Recensie “Het Cassandra-effect” van Wendy Walker

Wendy Walker – “Het Cassandra-effect”

Twee zusjes, een verdwijnt. Een narcistische moeder, een maniakale stiefvader, een disfunctioneel gezin. Wie weet waar Emma Tanner is?
De zusjes Tanner zijn verdwenen. Emma’s auto wordt gevonden, maar van haar en Cass geen spoor. Drie jaar later staat Cass ineens bij haar moeder en stiefvader op de stoep. Ze waren ontvoerd, vertelt ze, en gevangen gehouden op een eiland. Terwijl ze haar verhaal doet aan forensisch psychiater Abby Winter, onthult ze ook veel over haar leven voor de verdwijning. Een leven met een narcistische moeder, een maniakale stiefvader en een manipulatieve zus. Of is Cass juist degene die manipuleert?

Deze thriller begint op de dag dat Cassandra (Cass) Tanner terugkomt nadat ze drie jaar vermist is geweest. Cass vertelt over hoe ze met haar zus Emma weggelopen was en hoe ze gevangen gehouden werden op een eiland. Een van de personen die de zaak onderzoekt is forensisch psychologe dr. Abby Winter, die gepromoveerd is op het onderwerp van kinderen die opgevoed worden door een “narcistische moeder”, oftewel een moeder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het gezin waarin de zussen Emma en Cass zijn opgevoed is duidelijk een disfunctioneel gezin en Abby Winter vermoedt dan ook dat de moeder van het gezin een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft.
In 24 hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Cass en Abby verteld worden, vertelt Cass wat er gebeurd is: waarom ze verdwenen, waar ze vastgehouden werden en door wie. In het boek wordt enkele keren de zin “Mensen geloven wat ze willen geloven” gebruikt. Dit lijkt ook van toepassing op het verhaal van Cass. Is alles inderdaad gebeurd zoals zij het vertelde of speelt er meer? Speelt Cass spelletjes? Is wat Cass niet vertelt belangrijker dan wat ze wel vertelt? Doordat in het begin van het boek al gezegd wordt dat mensen alleen geloven wat ze willen geloven, lees je het verhaal dat Cass vertelt met de nodige vraagtekens. Dit vergroot de spanning in het boek. Wat is er nu daadwerkelijk met de zusjes gebeurd? Als lezer wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet in deze razendknap opgebouwde thriller.

Uitgeverij Harper Collins, 24 oktober 2017. 320 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Gastrecensie “Zusjes” van Chevy Stevens

Chevy Stevens – “Zusjes”

Over de auteur:
Chevy Stevens is het pseudoniem van Rene Unischewski (Vancouver Island, Canada, 1973).  Ze werkte lange tijd als makelaar, waarbij ze zich voorstelde wat voor vreselijks er zou kunnen gebeuren tijdens bezichtigingen met potentiële kopers. Het meest gruwelijke scenario vormde de inspiratie voor haar thrillerdebuut Still missing (2010), vertaald als Vermist.
In een rap tempo volgde nog meer thrillers, zoals Ik zie alles en Nachtspel, voor Still missing ontving Stevens de International Thriller of the Year Award voor het beste debuut. Haar boeken worden in meer dan dertig landen uitgegeven.

Achterflap
De zusjes Jess, Courtney en Dani CampbeIl wonen op een afgelegen boerderij in Canada. Het is een hard leven, vooral omdat ze uit de buurt moeten blijven van hun driftige vader. Op een nacht loopt een ruzie uit de hand en de zussen slaan op de vlucht. Als hun auto pech krijgt vragen ze hulp aan twee mannen in een klein stadje, maar dat is het begin van een nieuwe nachtmerrie.
Achttien jaar later wonen ze onder andere namen in Vancouver. Wanneer een van de zussen vermist wordt, wordt duidelijk dat het verleden hen heeft ingehaald, en dat ze niet nog een keer kunnen vluchten.

