NS Publieksprijs: Stem op Adriaan van Dis

“Ik kom terug” van Adriaan van Dis is genomineerd voor de NS Publieksprijs. Laten we zorgen dat hij hem ook wint!

“Ik kom terug”

Adriaan van Dis

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Klik hier om te stemmen.

Advertentie

Recensie “Impact” van Vittorio Busato

Vittorio Busato – “Impact”

Balzerin Carabolante, ooit een veelbelovend tennisser, is al op jonge leeftijd hoogleraar psychologie. Als een liefde onbereikbaar blijkt en zijn netwerktheorie over de zin van het leven door collega’s en media wordt verguisd, verliest hij zijn geloof in de liefde en de wetenschap. Zijn verval zet verbazingwekkend snel in, voor hem een extra aanwijzing dat hij de verpersoonlijking van zijn eigen theorie begint te worden, een lone wolf. Nog eenmaal neemt hij zich voor iets te doen dat impact heeft. Hij begaat evenwel een gruwelijke misstap waarvoor hij in een tbs-kliniek belandt. Bij wijze van experimentele behandeling krijgt hij toestemming zijn psychobiografie op te tekenen. ‘Ik heb gefaald, ik heb geen enkele fiducie meer dat ik mijn plaats in de maatschappij herover. Mijn ambitie, mijn inzet is longstay. In ruil daarvoor zet ik voor jullie en de rechter mijn verhaal, mijn psychobiografie op schrift.’

“Impact” is een ijzersterke roman over een man die door een reeks tegenslagen zijn geloof in de wereld verliest. Hij geeft de liefde op, voor zichzelf, voor anderen, voor zijn werk en voor de maatschappij, en ‘wie de liefde opgeeft, die geeft het leven op’. Na het mislopen van zijn wraakactie, schrijft hij in de TBS-kliniek zijn verhaal.
Dat Vittorio Busato zelf psycholoog is, is wel te merken in het boek. Hij is af en toe behoorlijk filosofisch over het leven en de maatschappij, maar dat wordt nergens storend. Dus zeker niet alleen “voer voor psychologen”. De auteur heeft een ijzersterke en indringende psychologische roman neergezet, die nog lang blijft na-echoën in je hoofd, en je aan het denken zet. Een vergelijking met bijvoorbeeld Michel Houellebecq is snel gemaakt, maar Busato onderscheidt zich door zijn prettige schrijfstijl. Een van de beste romans die ik de laatste tijd gelezen heb. Laat het volgende boek van Busato maar komen!

Uitgeverij De Brouwerij | Brainbook, 2015. 296 pag.

Recensie “Vaderskind” van Ad Fransen

Ad Fransen – “Vaderskind”

Een kind dat op de verjaardag van Hitler wordt geboren en ook nog eens Adolf wordt genoemd, is haast gedwongen te speuren naar het oorlogsverleden van zijn vader.

Ad Fransen weigert al heel jong de verhalen te geloven die de ronde doen over zijn vader, die SS’er was. Pas nu zijn vader er niet meer is, licht hij stukje bij beetje het doopceel van zijn familie. Hij schetst een nerveus huishouden dat wordt geplaagd door de naweeën van de Tweede Wereldoorlog.

Telkens als de zoon dichter bij de waarheid komt, knaagt het dilemma of hij zelf geen verraad pleegt, of hij het oorlogsverleden van zijn vader wel moet onthullen.

In “Vaderskind” geeft Ad Fransen met eerlijk en nietsontziend proza deze vader een stem en verlost hij zichzelf van een geheim.

“Vaderskind” is eigenlijk geen roman, maar een verzameling anekdotes van Ad Fransen zelf, over zijn vader (die ook Adolf heette), en over zijn grootvader die hij constant “De Kippenneuker” blijft noemen. Stukje bij beetje ontrafelt Fransen het verhaal van zijn vader, en ook van zijn grootouders, die devote Hilter-adepten waren. Het is erg mooi om te zien hoe Fransen worstelt met het feit dat zijn vader fout is geweest in de oorlog (veel fouter dan SS-er kon je niet zijn), en tegelijk zijn liefde voor en zelfs medelijden met zijn vader, die eigenlijk maar een triest figuur werd, en een compleet ander persoon werd toen hij eenmaal na de oorlog door een generaal pardon van koningin Juliana werd vrijgelaten. Hij moest niets meer weten van ideologieën. Op ontroerende wijze beschrijft Fransen deze haat/liefde-verhouding met zijn vader. Prachtig.

Uitgeverij De Bezige Bij, 2015. 224 pag.

Recensie “Wat overblijft is naamloos” van Tom Cornu

Tom Cornu – “Wat overblijft is naamloos”

De wereld van Lea Smolders wordt overhoop gehaald wanneer haar dochter Ifi beslist om ‘tijdelijk’ bij grootmoeder Dora in te trekken. Lea vermoedt hierin de hand van haar moeder. Ze wil er alles aan doen om haar dochter weer voor zich te winnen. Wanneer Dora door een hersenbloeding in coma gaat, ziet Lea haar kans. Ze verhuist naar het ouderlijk huis om voor Ifi en haar moeder te zorgen. Maar hoewel ze niet veel meer is dan een plant, blijft Dora haar leven overheersen. En ook haar dochter lijkt geheimen te hebben. Overrompeld door heden en verleden is niets nog helder voor Lea. Wat is waan en wat is werkelijkheid? “Wat overblijft is naamloos” is een tragikomedie. Over moeder-dochterrelaties in tweevoud. Over de vraag of ons leven gedetermineerd is. En door wie of wat. Tom Cornu vertelt een verhaal dat even literair als humoristisch is.

“Wat overblijft is naamloos” is het debuut van Tom Cornu. Op magistrale wijze weet hij de relaties tussen de drie generaties vrouwen (Dora, Lea en Ifi) te beschrijven, en hij toont een groot psychologisch inzicht als hij de aftakeling van Lea beschrijft. Tom Cornu heeft een krachtige en heldere manier van schrijven en hierdoor blijft het verhaal boeiend en wil je weten hoe deze tragikomische ontrafeling van deze familie verder gaat. Een buitengewoon indrukwekkend debuut dat zeker naar meer smaakt. Ik hoop dat een tweede boek niet te lang op zich zal laten wachten.

Uitgeverij De Brouwerij | Brainbooks, 2015. 232 pag.