Recensie “Een vreemde in huis” van Shari Lapena

Shari Lapena – “Een vreemde in huis”

Wat als je misschien iets verschrikkelijks hebt gedaan en je het je niet kunt herinneren? Van de auteur van “Het stel van hiernaast“, de wereldwijde bestseller Wat als je misschien iets verschrikkelijks hebt gedaan en je het je niet kunt herinneren? Je bent thuis, wacht tot je man thuiskomt van zijn werk. Je kookt een lekkere maaltijd, kijkt ernaar uit hem te zien en te horen hoe zijn dag was. Hij kan elk moment komen. Dat is alles wat je je herinnert. Je wordt wakker in het ziekenhuis, zonder enig idee hoe je daar beland bent. Ze zeggen dat je een ongeluk had; je verloor de controle over je stuur terwijl je veel te hard reed in een gevaarlijke buitenwijk. De politie start een intensief onderzoek en gaat ervan uit dat je iets in je schild voerde. Maar je echtgenoot weigert dat te geloven. Je beste vriendin twijfelt. En zelfs jij kan niet achterhalen wat er die nacht gebeurd is…

Na de bestseller “Het stel van hiernaast” is “Een vreemde in huis” de tweede thriller van Shari Lapena, die overduidelijk uitblinkt in psychologische thrillers. Ook nu weer zijn de karakters goed uitgewerkt en je wordt regelmatig op het verkeerde been gezet. Ieder mens heeft geheimen en dat geldt ook voor de personages in de thrillers van Lapena, maar sommige mensen hebben grotere geheimen dan andere mensen. Lapena creëert levensechte personages met geloofwaardige motieven die zij op fenomenale wijze tot leven brengt. “Een vreemde in huis” is een meeslepende thriller die je tot en met de laatste pagina’s in het duister laat tasten. Aanrader!

Uitgeverij Prometheus, juli 2017. 272 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Denken aan vrijdag” van Nicci French

Nicci French – “Denken aan vrijdag”

Uit de Thames wordt het lijk van een man met doorgesneden keel gevist. Hij is onherkenbaar, want hij heeft al een tijd in het water gelegen. Het enige aanknopingspunt is een ziekenhuisbandje om zijn pols met daarop de naam Frieda Klein.
Algauw blijkt dat psychotherapeute Frieda Klein een wel erg persoonlijke band met het slachtoffer had en wordt ze als de belangrijkste verdachte van het misdrijf gezien. Frieda heeft vanwege haar verleden weinig goodwill bij het politiekorps, maar gelukkig heeft ze vrienden die bereid zijn om tot het uiterste voor haar te gaan…

Het schrijversechtpaar dat schuilgaat achter de naam Nicci French heeft inmiddels een indrukwekkende stapel thrillers afgeleverd. Een paar jaar geleden begonnen ze met de serie rond psychotherapeute Frieda Klein. Alle delen van deze serie hebben een dag van de week in gedachten. Het eerste deel heette “Blauwe maandag” en met “Denken aan vrijdag” zijn we dus aan het vijfde deel aangekomen. Het vorige deel “Donderdagskinderen” vond ik maar saai, langdradig en voorspelbaar en ik heb even overwogen om de rest van de serie niet te lezen. Toch ben ik gezwicht toen ik “Denken aan vrijdag” kreeg, en daar ben ik erg blij om, want dit is zonder meer een van de sterkste en spannendste delen van de serie tot nu toe. Van de eerste tot de laatste pagina is het boek ontzettend spannend, en onmogelijk neer te leggen. Over de schrijfkunst van Nicci French en het opbouwen van spanning hoeven we het niet meer te hebben. Dat heeft het echtpaar na zo’n 20 boeken erg goed in de vingers. Dit boek is zeker een aanrader. Volgens de achterflap van het boek zijn de delen uit deze serie heel goed los van elkaar te lezen. Daar ben ik het niet mee eens. Als je dit boek los zou lezen, zou je teveel missen omdat je niets weet van de achtergrond van de personages, wat beschreven is in de vorige delen. Mijn advies is dus om alle delen te lezen en ook in de juiste volgorde. Dan moet je je even door een saai boek als “Donderdagskinderen” heen bijten, maar “Denken aan vrijdag” maakt dat ruimschoots goed.

Uitgeverij Ambo Anthos, 2015. 335 pag.

Recensie “Aquamarijn” van Lilian Schneider

Lilian Schneider – “Aquamarijn”

Lilian Schneider (1965) publiceerde tal van losse verhalen in bundels en tijdschriften als Azra Magazine, Flair en Linda Magazine. Ze is co-auteur van de erotische verhalenbundel ‘Overgave’, die verschenen is onder het pseudoniem Elle van Bohemen. ‘Aquamarijn‘ is Schneiders thrillerdebuut.

