Recensie “Besmeurde sneeuw” van Christoffer Carlsson

Christoffer Carlsson – “Besmeurde sneeuw”

De eerste sneeuw van het jaar is net gevallen als op een binnenplaats in Stockholm een man wordt neergestoken. Het slachtoffer deed onderzoek naar extremistische politieke groeperingen. Uit zijn aantekeningen blijkt dat er nog iemand in levensgevaar is. Maar wie? Rechercheur Leo Junker raakt al snel verstrikt in een duister politiek steekspel tussen radicaal-links en -rechts. Daarnaast heeft de gevoelige Junker genoeg met zichzelf te stellen; hij worstelt met trauma’s, een pillenverslaving en zijn relatie. Kan hij zijn weg vinden in dit politieke web en een tweede moord voorkomen?

De eerste twee boeken van Christoffer Carlsson werden nog met weinig enthousiasme ontvangen, maar met zijn derde boek “De toren van de dode zielen“, het eerste deel rond politieagent Leo Junker, verstomde de kritiek. Dat boek won de prijs voor Beste Zweedse Thriller 2013. “Besmeurde sneeuw” is het tweede deel rond Leo Junker, maar is goed als stand-alone te lezen. Wederom bewijst Carlsson wat een goede schrijver hij is. De personages zijn goed uitgewerkt, het plot zit sterk in elkaar en dat alles wordt gecombineerd met een maatschappijkritisch thema over de strijd tussen extreem-rechtse en extreem-linkse groeperingen. Carlsson kan beschouwd worden als de ongekroonde opvolger van Stieg Larsson. Hoewel Leo Junker misschien niet zo’n gedenkwaardig personage is als de twee hoofdpersonen uit de Millennium-trilogie van Stieg Larsson, heeft Carlsson van Leo Junker een enigszins instabiele, maar sympathieke hoofdrolspeler weten te maken, die het verhaal vrijwel op eigen kracht weet te dragen, wat een enorme prestatie is. Carlsson is een aanwinst binnen de Zweedse misdaadliteratuur en ik kijk dan ook vol verwachting uit naar het derde boek in deze serie. Dit boek is een absolute aanrader voor de liefhebbers van bijvoorbeeld Stieg Larsson, Jens Lapidus en Jo Nesbø.

Uitgeverij De Geus, 2017. 384 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Advertentie

Recensie “De laatste meisjes” van Riley Sager

Riley Sager – “De laatste meisjes”

De pers noemt ze ‘The Final Girls’: Quincy, Sam en Lisa, een berucht groepje waar niemand bij wil horen. De enige overlevenden van drie verschillende massamoorden. Ze zijn voor altijd met elkaar verbonden, vanwege hun verleden. Maar wanneer Lisa onder verdachte omstandigheden overlijdt en Sam plotseling bij Quincy op de stoep staat, moet Quincy toegeven dat ze Sam en Lisa eigenlijk nauwelijks kent. Moet ze Sam vertrouwen? Of kan er maar één Final Girl zijn?

In de terminologie van horrorfilms is een ‘Final Girl’ het laatst overblijvende meisje aan het einde van een horrorfilm.  Quincy is de enige overlevende van de brute slachtpartij bij Pine Cottage en Lisa en Sam zijn beide de enige overlevenden van twee andere massamoorden. Quincy voelt zich er niet prettig bij een Final Girl te zijn en probeert haar leven op een zo normaal mogelijke manier voort te zetten met haar eigen populaire bak-blog en haar relatie met Jeff, een advocaat. Als Lisa, een van de andere Final Girls, plotseling overlijdt, richt de aandacht van de pers zich massaal op Quincy omdat de derde Final Girl, Sam, al jaren geleden spoorloos verdwenen is. Niet lang na de dood van Lisa staat Sam opeens bij Quincy op de stoep en dringt Quincy’s leven binnen. Langzaam maar zeker begint ze aan Sams motieven te twijfelen. De hoofdstukken in het heden worden afgewisseld met korte hoofdstukken over de gebeurtenissen in Pine Cottage, waar Quincy zich maar weinig van herinnert. Door de aanwezigheid van Sam beginnen details van de slachtpartij zich langzaam weer op te dringen. Wat zijn de motieven van Sam? Heeft zij iets te maken met de dood van Lisa? En waarom stond ze opeens bij Quincy op de stoep? Was het echt om elkaar te steunen als de twee overgebleven Final Girls, of heeft Sam andere motieven?
“De laatste meisjes” is een ijzingwekkend goede thriller. Het plot zit goed in elkaar, de personages kruipen onder je huid en het verhaal pakt je vanaf de eerste pagina bij de kladden om je pas na de laatste pagina weer los te laten. Dit is een briljante, unieke thriller met een ijzersterke ontknoping. Een boek dat je nog lang na zal blijven. Deze thriller zou best eens beste thriller van 2017 kunnen zijn. Lezen dus!

