Recensie “Aquamarijn” van Lilian Schneider

Lilian Schneider – “Aquamarijn”

Lilian Schneider (1965) publiceerde tal van losse verhalen in bundels en tijdschriften als Azra Magazine, Flair en Linda Magazine. Ze is co-auteur van de erotische verhalenbundel ‘Overgave’, die verschenen is onder het pseudoniem Elle van Bohemen. ‘Aquamarijn‘ is Schneiders thrillerdebuut.

Silke lijkt haar leven prima op orde te hebben: man, zoon, baan, leuke buurt. Schijn bedriegt, want haar verleden speelt haar parten. Zij draagt een geheim bij zich dat geen van haar dierbaren of naasten kent. Dan ontmoet ze in het kader van haar werk de aantrekkelijke Paul van Zanten. Binnen de kortste keren hebben de twee een affaire, verlaat Silke man en zoon en trekt ze bij Paul in. Tegelijkertijd wordt Silke bedreigd en roepen onverklaarbare gebeurtenissen angstgevoelens bij haar op. Wie heeft het op haar voorzien en komt alsmaar dichterbij? En waarom?

‘Aquamarijn’ is met 162 pagina’s opvallend dun en is helaas in één middagje uit. Silke’s grote geheim is voor de lezer geen geheim, want het wordt uit de doeken gedaan in de boekbeschrijving op de cover. Heel jammer, het verhaal zou boeiender zijn zonder deze kennis vooraf. Gemiste kans om meer spanning te creëren. De laatste pagina van ‘Aquamarijn’ maakt veel goed van het tamelijk eenzijdige verhaal, maar niet alles. Wat is er werkelijk aan de hand (geweest) en waarom? Dat wordt niet duidelijk en nodigt uit tot fantaseren. Interessante (psychologische) wending, maar toch … Het is niet helemaal fair om alle cruciale info achter te houden voor de lezer en dan een bom te laten vallen.

Toch met plezier gelezen. Lilian Schneiders schrijfstijl is aangenaam vloeiend met natuurlijke dialogen. Naar mijn mening was er meer uit dit verhaal te halen geweest (en dus ook meer pagina’s), maar voor een debuut zeker niet slecht. Ik wacht vol spanning op haar volgende boek.

Uitgeverij Passage, 2014. 162 pag.

Advertentie

Recensie “Ik volg je” van Marelle Boersma

Marelle Boersma – Ik volg je

Samen met haar vijfjarige dochter Eva woont verpleegkundige Pien in Esvelderveen, een klein dorpje in de Veluwse biblebelt. Theo, een collega van haar, nodigt haar bij hem thuis uit voor een etentje. Pien neemt de uitnodiging aan en na een gezellige avond wil ze weer terug naar huis. Theo laat haar echter niet gaan. Hij vindt dat ze bij elkaar horen en samen een goed stel vormen. Pien voelt helemaal niets voor hem en maakt hem dat ook duidelijk.

Pien denkt, als Theo haar uiteindelijk toch heeft laten gaan, dat ze er vanaf is en dat Theo haar met rust zal laten. Theo heeft andere gedachten. Hij blijft haar volgen en mengt zich in haar leven. Een aantal patiënten van Pien sterft plotseling en haar moeder en dochter vallen voor de charmes van Theo. Pien raakt steeds meer geïsoleerd. Vooral omdat niemand, als ze uiteindelijk toch wat over Theo zegt, haar wil geloven. Zelfs haar goede vriend René niet.

“Ik volg je“, de titel suggereert dat al min of meer, is een boek dat over stalken en de gevolgen daarvan gaat. Het is gebaseerd op waargebeurde verhalen. Het boek is in een hoog tempo geschreven en is, ondanks het thema, prettig leesbaar. De meeste hoofdstukken gaan over Pien en een enkele over haar vriend René. Daardoor leer je beiden aardig kennen en zijn deze personages vrij goed uitgewerkt.

Het boek heeft zeker spannende elementen, maar dat is bij lange na niet door het hele boek heen. Dat is jammer, want het thema leent zich er wel voor. Ook is het verhaal soms wat voorspelbaar, hoewel zich aan het eind van het boek toch ook wel een verrassende wending voordoet. Het plot is niet helemaal geloofwaardig en het uiteindelijke lot van Theo blijft onbeschreven. Helaas, want je wilt eigenlijk toch wel weten wat de veroordeling zal zijn.

Het verhaal geeft wel een helder beeld hoe je je kunt voelen als je door één of meer, in dit geval mannelijke, stalkers wordt belaagd. Onbegrijpelijk hierin is wel dat Pien zo goed als blijft zwijgen over wat haar overkomt en het probleem alléén probeert te overwinnen. Of misschien zelfs probeert te onderdrukken.

“Ik volg je” is een boek met twee gezichten. Het ene is dat het boeiend en gelardeerd met spannende en verrassende momenten is. Het andere is dat het niet helemaal af lijkt te zijn en dat het soms wat te voorspelbaar en ongeloofwaardig overkomt. Dus een superboek, nee dat is het niet, maar dat kun je ook niet verwachten voor € 6,99.

Uitgeverij De Crime Compagnie, 2013. 304 pag.

Recensie “De kraamhulp” van Esther Verhoef

Esther Verhoef – “De kraamhulp”

Als Didi na een zware bevalling van haar eerste kindje aan bed is gekluisterd door bekkeninstabiliteit, is ze dolgelukkig met de hulp van kraamhulp Hennequin. De baby is lief en gezond, maar Didi’s herstel gaat langzaam.

