Recensie “Het Cassandra-effect” van Wendy Walker

Wendy Walker – “Het Cassandra-effect”

Twee zusjes, een verdwijnt. Een narcistische moeder, een maniakale stiefvader, een disfunctioneel gezin. Wie weet waar Emma Tanner is?
De zusjes Tanner zijn verdwenen. Emma’s auto wordt gevonden, maar van haar en Cass geen spoor. Drie jaar later staat Cass ineens bij haar moeder en stiefvader op de stoep. Ze waren ontvoerd, vertelt ze, en gevangen gehouden op een eiland. Terwijl ze haar verhaal doet aan forensisch psychiater Abby Winter, onthult ze ook veel over haar leven voor de verdwijning. Een leven met een narcistische moeder, een maniakale stiefvader en een manipulatieve zus. Of is Cass juist degene die manipuleert?

Deze thriller begint op de dag dat Cassandra (Cass) Tanner terugkomt nadat ze drie jaar vermist is geweest. Cass vertelt over hoe ze met haar zus Emma weggelopen was en hoe ze gevangen gehouden werden op een eiland. Een van de personen die de zaak onderzoekt is forensisch psychologe dr. Abby Winter, die gepromoveerd is op het onderwerp van kinderen die opgevoed worden door een “narcistische moeder”, oftewel een moeder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het gezin waarin de zussen Emma en Cass zijn opgevoed is duidelijk een disfunctioneel gezin en Abby Winter vermoedt dan ook dat de moeder van het gezin een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft.
In 24 hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Cass en Abby verteld worden, vertelt Cass wat er gebeurd is: waarom ze verdwenen, waar ze vastgehouden werden en door wie. In het boek wordt enkele keren de zin “Mensen geloven wat ze willen geloven” gebruikt. Dit lijkt ook van toepassing op het verhaal van Cass. Is alles inderdaad gebeurd zoals zij het vertelde of speelt er meer? Speelt Cass spelletjes? Is wat Cass niet vertelt belangrijker dan wat ze wel vertelt? Doordat in het begin van het boek al gezegd wordt dat mensen alleen geloven wat ze willen geloven, lees je het verhaal dat Cass vertelt met de nodige vraagtekens. Dit vergroot de spanning in het boek. Wat is er nu daadwerkelijk met de zusjes gebeurd? Als lezer wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet in deze razendknap opgebouwde thriller.

Uitgeverij Harper Collins, 24 oktober 2017. 320 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Advertentie

Recensie “Schreeuw zonder geluid” van J.A. Kerley

J.A. Kerley – “Schreeuw zonder geluid”

“Schreeuw zonder geluid” is het nieuwste deel in de serie rond rechercheur Carson Ryder. Hij is overgeplaatst naar Miami. Op verzoek van Roy McDermott komt hij het Florida Centre for Law Enforcement versterken als specialist in psychopaten en seriemoordenaars. Een nieuwe start met een nieuw team en meteen een nare zaak. Een grote groep mensen is aangetroffen in een grote betonnen pilaar in een oude waterput op een afgelegen stuk land. Samen met zijn onervaren nieuwe partner Ziggy Gerschwin duikt hij in de zaak en komt achter een genadeloos netwerk van mensensmokkelaars en nietsontziende criminelen. Thriller in de Carson Ryder serie die prima los gelezen kan worden. Veel nadruk op het brute geweld dat de mensensmokkelaars gebruiken. Ryder is als vanouds, echter het opbouwen van zijn nieuwe leven en de kennismaking met zijn nieuwe collega’s blijven een beetje vlak. Het verhaal leest vlot, echter de plot mist verrassende wendingen, waardoor het boek sterker begint dan het eindigt. Niet Kerley’s beste werk in de serie, maar Ryder in Miami zal zeker voor interessante vervolgzaken zorgen. Veel geweld.

Uitgeverij HarperCollins, mei 2017. 320 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Drie meter onder nul” van Marina Heib

Marina Heib – “Drie meter onder nul”

Op een dag besluit ze: ik word moordenares. Ze kiest haar slachtoffer. Ze beraamt de moord. Ze laat niets aan het toeval over. En ze heeft al helemaal geen medelijden. Geduld is een schone zaak voor een jager. Ze lijkt een onschuldige jonge vrouw: een uiterst succesvol IT-specialist, onafhankelijk, zelfverzekerd, intelligent en mooi. Maar ieder mens heeft een duistere kant. Op een mistige donderdag in november verandert alles. Die dag besluit ze: ik word moordenares.

Wat beweegt haar ertoe te besluiten om te gaan moorden? Ze ziet zichzelf als een wolf onder de schapen. Ze heeft als taak gesteld de andere wolven te doden om de schapen tegen hen te beschermen, vooral de onschuldige lammetjes. “Drie meter onder nul” is een rauwe thriller, psychologisch erg diepgaand, “een fascinerend en verontrustend verhaal over eenzaamheid, vergelding en het verlangen naar vrijheid”.
De rauwheid zit in het taalgebruik, in de moorden en ook in de psychologie van de moordenares. Ze worstelt met haar “moordenares-zijn” en het verlangen naar het “normaal-zijn” (net als Dexter in de gelijknamige televisieserie). De kracht van deze hoogst originele thriller zit hem in het plot. Daarom is de beschrijving op de achterflap ook zo summier gebleven. Al lezend wordt laagje voor laagje afgepeld, waardoor je uiteindelijk te weten komt waarom ze heeft besloten om te gaan moorden. Het verhaal bouwt op naar een verbijsterende climax die je niet aan ziet komen. Marina Heib slaagt er met dit boek in om iemand die tientallen thrillers per jaar leest nog van zijn sokken te blazen. Ze blaast het genre nieuw leven in. Een buitengewoon originele thriller. Zeer de moeite waard.

Uitgeverij Harper Collins, juli 2017. 288 pag.

Recensie: Huso Akkerman