Het verhaal wordt in drie delen opgesplitst. Het eerste deel wordt verteld uit naam van het jongste zusje Jesse. Je wordt meegesleept in een beangstigend verhaal over wat de zusjes mee moeten maken bij hun vader die, door voortdurend dronken te zijn, zijn agressieve gedrag niet onder controle heeft. De zusjes worden aan hun lot overgelaten en tijdens een uit de hand gelopen ruzie met hun vader is er nog maar een uitweg en dat is vluchten, ver weg van huis en haard.
Tijdens hun vlucht komen ze door autopech in aanraking met twee mannen die bereid zijn hen te helpen. Maar is dat wel zo? Zijn deze mannen wel zo vriendelijk en behulpzaam zoals ze zich in eerste instantie voordoen? Vanaf dat moment beland je in een spel waarin je meegesleurd wordt en waarbij je met doodsangst de bladzijde telkens omslaat in de hoop dat er snel een einde aan de nachtmerrie komt.

Onder volledige anonimiteit leven de zusjes verder, waarbij datgene wat er 18 jaar geleden gebeurd is zover mogelijk verborgen wordt gehouden. Totdat op een dag een van de zussen wordt vermist.  En dan begint de nachtmerrie weer opnieuw. En weer dendert het verhaal door je hoofd, elk moment wat er beschreven wordt, elke seconde die te lang duurt houd je vast in een nachtmerrie waar geen einde aan lijkt te komen. Het grijpt je naar je keel, de angst neemt je mee op zoek naar een uitweg voor de zussen. Tot op het laatste moment waarbij alle opgedane emotie je even je adem ontneemt en ik mijn ogen niet helemaal droog kon houden.

Als thriller-fan is dit een absolute must-read, alles wat een thriller moet bevatten zit er In verwerkt. Deze zal dan ook zeker in mijn top 5 belanden van beste boek van 2016.

Plot 5+
Schrijfstijl 5
Originaliteit 5
Psychologie 5+
Leesplezier 5
Spanning 5+

Mijn waardering voor dit boek komt op een dikke 5 sterren te staan.

Uitgeverij Cargo, juli 2016. 384 pag.

Gastrecensent: Daniëlle Henssen.

Recensie “Stille grond” van Hilde Vandermeeren

Hilde Vandermeeren – “Stille grond”

Glasgow 1983. Tijdens een stormachtige novembernacht verdwijnt de zesjarige Rosie Thompson uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje. Daarna ontbreekt elk spoor van haar. Het tweelingzusje Ruby raakt in zichzelf gekeerd en moet worden opgenomen in een gesloten inrichting. In dit gezin groeit Eve op, het jongere zusje. Dertig jaar later werkt Eve als docent wiskunde aan de Universiteit van Glasgow. Haar leven wordt grondig verstoord door een bericht dat iemand in een kapel heeft achtergelaten: ‘Het spijt me wat er is gebeurd met Rosie Thompson. Moge God me vergeven.’ Omdat het politieonderzoek niets oplevert, besluit Eve zelf actie te ondernemen. Het wordt een zoektocht op leven en dood.

“Stille grond” is inmiddels de derde thriller van Hilde Vandermeeren. Het verhaal zit bijzonder goed in elkaar. Alles klopt en alle personages komen tot leven op de bladzijden. Het laat ook weer eens de gevaren van een sekte zien. Het boek begint spannend op de eerste bladzijde en dat blijft zo tot de laatste bladzijde. Het zakt nergens even in. Dat is een prestatie van formaat. Hilde Vandermeeren is niet de bekendste Nederlandstalige thrillerschrijfster, maar wat mij betreft wel de beste. Haar boeken vallen niet in de categorie “vrouwenthriller”. Daarvoor zit het verhaal te sterk in elkaar. Dit boek is echt niet neer te leggen als je er eenmaal in begonnen bent.

Uitgeverij Q, 2015. 288 pag.

Recensie “Passagier 23” van Sebastian Fitzek

Sebastian Fitzek – “Passagier 23”

Politiepsycholoog Martin Schwarz heeft tijdens een vakantie op het cruiseschip Sultan of the Sea zijn vrouw en zoontje verloren. Niemand heeft ooit kunnen ophelderen wat er tijdens die noodlottige reis is gebeurd en
Martin blijft achter als een mentaal wrak. Hij heeft zich voorgenomen nooit meer één voet op een cruiseschip te zetten, totdat hij vijf jaar later een mysterieus telefoontje krijgt van een oudere dame die beweert meer van de verdwijning te weten. Martin gaat terug naar het gewraakte schip en komt op het spoor van een verdwenen gewaand meisje dat is teruggekeerd naar de Sultan – samen met de teddybeer van zijn zoontje…