Uitgeverij Ambo Anthos, oktober 2017. 414 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Het Cassandra-effect” van Wendy Walker

Wendy Walker – “Het Cassandra-effect”

Twee zusjes, een verdwijnt. Een narcistische moeder, een maniakale stiefvader, een disfunctioneel gezin. Wie weet waar Emma Tanner is?
De zusjes Tanner zijn verdwenen. Emma’s auto wordt gevonden, maar van haar en Cass geen spoor. Drie jaar later staat Cass ineens bij haar moeder en stiefvader op de stoep. Ze waren ontvoerd, vertelt ze, en gevangen gehouden op een eiland. Terwijl ze haar verhaal doet aan forensisch psychiater Abby Winter, onthult ze ook veel over haar leven voor de verdwijning. Een leven met een narcistische moeder, een maniakale stiefvader en een manipulatieve zus. Of is Cass juist degene die manipuleert?

Deze thriller begint op de dag dat Cassandra (Cass) Tanner terugkomt nadat ze drie jaar vermist is geweest. Cass vertelt over hoe ze met haar zus Emma weggelopen was en hoe ze gevangen gehouden werden op een eiland. Een van de personen die de zaak onderzoekt is forensisch psychologe dr. Abby Winter, die gepromoveerd is op het onderwerp van kinderen die opgevoed worden door een “narcistische moeder”, oftewel een moeder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het gezin waarin de zussen Emma en Cass zijn opgevoed is duidelijk een disfunctioneel gezin en Abby Winter vermoedt dan ook dat de moeder van het gezin een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft.
In 24 hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Cass en Abby verteld worden, vertelt Cass wat er gebeurd is: waarom ze verdwenen, waar ze vastgehouden werden en door wie. In het boek wordt enkele keren de zin “Mensen geloven wat ze willen geloven” gebruikt. Dit lijkt ook van toepassing op het verhaal van Cass. Is alles inderdaad gebeurd zoals zij het vertelde of speelt er meer? Speelt Cass spelletjes? Is wat Cass niet vertelt belangrijker dan wat ze wel vertelt? Doordat in het begin van het boek al gezegd wordt dat mensen alleen geloven wat ze willen geloven, lees je het verhaal dat Cass vertelt met de nodige vraagtekens. Dit vergroot de spanning in het boek. Wat is er nu daadwerkelijk met de zusjes gebeurd? Als lezer wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet in deze razendknap opgebouwde thriller.

Uitgeverij Harper Collins, 24 oktober 2017. 320 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Voor eens en altijd” van Andreas Pflüger

Andreas Pflüger – “Voor eens en altijd”

De Duitse Jenny Aaron behoorde tot de top van de politie, een van de allerbesten. Tot een missie in Barcelona catastrofaal mislukt en Jenny niet alleen haar zicht verliest, maar ook haar collega en geliefde Niko zwaargewond achterlaat. Nu, vijf jaar later, heeft ze geleerd hoe ze in haar donkere wereld kan navigeren, maar wordt ze nog altijd gekweld door het verraad aan Niko. Als Jenny een telefoontje krijgt van haar ex-collega’s uit Berlijn, die haar hulp bij het vinden van een seriemoordenaar nodig hebben, krijgt ze de kans haar eer te herstellen.
Wanneer Jenny ontdekt dat ze de dader beter kent dan ze ooit had gedacht, bevindt ze zich al in een razendsnel, bloedstollend kat-en-muisspel in de straten van Berlijn…