Silke lijkt haar leven prima op orde te hebben: man, zoon, baan, leuke buurt. Schijn bedriegt, want haar verleden speelt haar parten. Zij draagt een geheim bij zich dat geen van haar dierbaren of naasten kent. Dan ontmoet ze in het kader van haar werk de aantrekkelijke Paul van Zanten. Binnen de kortste keren hebben de twee een affaire, verlaat Silke man en zoon en trekt ze bij Paul in. Tegelijkertijd wordt Silke bedreigd en roepen onverklaarbare gebeurtenissen angstgevoelens bij haar op. Wie heeft het op haar voorzien en komt alsmaar dichterbij? En waarom?

‘Aquamarijn’ is met 162 pagina’s opvallend dun en is helaas in één middagje uit. Silke’s grote geheim is voor de lezer geen geheim, want het wordt uit de doeken gedaan in de boekbeschrijving op de cover. Heel jammer, het verhaal zou boeiender zijn zonder deze kennis vooraf. Gemiste kans om meer spanning te creëren. De laatste pagina van ‘Aquamarijn’ maakt veel goed van het tamelijk eenzijdige verhaal, maar niet alles. Wat is er werkelijk aan de hand (geweest) en waarom? Dat wordt niet duidelijk en nodigt uit tot fantaseren. Interessante (psychologische) wending, maar toch … Het is niet helemaal fair om alle cruciale info achter te houden voor de lezer en dan een bom te laten vallen.

Toch met plezier gelezen. Lilian Schneiders schrijfstijl is aangenaam vloeiend met natuurlijke dialogen. Naar mijn mening was er meer uit dit verhaal te halen geweest (en dus ook meer pagina’s), maar voor een debuut zeker niet slecht. Ik wacht vol spanning op haar volgende boek.

Uitgeverij Passage, 2014. 162 pag.

Recensie “Ik volg je” van Marelle Boersma

Marelle Boersma – Ik volg je

Samen met haar vijfjarige dochter Eva woont verpleegkundige Pien in Esvelderveen, een klein dorpje in de Veluwse biblebelt. Theo, een collega van haar, nodigt haar bij hem thuis uit voor een etentje. Pien neemt de uitnodiging aan en na een gezellige avond wil ze weer terug naar huis. Theo laat haar echter niet gaan. Hij vindt dat ze bij elkaar horen en samen een goed stel vormen. Pien voelt helemaal niets voor hem en maakt hem dat ook duidelijk.

Pien denkt, als Theo haar uiteindelijk toch heeft laten gaan, dat ze er vanaf is en dat Theo haar met rust zal laten. Theo heeft andere gedachten. Hij blijft haar volgen en mengt zich in haar leven. Een aantal patiënten van Pien sterft plotseling en haar moeder en dochter vallen voor de charmes van Theo. Pien raakt steeds meer geïsoleerd. Vooral omdat niemand, als ze uiteindelijk toch wat over Theo zegt, haar wil geloven. Zelfs haar goede vriend René niet.

“Ik volg je“, de titel suggereert dat al min of meer, is een boek dat over stalken en de gevolgen daarvan gaat. Het is gebaseerd op waargebeurde verhalen. Het boek is in een hoog tempo geschreven en is, ondanks het thema, prettig leesbaar. De meeste hoofdstukken gaan over Pien en een enkele over haar vriend René. Daardoor leer je beiden aardig kennen en zijn deze personages vrij goed uitgewerkt.

Het boek heeft zeker spannende elementen, maar dat is bij lange na niet door het hele boek heen. Dat is jammer, want het thema leent zich er wel voor. Ook is het verhaal soms wat voorspelbaar, hoewel zich aan het eind van het boek toch ook wel een verrassende wending voordoet. Het plot is niet helemaal geloofwaardig en het uiteindelijke lot van Theo blijft onbeschreven. Helaas, want je wilt eigenlijk toch wel weten wat de veroordeling zal zijn.

Het verhaal geeft wel een helder beeld hoe je je kunt voelen als je door één of meer, in dit geval mannelijke, stalkers wordt belaagd. Onbegrijpelijk hierin is wel dat Pien zo goed als blijft zwijgen over wat haar overkomt en het probleem alléén probeert te overwinnen. Of misschien zelfs probeert te onderdrukken.

“Ik volg je” is een boek met twee gezichten. Het ene is dat het boeiend en gelardeerd met spannende en verrassende momenten is. Het andere is dat het niet helemaal af lijkt te zijn en dat het soms wat te voorspelbaar en ongeloofwaardig overkomt. Dus een superboek, nee dat is het niet, maar dat kun je ook niet verwachten voor € 6,99.

Uitgeverij De Crime Compagnie, 2013. 304 pag.

Recensie “Jij” van Caroline Kepnes

Caroline Kepnes – “Jij”

Briljant, pervers en angstaanjagend Als een adembenemende vrouw Joes boekwinkel op Manhattan binnenloopt, weet hij het zeker: hij wil haar. Guinevere is perfect: mooi, stoer, slim en supersexy. En ze hebben ook meteen een leuk gesprek. Joe raakt totaal geobsedeerd: hij bespiedt haar, wil alles over haar weten, wil haar lichaam bezitten en haar gedachten beheersen. Joe gaat tot het uiterste om zijn verlangens werkelijkheid te maken. Hij hackt haar smartphone, leest al haar berichten en e-mails en komt zo achter haar diepste geheimen. En haar geheimen en obsessies zijn heftig en pijnlijk. Is Guinevere wel zo perfect als Joe zou willen? En is Joe wel zo voorkomend als Guinevere denkt?