Al sinds zijn debuut “De therapie” ben ik een enorm liefhebber van de boeken van Fitzek. Hij is onovertroffen als het aankomt op het opbouwen van spanning tot bijna ondraaglijke hoogte, en hij wordt met ieder boek beter. Zijn boeken grijpen je vanaf de eerste pagina, en laten je zelf na de laatste pagina niet los. Het verhaal laat je niet los. De personages zijn allemaal 100% geloofwaardig en de dialogen ijzersterk. Als iemand weet hoe een thriller geschreven moet worden, dan is het Fitzek wel. Wat bij betreft de beste thrillerschrijver van dit moment, en “Passagier 23” nu al de thriller van het jaar. De term “aanrader” is zwak uitgedrukt. Iedere thrillerliefhebber moet dit boek lezen!

Uitgeverij The House of Books, 2015. 383 pag.

Recensie “Leeuwentemmer” van Camilla Läckberg

Camilla Läckberg – “Leeuwentemmer”

Het is januari en de winter houdt Fjällbacka in zijn greep. Inspecteur Patrik Hedström en zijn team zijn bezig met een vermissingszaak van een jong meisje, Victoria, die in een stroomversnelling raakt als ze gevonden wordt. Haar verwondingen laten zien dat ze ernstig is verminkt. Patrik vermoedt een verband met andere verdwijningen en hij moet alles op alles zetten om andere meisjes eenzelfde lot te besparen.
Tegelijkertijd verdiept Erika zich in een oude zaak, een familietragedie die eindigde met de dood van de echtgenoot. Ze probeert uit te zoeken wat er is gebeurd. Het lijkt erop dat het verleden zijn schaduw op het heden werpt.

Afgezien van twee kookboeken en drie kinderboeken, is dit het negende boek van Camilla Läckberg, zoals gewoonlijk met inspecteur Patrick Hedström en Erica Falck in de hoofdrollen. Het leuke is dat je de hoofdpersonen steeds beter leert kennen, en zo bijna een soort band met ze opbouwt. Je weet hoe ze zich normaal gesproken gedragen. Een nadeel ervan is dat het verwarrend kan zijn om een los deel te lezen, of de boeken niet in chronologische volgorde te lezen. Zelf volg ik Läckberg al sinds haar debuut “IJsprinses” en zit altijd vol spanning te wachten op een nieuw boek van haar hand. “Leeuwentemmer” is ook weer vanaf de eerste tot de laatste pagina spannend en het verhaal wordt nergens voorspelbaar. Als iemand weet hoe ze een goede thriller moet schrijven, is het Camilla Läckberg wel. En op haar boeken is dan ook altijd het oeroude cliché van toepassing: “Onmogelijk om weg te leggen”. Maar clichés bestaan omdat er een kern van waarheid in zit, en dat geldt zeker voor “Leeuwentemmer“.

Uitgeverij Ambo | Anthos, 2015. 369 pag.

Recensie “Het labyrint” van Sigge Eklund

Sigge Eklund – “Het Labyrint”

In “Het labyrint” van Sigge Eklund zit je dicht op de huid van vier van de hoofdpersonen: Martin en zijn vrouw Åsa, Martin’s collega Tom en schoolverpleegkundige Katja. De vijfde “hoofdpersoon” speelt eigenlijk de hoofdrol in het boek, ook al verschijnt ze er zelf niet echt in. Die vijfde hoofdpersoon is Magda, de verdwenen dochter van Martin en Åsa.
Het boek wisselt steeds tussen de vier genoemde hoofdpersonen, en stukje bij beetje krijg je stukjes van de puzzel met betrekking tot het raadsel wat er met Magda is gebeurd. Hoewel uitgeverij Meridiaan dit boek als een roman aanprijst, voelt het zo beklemmend aan als een thriller. Het is ontzettend spannend, en je wil maar blijven doorlezen. Je wil het raadsel oplossen, weten wat er met Magda is gebeurd.
Door de wisseling van het perspectief tussen de vier hoofdpersonen en de flashbacks is het wel een boek waar je goed je aandacht bij moet houden, maar door de prettige schrijfstijl is dat geen enkel probleem. “Nog even één bladzijde” zit er niet in. Voor je het weet ben je weer een uur verder.

“Het labyrint” is één van de eerste boeken van de nieuwe uitgeverij Meridiaan, en met dit boek zet Meridiaan zichzelf direct duidelijk op de kaart.

Uitgeverij Meridiaan, 2014. 336 pag.