Het verhaal draait om rechercheur Jenny Aaron, Aaron genoemd, die voor een moordzaak naar haar oude werkterrein in Berlijn wordt geroepen. Vijf jaar eerder is zij in Barcelona, bij de oplossing van een moord, blind geraakt. Ook is ze haar geheugen gedeeltelijk kwijt. Nu wordt ze weer met de crimineel Boenisch geconfronteerd en daarmee ook met haar verleden. Door geluid te maken met tong of vingers kan ze de afstanden waarnemen. Ze handelt volgens de Bushidō, de leer van de Samoerai. Ze is op zoek naar haar tegenstander Holm, van wie de broer vastzit. Ze zijn aan elkaar gewaagd, wat uiteindelijk tot een confrontatie leidt en haar antwoord geeft op haar vraag of ze laf was toen ze vluchtte en haar collega, tevens geliefde, stervende achterliet. Het wordt een gevecht op leven en dood. Een knap verteld verhaal, dat tot en met de laatste bladzijde boeit. Het perspectief van van een blinde rechercheur die achtervolgt wordt door gebeurtenissen die ze zich niet allemaal kan herinneren, maakt tot het een buitengewoon origineel en intrigerend geheel, alsof er een extra dimensie is toegevoegd. Het plot is nauwgezet opgebouwd en zit ingenieus in elkaar. Er is duidelijk veel aandacht besteed aan de opbouw en uitwerking van het verhaal en dat zorgt ervoor dat het 400 pagina’s lang genieten geblazen is. Dit boek heeft terecht vijf sterren gekregen in de VN’s Detective & Thrillergids 2017. Een ijzersterke thriller over wraak, verraad en kameraadschap.

Uitgeverij Xander, juni 2017. 399 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Het pleidooi” van Steve Cavanagh

Steve Cavanagh – “Het pleidooi”

Advocatenkantoor Harland & Sinton is al jarenlang de spil van een wereldwijd fraudenetwerk, maar nu zit de FBI hen op de hielen. Wanneer David Child, een rijke cliënt van de firma, wordt gearresteerd op verdenking van moord, vraagt de FBI Eddie Flynn om ervoor te zorgen dat Child wil getuigen tegen Harland & Sinton. Zodra Eddie David Child ontmoet, weet hij instinctief dat de man onschuldig is, ondanks het overweldigende bewijs tegen hem.
Maar de FBI is in het bezit van belastend materiaal over zijn vrouw Christine en voert de druk gestaag op. Voor Eddie is dat het begin van een adembenemende race tegen de klok: niet alleen moet hij Childs onschuld zien te bewijzen, hij moet ook voorkomen dat Christine in handen valt van de FBI of van de gewetenloze advocaten van Harland & Sinton…

Na de ijzersterke rechtbankthriller “De verdediging” (eerder uitgebracht als “Geen tijd om te sterven“) is “Het pleidooi” het tweede deel in de serie rond strafrechtadvocaat Eddie Flynn. De mensen die “De verdediging” hebben gelezen, weten wat ze te wachten staat: Een ijzersterke “legal thriller” in de stijl van John Grisham, maar dan beter. In het vorige boek moest Eddie Flynn het opnemen tegen de Russische maffia en had hij twee dagen de tijd om daarmee het leven zijn dochtertje te redden. In “Het pleidooi” krijgt Flynn weer twee dagen de tijd (jammer dat dat detail hetzelfde is als in “De verdediging“), maar deze keer om zijn vrouw te redden. Hij wordt onder druk gezet door de FBI en moet het opnemen tegen het machtigste advocatenkantoor van New York. Net als bij het lezen van “De verdediging” had ik het gevoel dat Cavanagh zichzelf “vastschreef” in het plot, maar dan begonnen allerlei kleine puzzelstukjes op hun plaats te vallen en wordt het briljante plot van het boek onthuld. Een must-read voor fans van John Grisham of legal thrillers in het algemeen. Ik kijk al uit naar het volgende deel met Eddie Flynn (dat waarschijnlijk “De leugenaar“) zal gaan heten. Ik hoop alleen niet dat Flynn voor de derde keer op rij 48 uur de tijd krijgt om een van zijn geliefden te redden. Dat verhaallijntje is nu wel voldoende uitgemolken en Cavanagh bewijst in zijn boeken dat hij buitengewoon inventief en intelligent te werk gaat bij het opbouwen van de spanningsboog en het plot met diverse verrassende plottwists. Het zal hem dus geen moeite moeten kosten om Eddie Flynn niet voor de derde keer op rij op te zadelen een “rechtszaak winnen binnen 48 uur”. Verplichte leeskost, maar lees dan wel eerst “De verdediging” (nu voor een vriendenprijsje van €7,50).

Uitgeverij Boekerij, juli 2017. 448 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “De vrouw in suite 10” van Ruth Ware

Ruth Ware – “De vrouw in suite 10”

Het is gruwelijk genoeg om getuige te zijn van een moord. Het is nog erger als niemand je gelooft.