Miriam, werkzaam bij de politie Rotterdam, kan de plotselinge dood van haar broer niet verwerken. Ze vermoedt kwade opzet van zijn mooie weduwe Hennequin. Tijdens haar zoektocht naar Hennequins verleden groeit bij Miriam de overtuiging dat ze te maken heeft met een levensgevaarlijke psychopate. En juist deze vrouw heeft zich onmisbaar gemaakt in het jonge, kwetsbare gezin van Didi.

Esther Verhoef weet als geen ander van een ogenschijnlijk onschuldige situatie (kraamhulp na een bevalling) een nagelbijtend spannende thriller te maken, met een bijzonder onverwachte ontknoping. Zoals verwacht mag worden van Esther Verhoef zit “De kraamhulp” erg sterk in elkaar, en is het verhaal ook geloofwaardig. Of je nu wilt of niet, je wordt erin meegezogen en leeft mee met de personages. Kwetsbaarheid, wilskracht en moordlust vinden elkaar in een beklemmende, ontroerende pageturner: Esther Verhoefs engste thriller ooit. Dat dit boek al bijna een jaar geleden verschenen is, doet daar niets aan af. De verwachtingen voor haar nieuwe thriller “Lieve mama” (nu al te reserveren) die in april van dit jaar verschijnt bij Prometheus zijn dan ook hooggespannen.

Uitgeverij Ambo | Anthos, 2014. 328 pag.

Recensie “Vergeef me” van Anja Feliers

Anja Feliers – “Vergeef me”

Nadat Yasmine is gedumpt door haar vriend Simon na een relatie van ruim twee jaar, besluit ze in haar eentje op vakantie te gaan naar de Belgische kust. Daar ontmoet ze een jongen die een paar jaar jonger is, maar met wie ze al snel een relatie heeft. Dan komt Simon weer terug en smeekt haar hem terug te nemen. Yasmine twijfelt tussen haar prille relatie met David en weer teruggaan naar Simon. David wil Yasmine echter niet laten gaan, en hij blijkt erg ver te willen gaan om haar te houden.

Ik weet niet wie de term “vrouwenthrillers” bedacht heeft (het klinkt een beetje minachtend), maar dit schijnt een vrouwenthriller te zijn. Op de voorkant staat echter “psychologische thriller” en dat dekt m.i. de lading veel beter. Dit is het vierde deel in een serie rond psychologe Kathleen Verlinden, een collega van Yasmine, maar de boeken zijn goed los van elkaar te lezen. Anja Feliers weet de spanning goed op te bouwen, ook al is het eerst even wennen tussen de steeds wisselende perspectieven en de flashbacks. Als je eenmaal in het verhaal zit word je helemaal meegezogen tot een zinderende ontknoping. Dit is het eerste boek dat ik van Anja Feliers gelezen heb, maar ik wil zeker de andere drie delen rond Kathleen Verlinden ook lezen. Ze heeft een prettige schrijfstijl en het boek wegleggen is er niet bij. Een ware pageturner. Niet alleen voor vrouwen!

Uitgeverij Lannoo, 2014. 320 pag.

Recensie “Zeevlam” van Kiki van Dijk

Kiki van Dijk – “Zeevlam”

Ellen Vanderbergh vormt samen met haar vriendinnen Kelly, Suus en Dayenne een vriendinnenclubje dat ze “Basic Instinct” noemen. Hun vriendschap is gebaseerd op een geheim van 20 jaar eerder. Omdat de man van Ellen er vandoor is gegaan met een jongere vrouw en nu in Parijs woont, heeft Ellen een korte affaire gehad met Kees, de vader van een leerlinge waar Ellen op school werkt. Suus is ongelukkig getrouwd en heeft via de app Tinder een man leren kennen, Ron de Herder. Op een avond als de vier vriendinnen op een avond in hun vaste strandtent zijn om te genieten van de zomer, komt Ron ook. Hij is uitgenodigd door Suus om haar vriendinnen te leren kennen. Ellen schrikt als ze ziet dat de Ron waar Suus een relatie mee heeft, dezelfde persoon is als de Kees met wie zij een affaire heeft gehad.
De volgende ochtend wordt het dode lichaam van Ron aangetroffen in de branding bij de strandtent. Zouden Ellen en haar vriendinnen iets met zijn dood te maken te hebben? Of Marc, de eigenaar van de strandtent, die zegt dat hij Ron nooit eerder had gezien? Opeens blijkt iedereen geheimen voor elkaar te hebben.

Kiki van Dijk is het pseudoniem van een bekende Nederlandse auteur. Dit is haar debuutroman. Het is een typische “vrouwenthriller” in de stijl van bijvoorbeeld Suzanne Vermeer en Linda van Rijn, maar Kiki kan geen moment tippen aan die twee schrijfsters. Geen hoogstaande literatuur, zelfs geen goede thriller, maar een boek waar je niet bij hoeft na te denken. Het plot is erg voorspelbaar en bijzonder ongeloofwaardig, maar de liefhebbers van het genre zullen dit boek waarschijnlijk wel omarmen. Om het vervolgens terzijde te leggen voor een echte vrouwenthriller.

Uitgeverij Xander, 2014. 262 pag.

Recensie “Verstrikt” van Eveline Karman

Eveline Karman – “Verstrikt”

Op één van mijn favoriete blogs, Thrillerlovers, kwam ik een schitterende recensie tegen van het thrillerdebuut “Verstrikt” van Eveline Karman. Deze recensie wil ik jullie niet onthouden. Klik hier om deze recensie te lezen.

Uitgeverij De Fontein, 2014. 304 pag.