijgen en voor hun ouders zorgen, is carrière maken nu veel belangrijker voor veel Chinezen. Dit heeft veel gevolgen. Eefje Rammeloo behandelt een breed spectrum aan onderwerpen, zoals het milieu, de economie, maar ook de huwelijksmarkt, de status van ongehuwde Chinezen, huisvesting, arbeid, religie, kinderen krijgen etc. Dit alles wordt niet alleen op macroniveau bekeken (op landelijk niveau), maar ook op microniveau door middel van interviews met Chinezen met uiteenlopende leeftijden, achtergrond en afkomst. De Chinese Communistische Partij (CCP) probeert alles zo goed mogelijk in goede banen te leiden, maar loopt ook tegen grote problemen aan. De ontwikkeling van China gaat snel en aan deze ontwikkeling wordt in dit lekker geschreven boek veel aandacht besteed. Het boek bevat een begrippenlijst en een kaart van China, waardoor het boek ook geschikt is voor mensen die nog weinig tot niets over China weten, maar wel meer willen leren over dit land dat op korte termijn wellicht de grootste economische speler op het wereldtoneel is. Een aanrader, zowel voor leken als voor mensen die al bekend zijn met China.

Uitgeverij Cossee, april 2017. 224 pag.