“De vrouw in suite 10” is de nieuwe, razend spannende thriller van Ruth Ware, bekend van “In een donker, donker bos“, dat wordt verfilmd door Reese Witherspoon. Dit had het perfecte tripje moeten zijn. Dit was haar kans op promotie. Maar een moordenaar gooit roet in het eten. En zij is de enige getuige. Tijdens een cruise is Lo Blacklock getuige van een moord, maar niemand gelooft haar. Vastberaden om erachter te komen wie het slachtoffer was en waarom ze vermoord is, gaat Lo op zoek naar de waarheid. Maar Lo zal er snel achter komen dat een moordenaar niet gediend is van mensen die hun neus in andermans zaken steken…

Laura “Lo” Blacklock mag voor het reistijdschrift waarvoor ze werkt meevaren op de Aurora, een luxe mini-cruiseschip. Als ze op een nacht geluiden hoort in suite 10 (de suite naast die van haar), die geacht wordt leeg te staan, omdat een van de gasten zich heeft afgemeld,  is ze ervan overtuigd dat er een moord gepleegd is in die kamer. Op de Noordzee, langs de kust van Noorwegen, vaart het schip zonder land in zicht. Er is dus niemand die het schip kan verlaten of betreden kan hebben. Dit geeft het boek een Agathe Christie-achtig whodunnit-gevoel. Er is sprake van een beperkt gezelschap in een afgesloten ruimte (de grenzen van het schip) en een van de passagiers of bemanningsleden moet de moordenaar zijn. Maar wie is het slachtoffer? Want er lijkt niemand te ontbreken. Na dit Agatha Christie-gedeelte, neemt het verhaal plotseling een andere, verrassende wending met een onverwacht einde. Weliswaar zijn de personages wat oppervlakkig en niet voldoende uitgediept, maar dat wordt goedgemaakt door een origineel en spannend verhaal dat makkelijk leest en onmogelijk weg te leggen is. Ik heb het eerste boek van Ruth Ware nog niet gelezen, maar dat ga ik nu zeker doen. Een schrijfster om in de gaten te houden.

Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 2017. 352 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Wat jij niet ziet” van Sarah Pinborough

Sarah Pinborough – “Wat jij niet ziet”

Louise is een alleenstaande moeder. Tijdens een zeldzaam avondje uit ontmoet ze een man en valt als een blok voor hem. De maandag erop ontmoet ze haar nieuwe baas, David. De man uit het café, die getrouwd blijkt te zijn, en die zegt een fout te hebben begaan. Dan ontmoet Louise Adele, de vrouw van David. De twee raken bevriend en Louise leert een heel andere kant van David kennen. Er lijkt iets goed mis in hun huwelijk. Louise wil weten wat…

Als Louise, een medewerkster van een psychiatrische kliniek, tijdens een avondje stappen kennis maakt met de charmante en knappe David, lijkt het geluk haar toe te lachen. Ze krijgt een relatie met hem, ook al blijkt hij als psychiater haar nieuwe baas te zijn in de kliniek. Als ze later letterlijk en figuurlijk tegen zijn vrouw Adele opbotst, groeit die ontmoeting uit in een hechte vriendschap. Zo komt Louise in een spagaat te zitten: ze blijkt de minnares te zijn van de man van haar beste vriendin. Ze wil de vriendschap niet kwijt, maar wil ook de relatie met David niet verbreken. Tot zover lijkt het een standaardverhaal over een gecompliceerde driehoeksverhouding, maar gaandeweg komt daar verandering in. David en Adele blijken geheimen te hebben en hun huwelijk lijkt niet zo rooskleurig te zijn als het lijkt. Zo lief en charmant als David tegen Louise is, zo hard en controlerend lijkt hij te zijn tegenover zijn vrouw Adele. Louise wordt meegesleept in de geheimen van Adele en David en probeert uit te zoeken wat er mis is in het huwelijk van haar baas en haar beste vriendin.
Stukje bij beetje komt Louise er achter wat er in het verleden van het echtpaar is gebeurd. Ze lijken grote geheimen te hebben en niet alles is wat het lijkt. Louise raakt bedolven onder hun geheimen en leugens. Het plot zit erg goed in elkaar. Al lezend wordt je steeds meer meegesleept in het verhaal en het laat je niet meer los. Wegleggen is geen optie. Dit boek heeft veel publiciteit gekregen en zelfs de filmrechten zijn al verkocht. De hashtag #WTFthatending is speciaal voor dit boek in het leven geroepen. En terecht. De plottwist zie je niet aankomen. Van een verhaal over een driehoeksverhouding wordt het een meeslepende thriller over verborgen geheimen, leugens en manipulatie. Een geweldige prestatie. Wat een thriller! Nagelbijtend spannend!

