Jo Claes wint Gouden Strop

De Vlaamse schrijver Jo Claes heeft met zijn roman De Mythe van Methusalem de Gouden Strop gewonnen.

Dat meldt Stichting CPNB donderdagavond.

“Jo Claes heeft, door gebruik te maken van een aantal klassieke elementen van de thriller, het verhaal intelligent, spannend, met veel vaart een beeldend beschreven”, aldus het commentaar van de jury.

Andere genomineerden waren de Nederlandse Marion Pauw (Hemelen) en Marjolijn Uitzinger (De Huisgenoot) en de Vlamingen Patrick Conrad (Walker) en Guido Eekhaut (Kingston noir).

De prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan het beste oorspronkelijke Nederlandstalige spannende boek. De winnaar krijgt tienduizend euro en een sculptuur. Vorig jaar ging de prijs naar Donald Nolet en zijn boek Versleuteld.

 

Schaduwprijs

De Schaduwprijs, voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige thrillerdebuut, ging dit jaar naar Tunis van René van Rijckevorsel.

De avond is ook de aftrap voor de Maand van het Spannende Boek. Marion Pauw schreef het geschenkboek, Grijs gebied. Dat wordt in de maand juni cadeau gedaan bij een besteding van 12,50 euro aan Nederlandse boeken.

 

Bron: Nu.nl

Advertentie

Bestseller top 60 van week 22

1. Michel van Egmond & Jan Hillenius – “Topshow”
2. Joris Luyendijk – “Dit kan niet waar zijn”
3. Adriaan van Dis – “Ik kom terug”
4. Paula Hawkins – “Het meisje in de trein”
5. Esther Verhoef – “Lieve mama”

 

Bekijk de rest van de lijst hier.

Recensie “Drie akkoorden en de waarheid” van Rob van Scheers

Rob van Scheers – “Drie akkoorden en de waarheid”

Een goed popliedje is als een polaroid uit het volle leven. Een vaak herkenbaar verslag van een ervaring, een uitdrukking van een stemming, een maatschappelijk statement soms. In Drie akkoorden en de waarheid volgt cultuurreporter Rob van Scheers de makers van die liedjes op de voet – door middel van reportages, interviews, essays en concertbezoek.

Van Scheers plaatst het werk van Bruce Springsteen, Woody Guthrie, Bob Dylan, Johnny Cash, Emmylou Harris, Frank Zappa, Hank Williams, Stevie Wonder, de Rolling Stones, Beck, Tim Hardin, Talking Heads, Lou Reed, Chuck Berry, The Beatles, Nick Cave, U2, The Black Keys, Rufus Wainwright, Stromae en vele anderen in de lange, lange traditie van het songschrijven. Ook legt hij onvermoede verbanden met andere disciplines, zoals literatuur en speelfilm.

De titel “Drie akkoorden en de waarheid” is de vertaling van een zin uit “All along the watchtower” van Bob Dylan. Het is dan ook onvermijdelijk dat Bob Dylan aan bod komt in dit boek. Maar hij is niet de enige. Het is duidelijk dat Van Scheers over een encyclopedische kennis van popmuziek beschikt. Hij rangschikte liedjes naar een levensloop, van geboorte tot dood met daartussen de jeugd, adolescentie, het settelen, midlife en ouderdom. Levensfases die gekoppeld kunnen worden aan liedjes over onder meer het ontdekken van de liefde, trouwen en scheiden, het beschrijven van verval en contemplatie. Het boek staat boordevol interessante weetjes en leuke anekdotes en is zonder twijfel een must voor iedere muziekliefhebber. Dit boek staat garant vele uurtjes genieten, en ook daarna zul je het boek nog regelmatig uit de kast pakken. Ik zou niemand weten die zo vol passie over popmuziek kan schrijven als Van Scheers. Iedere bladzijde is een feestje! Een echte aanrader.

Uitgeverij De Kring, 2014. 256 pag.