Een in de media (romans, films en tv-programma’s) levende werknemer in een boekhandel in New York wordt in enkele minuten verliefd op een klant. Alsof dit doodnormaal is en niets crimineels heeft, begint hij haar te stalken en hackt haar mobiele telefoon, al of niet verzonden sms’jes en e-mails, facebook- en twitteruitingen, digitale foto’s. Hij dringt fysiek in haar appartement en computer binnen, manipuleert haar leven en dat van haar contacten. Hij brengt haar leven digitaal in kaart en weet het inderdaad naar zijn hand te zetten. De maandenlang afgewezen minnaar lijkt via oneindig lange omwegen, via vele soorten media te slagen in zijn ultieme doel, haar als minnares en te zijner tijd als zijn vrouw te bezitten. Hij heeft heel geduldig een fantasiewereld opgebouwd – waarin echter geen plaats is voor een vrouw die (ondanks zijn manipulaties en totale onbegrip van echte liefde en erotiek en voor levensvoorwaarden als privacy) in staat is deze enge freak te ontmaskeren. Totdat zij zijn geheim ontdekt. Wijdlopige, niet altijd geloofwaardige thriller, maar redelijk geslaagde waarschuwing tegen het door telecommunicatie mogelijk geworden voyeurisme.

Dit boek heeft een razend tempo, en als lezer moet je proberen dit tempo bij te houden, en dat kan alleen maar door te blijven lezen, ook als je eigenlijk moet slapen of andere verplichtingen hebt. Het leest prettig, en ondanks het feit dat de hoofdpersonen niet allemaal bepaald aardig zijn, is het toch vreemd om ze achter te laten als je het boek eenmaal uit hebt. Het maakt zeker nieuwsgierig naar andere boeken van Caroline Kepnes.

Uitgeverij Xander, 2014. 384 pag.

Recensie “Stalker” van Lars Kepler

Lars Kepler – “Stalker”

Lars Kepler is het pseudoniem van het Zweedse schrijversechtpaar Ahndoril. Met hun debuut “Hypnose” verkregen ze internationaal direct een bestsellerstatus. Van de boeken rond de sympathieke Joona Linna zijn in Nederland inmiddels meer dan 500.000 exemplaren verkocht. “Stalker” is Lars Keplers vijfde thriller, wederom met Joona Linna in de hoofdrol.

Na “Hypnose“, “Contract“, “Getuige” en “Slaap” is dit het vijfde boek van Lars Kepler, zoals gewoonlijk met de excentrieke, maar sympathieke Finse politieagent Joona Linna in de hoofdrol. Ook nu weer speelt dit boek zich af in en rond Stockholm.

Zweden is in de ban van een seriemoordenaar die zijn slachtoffers eerst filmt vanuit het donker, thuis waar ze zich veilig wanen, en het filmpje vervolgens op YouTube plaatst. Enkele dagen later wordt degene die gefilmd is zijn volgende slachtoffer. Het onderzoek naar de moordenaar verloopt stroef, tot bij het lichaam van het vierde slachtoffer een bewusteloze man wordt aangetroffen. De man kan zich echter niets herinneren van de moord. Om zijn onschuld te bewijzen, roept zijn familie de hulp in van hypnotiseur Erik Maria Bark. Maar de informatie die Erik verkrijgt biedt geen enkele duidelijkheid. Dan wordt er een nieuwe moord gepleegd, en de verdachte heeft dit keer een alibi. Er lijkt slechts één persoon te zijn die de zaak kan oplossen: Joona Linna. Maar die is meer dan een jaar geleden verdwenen…

Joona Linna wordt weer gevonden, en hoewel hij officieel geen politieagent meer is, gaat hij samen met Erik Maria Bark op onderzoek uit om er achter te komen wie de gruwelijke moorden gepleegd heeft. De schrijfstijl is geheel zoals we van Lars Kepler gewend zijn, en mensen die genoten hebben van de vorige vier boeken over Joona Linna, kunnen dit boek dan ook blind kopen. Hoewel de vijf boeken heel goed los te lezen zijn, is het toch aan te raden om ze in de juiste volgorde te lezen. Zo begrijp je ook de kleine verhaallijnen beter. Deze zijn niet noodzakelijk om het verhaal te kunnen volgen, maar het is een kwestie van een persoonlijke voorkeur.

Dit is een thriller zoals een thriller hoort te zijn. Steeds als je denkt te weten wie de dader is, word je weer op het verkeerde been gezet. En zoals altijd is de ontknoping weer razendspannend.

Uitgeverij Cargo, 2014. 569 pag.