Uitgeverij The House of Books, juni 2017. 395 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Naar bed, naar bed” van M.J. Arlidge

M.J. Arlidge – “Naar bed, naar bed”

Helen Grace is de heldin van de populaire thrillerreeks van M.J. Arlidge. Ze is een geharde rechercheur die motorrijdt en zich het liefst alleen door het leven slaat, maar wordt achtervolgd door persoonlijke demonen die haar af en toe zelfs in een depressie dreigen te storten. Toch is zij onmisbaar in de strijd tegen psychopaten die Southampton blijven teisteren en onschuldige slachtoffers maken, op gruwelijke wijze…

Helen Grace heeft al genoeg persoonlijke tragedies meegemaakt, maar als het lijk van een bekende in een nachtclub wordt gevonden, komt het moordonderzoek opeens wel heel dicht bij haar eigen leven. Helen zwijgt in alle talen over haar connectie met het slachtoffer en werkt als een bezetene om de dader te vinden. Als er een tweede slachtoffer valt, wringt Helen zich in zo veel bochten dat alles op scherp komt te staan en ze een onmogelijke keuze moet maken. Vertelt ze over haar privéleven of besluit ze te liegen om de aandacht van zichzelf af te houden?

Volgens de achterflap van het boek is “Naar bed, naar bed” het vierde deel in de serie rond Helen Grace. In feite is het na “Iene miene mutte“, “Piep zei de muis“, “Pluk een roos” en “Klikspaan” alweer het vijfde deel. Hoewel de titels wat kinderachtig over komen, doet de inhoud dat absoluut niet. M.J. Arlidge weet iedere keer een stevig, geloofwaardig plot neer te zetten (overigens niet voor tere zieltjes), met krachtige, herkenbare en psychologisch goed uitwerkte karakters. Dit zorgt ervoor dat de lezers iedere keer weer reikhalzend uitkijken naar het volgende deel. Dat was nu niet anders. We hebben lang moeten wachten op “Naar bed, naar bed“, maar het resultaat is het wachten meer dan waard. Dit vijfde deel in de serie is het beste deel tot nu toe. Nadat in een nachtclub het lichaam van een man wordt gevonden die Helen Grace persoonlijk kent, komt de misdaad dichter bij haar privéleven dan haar lief is. Zij en haar team worden meegesleept in de schimmige wereld van bdsm. Ook journaliste Emilia Garanita zit Helen en haar team op de hielen in een poging om zoveel mogelijk informatie los te krijgen en met een scoop te kunnen komen. Bovendien weet Emilia een geheim over Helen Grace dat Helen liever niet in de openbaarheid wil zien.
Op magistrale wijze sleept M.J. Arlidge de lezer weer mee in de onderwereld van Southampton en nu ook de wereld van bdsm. Hoewel Helen Grace een onconventionele heldin is, heeft ze wel altijd je sympathie en leef je met haar mee. Daardoor blijven alle boeken in deze serie spannend en aangezien de moordenaar in dit vijfde deel zich lijkt te richten op mensen in de omgeving van Helen Grace, is dit deel nog spannender dan de anderen. Als je nog geen boek van M.J. Arlidge gelezen hebt, raad ik je aan om te beginnen met “Iene Miene Mutte“. Lezers die al bekend zijn met het werk van Arlidge weten genoeg en kopen dit boek zo snel mogelijk. Nu begint het lange wachten op het volgende deel…

Uitgeverij Boekerij, juni 2017. 364 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Schemerzone” van Hilde Vandermeeren

Hilde Vandermeeren – “Schemerzone”

Kate werkt als verpleegkundige in een Londense privékliniek. Ze komt erachter dat ze narcolepsie heeft, waardoor ze onverwacht een slaapaanval kan krijgen en last heeft van nachtmerries die niet van de werkelijkheid te onderscheiden zijn. Om haar baan niet te verliezen verzwijgt ze haar aandoening voor haar collega’s. De kliniek waar ze werkt beslaat twee verdiepingen, maar er is nog een derde etage die verbouwd wordt. Bekende personen kunnen die afhuren voor een discrete behandeling buiten de schijnwerpers. De negenjarige dochter van een glamourkoppel komt op die afdeling terecht.
Door een voorval in de kliniek krijgt Kate de sensatiepers achter zich aan. Maar niet alleen de sensatiepers – ook iemand anders. Iemand die niet wil dat de waarheid aan het licht komt.