Recensie “Ooit” van Miriam Guensberg

Miriam Guensberg – “Ooit”

Na de dood van zijn grootmoeder vindt Ben Salomon in haar kluis een envelop die het dramatische levensverhaal bevat van de hem onbekende Ewa Kosinsky. Zij heeft in 1944/’45 gevangengezeten in het vrouwenstrafkamp Oberlangen. Hoe pijnlijk de ervaringen van deze jong gestorven Poolse vrouw ook waren, ze is altijd blijven hopen op een betere wereld. Haar onthullingen raken Ben diep. Het contrast met zijn veilige leven als hedendaagse, westerse journalist had niet groter kunnen zijn. Gaandeweg besluit hij dan ook het roer drastisch om te gooien… “Ooit” is een roman die geen lezer onberoerd zal laten.

Ben Salomon is een man van de feiten. Gevoelens zijn eigenlijk niets voor hem. Hij is journalist en wil dus schrijven over feiten. Na het overlijden van zijn grootmoeder, treft hij in een kluis in de werkkamer van zijn grootvader een stapel papieren aan. Hij vraagt een vriendin om de papieren voor hem te vertalen. Blad voor blad worden de bladzijden in het “Ooit” afgedrukt, afgewisseld met hoofdstukken over Ben zelf. Ondanks het feit dat hij een man van de feiten is, ziet hij overeenkomsten tussen zijn leven en het leven van de vrouw uit de gevonden papieren, Ewa Kosinsky, die samen met haar zus Zofia deel uitmaakte van het Poolse ondergrondse leger. Zofia is omgekomen en Ewa is in een concentratiekamp terechtgekomen, en schrijft over haar leven. Dat zijn dus de papieren die hij in de kluis heeft aangetroffen. Maar toen zijn grootvader de papieren in de kluis stopten, zei hij dat ze strafbaar waren, en dat ze in de gevangenis konden belanden. Wat staat er in deze papieren dat zo gevaarlijk is?

Miriam Guensberg heeft een bijzondere roman geschreven over bewustwording. Je leeft met de personages mee, en met iedere pagina die Anna vanuit het Pools vertaald heeft, kom je meer te weten over Ewa en haar leven. Een heel ander soort roman over de Tweede Wereldoorlog dan meestal verschijnt. Dit is een boek over herinneringen, maar ook een boek dat je je zult herinneren als je het gelezen hebt.

De opbrengst van de verkoop van dit boek komt ten goede aan noodhulp aan Syrische vluchtelingen.

Uitgeverij De Kring, 2015. 192 pag.

Recensie “Stad van Inkt” van Geoff Nicholson

Geoff Nicholson – “Stad van inkt”

“Stad van inkt” is een onconventionele thriller waarin een door cartografie bezeten winkelbediende, een brutale fotografe, een kruimeldief met ambities en een meedogenloze maar gevoelige moordenaar en zijn handlanger met elkaar te maken krijgen. Maar het is niet het lot dat deze personages met elkaar linkt, maar iets dat veel huiveringwekkender is: uit het niets duiken er in een vervallen stad zonder naam verwarde vrouwen op, ze zijn allen van de straat geplukt en worden nadat er over hun hele rug afzichtelijke en enorme plattegronden getatoeëerd zijn weer vrijgelaten. Zak Webster, winkelbediende in een plattegrondwinkel, ziet vanachter de toonbank hoe een van die vrouwen haar toegetakelde rug ontbloot en hoe ze vervolgens door een man in een aftandse Cadillac gesleurd wordt die er met hoge snelheid weer vandoor gaat. Zak wordt daarna – mede door zijn nieuwsgierige vriendin Marilyn – tegen wil en dank de criminele onderwereld in gesleept. Naarmate de twee er dieper in getrokken worden, wordt duidelijk dat Marilyn er op haar eigen manier al mee verbonden is. In deze duistere thriller schetst Geoff Nicholson op ingenieuze wijze een portret van een stad in beweging, met daarin minutieus gecreëerde personages. “Stad van inkt” is een uiterst originele thriller over onuitwisbare littekens waar we mee leven en die anderen toebrengen.

Uitgeverij Karakter, 2015. 344 pag.

Bestseller top 60 van week 21

1. Michel van Egmond & Jan Hillenius – “Topshow”
2. Adriaan van Dis – “Ik kom terug”
3. Joris Luyendijk – “Dit kan niet waar zijn”
4. Esther Verhoef – “Lieve mama”
5. Jussi Adler-Olsen – “De grenzeloze”

 

Bekijk de rest van de lijst hier.