Rond de tijd dat de VIP-afdeling van het ziekenhuis wordt geopend en Kate daar aan het werk mag, wordt bij haar de diagnose narcolepsie gesteld. Dit verzwijgt zij echter voor haar baas en ze probeert haar leven zo te plannen dat ze weinig tot geen last van haar ziekte zou moeten hebben. Toch gebeurt het regelmatig dat ze even in slaap valt. Een paar dagen nadat ze op de nieuwe afdeling aan ze slag is gegaan, wordt zij beschuldigd van het lekken van gevoelige informatie over de VIP-patiënten en wordt ze geschorst. Kate wil koste wat kost achterhalen wie hier achter zit. Vrienden blijken opeens geen vrienden meer te zijn en Kate weet niet wie ze nog kan vertrouwen. Haar nieuwe, enigszins aparte buurman? De fotograaf van een sleazy roddelblad?
Als iemand weet hoe ze een spanningsboog moet opbouwen is Hilde Vandermeeren dat wel. Het verhaal grijpt je direct bij de strot. Het zit erg goed in elkaar, mooi soepel opgebouwd met kleine hoofdstukjes en langzaam wordt de spanning opgebouwd tot een daverend einde. Een plottwist die ik niet zag aankomen. Dit is de vijfde thriller van Hilde Vandermeeren en ook direct haar vijfde voltreffer. Aanrader!

Uitgeverij Q, mei 2017. 299 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Meesterdeal” van Marlen Beek-Visser

Marlen Beek-Visser – “Meesterdeal”

Als Bo van Lierop ontdekt dat haar 16-jarige dochter Eva een verhouding heeft met haar mentor, een man van tweeënveertig, lopen de spanningen binnen het gezin hoog op. Het feit dat Bo en Adam al jaren een geheim met zich meedragen, een geheim dat zij beter eerder hadden kunnen vertellen, maakt de situatie er niet eenvoudiger op. Is dat de reden dat Adam zich steeds vreemder gaat gedragen? Bo’s enige uitvlucht is haar vrijwilligersbaantje bij de Hulplijn en in het bijzonder Emiel, een cliënt met wie ze een band opbouwt. Emiel weet een manier om haar te helpen. Net als Bo op het punt staat om de confrontatie aan te gaan, gebeurt er iets wat een schok van ontzetting teweegbrengt.

Marlen Beek-Visser debuteerde in 2015 met de uitstekende thriller “Stem!” (recensie) die genomineerd werd voor de Schaduwprijs, de prijs voor het beste spannende debuut. “Meesterdeal” is haar tweede thriller. Net zoals haar debuut is ook dit boek een ijzersterke psychologische thriller. De personages zijn goed uitgewerkt en Marlen heeft zich goed ingeleefd in het leven van haar personages. Wat moet je als ouders doen als je hoort dat je dochter een relatie is begonnen met haar mentor? Dat probleem is al groot genoeg, maar het geheim dat moeder Bo en vader Adam met zich meedragen is ook explosief en als Eva achter de explosieve waarheid komt, neemt ze nog meer afstand van haar ouders dan een gemiddelde puber al doet. Bo probeert uit alle macht haar gezin bij elkaar te houden en wordt daarin niet bepaald gesteund door haar man Adam, die ook nog eens een geheim voor haar blijkt te bewaren. Bo staat er dus alleen voor en wanneer ze hulp krijgt aangeboden uit onverwachte hoek, grijpt ze dit aarzelend aan, zonder te beseffen wat voor problemen dat zich met zich mee kan brengen.

Van de eerste tot de laatste pagina is “Meesterdeal” een meesterlijke thriller met levensechte personages. Je wordt meegesleept in de gebeurtenissen en de verwikkelingen van de familie van Lierop laten je niet los. Zelfs na het dichtslaan van het boek blijven de onderwerpen die in het boek behandeld worden je achtervolgen. Marlen Beek-Visser is een rasverteller. Met “Stem!” had ze zich al neergezet als veelbelovend thrillerauteur en met “Meesterdeal” lost ze de hooggespannen verwachtingen moeiteloos in. Een must-read voor iedereen die van psychologische thrillers houdt!

Uitgeverij Ellessy, december 2016. 279 pag.