Recensie “VSV” van Leon de Winter

Leon de Winter – “VSV”

Bijzonder verhaal. Spannend, intrigerend. Veel verhaallijnen en karakters die elkaar doorsnijden.
Het begint met Theo van Gogh die, na zijn moord, in een soort van voorgeborchte van de hemel opgeleid wordt tot beschermengel. Zijn opleider is Jimmy, een Amerikaanse priester die in Sonja de liefde van zijn leven had gevonden, en die ervoor had gezorgd dat Max, de liefde van haar leven, na zijn dood zijn hart zou krijgen. Theo wordt beschermengel van Max, die rijk is geworden door de misdaad. Max had een rechterhand die de vuile werkjes opknapte, Ouazzi. Een van de zaakjes die Ouazzi had opgeknapt was het uit de weg ruimen van een makelaar die Max ooit belazerd had, de vader van Sonja.

Ouazzi heeft een zoon die samen met een aantal andere vrienden een aantal terroristische acties op touw heeft gezet: een bom onder Stopera, een kaping op Schiphol, bezetting van lagere school in Amsterdam (“VSV”).
Sonja heeft ondertussen een relatie met Leon de Winter, die Max nog kent uit een vroeg verleden. Leon is weer goed bevriend met Bram Moszcowitz, die Max ook nog kent als vroegere klant. Als blijkt dat Nathan, de zoon van Sonja en Max, waarvan Max niet wist dat het zijn zoon was, gevangen wordt gehouden in de school door de zoon van Max, worden Max en Ouazzi door minister Donner en Job Cohen (van wie Max een halfbroer is, uit een buitenechtelijke relatie van zijn vader) gevraagd om te helpen de school te ontzetten. Dit loopt bijna mis door onhandig ingrijpen van de politie. Gelukkig kan Theo de beschermengel de situatie beïnvloeden waardoor alles uiteindelijk toch goed afloopt.

Zoals gezegd, ingewikkeld, maar zeer zeker vermakelijk. De Winter laat in dit boek duidelijk zien over een gezonde dosis zelfspot te beschikken.

Uitgeverij De Bezige Bij, 2012. 464 pag.

Recensie “Het regende vogels” van Jocelyne Saucier

Recensie “Mijn moeder zei altijd” van Jaap Toorenaar

Jaap Toorenaar – “Mijn moeder zei altijd”

Wat zei je moeder altijd als je op een koude dag de deur open liet staan? “We stoken niet voor de vogels” – of “voor de KLM”. En je vader, wanneer je als puber zat te mokken? “Heb je geen zin, dan máák je maar zin.” Had je een kersenpit doorgeslikt, dan zei opa geruststellend: “Wat door de roeper kan, kan door de poeper.” Of moeder, liefdevol: “Stik niet, kind. Je hebt geld gekost.” Het woordenboek halen ze vaak niet, die nuchtere wijsheden van onze ouders en grootouders. En dus deed Jaap Toorenaar een oproep in “Onze Taal“, die al snel door andere media werd overgenomen. Uit de duizenden geestige, wijze en ontroerende uitspraken die binnenstroomden stelde hij deze prachtige bloemlezing samen. Mijn moeder zei altijd is de eerste inventarisatie van Nederlandse familiespreuken, en daarmee het officieuze geschiedenisboekje van onze opvoeding.

Ik heb dit boekje met heel veel plezier doorgelezen, met een grote glimlach van herkenning op mijn gezicht. Vorige week ging het boek als warme broodjes over de toonbank voor Moederdag, maar ook voor Vaderdag (derde zondag in juni, dus dit jaar op 21 juni) en verjaardagen is dit een perfect geschenk. Of krijg je visite en je hebt geen idee waarover je met die mensen moet praten, leg dit boekje op tafel en voor je het weet vliegen de wijsheden van onze voorouders door de kamer. Zalig! Een boek voor iedereen. Hier kun je je nooit een buil aan vallen.

Uitgeverij Thomas Rap, 2015. 176 pag.

Bestseller top 60 van week 20

1. Esther Verhoef – “Lieve mama”
2. Nicci French – “Denken aan vrijdag”
3. Joris Luyendijk – “Dit kan niet waar zijn”
4. Jaap Toorenaar – “Mijn moeder zei altijd”
5. Annegreet van Bergen – “Gouden jaren”

 

Bekijk de rest van de lijst hier.