Recensie “Voor eens en altijd” van Andreas Pflüger

Andreas Pflüger – “Voor eens en altijd”

De Duitse Jenny Aaron behoorde tot de top van de politie, een van de allerbesten. Tot een missie in Barcelona catastrofaal mislukt en Jenny niet alleen haar zicht verliest, maar ook haar collega en geliefde Niko zwaargewond achterlaat. Nu, vijf jaar later, heeft ze geleerd hoe ze in haar donkere wereld kan navigeren, maar wordt ze nog altijd gekweld door het verraad aan Niko. Als Jenny een telefoontje krijgt van haar ex-collega’s uit Berlijn, die haar hulp bij het vinden van een seriemoordenaar nodig hebben, krijgt ze de kans haar eer te herstellen.
Wanneer Jenny ontdekt dat ze de dader beter kent dan ze ooit had gedacht, bevindt ze zich al in een razendsnel, bloedstollend kat-en-muisspel in de straten van Berlijn…

Het verhaal draait om rechercheur Jenny Aaron, Aaron genoemd, die voor een moordzaak naar haar oude werkterrein in Berlijn wordt geroepen. Vijf jaar eerder is zij in Barcelona, bij de oplossing van een moord, blind geraakt. Ook is ze haar geheugen gedeeltelijk kwijt. Nu wordt ze weer met de crimineel Boenisch geconfronteerd en daarmee ook met haar verleden. Door geluid te maken met tong of vingers kan ze de afstanden waarnemen. Ze handelt volgens de Bushidō, de leer van de Samoerai. Ze is op zoek naar haar tegenstander Holm, van wie de broer vastzit. Ze zijn aan elkaar gewaagd, wat uiteindelijk tot een confrontatie leidt en haar antwoord geeft op haar vraag of ze laf was toen ze vluchtte en haar collega, tevens geliefde, stervende achterliet. Het wordt een gevecht op leven en dood. Een knap verteld verhaal, dat tot en met de laatste bladzijde boeit. Het perspectief van van een blinde rechercheur die achtervolgt wordt door gebeurtenissen die ze zich niet allemaal kan herinneren, maakt tot het een buitengewoon origineel en intrigerend geheel, alsof er een extra dimensie is toegevoegd. Het plot is nauwgezet opgebouwd en zit ingenieus in elkaar. Er is duidelijk veel aandacht besteed aan de opbouw en uitwerking van het verhaal en dat zorgt ervoor dat het 400 pagina’s lang genieten geblazen is. Dit boek heeft terecht vijf sterren gekregen in de VN’s Detective & Thrillergids 2017. Een ijzersterke thriller over wraak, verraad en kameraadschap.

Uitgeverij Xander, juni 2017. 399 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Advertentie

Recensie “De wimpers van Franco” van Chris Huinder

Chris Huinder – “De wimpers van Franco”

Onderuitgezakt voor de tv pijnigt de werkloze Menno zijn hersens over de vraag wat zijn bijdrage aan de menselijke evolutie is. Wraak is het eerste waaraan directiesecretaresse Cathérine denkt als haar collectie Afrikaanse kunst voor een habbekrats is verkocht. Een feestdiner in de Bossche binnenstad lijkt een mooie gelegenheid voor vishandelaar Lodewijk om de relatie met zijn vriendin knallend af te sluiten. Maar al te graag wil rechter Irene twee rijkeluiszoontjes veroordelen. Maakt ze zich schuldig aan klassenjustitie? En wat doet pensionado Elian als hij tabak krijgt van een kreupele Amerikaanse met wie hij aan de zwier is geraakt?

In twaalf verhalen schildert de auteur mensen uit zijn omgeving. Ze staan voor keuzes die ze liever niet maken, maar zitten die al niet ingebakken in hun DNA? Je wordt er als lezer vrolijk van. Want is het leed van anderen voor velen van ons – de auteur niet uitgezonderd – geen bron van genoegen?

“De wimpers van Franco” bevat twaalf verhalen over doodgewone mensen op wie Huinder zijn spotlicht schijnt. Met een vlotte pen weet hij de mensen, hun levens en (verborgen) motieven bloot te leggen. Wat drijft hen? Waarom doen ze het een en laten ze het ander? Hebben ze een vrije wil of ligt alles reeds vast in hun DNA? De verhalen dwingen de lezer ook om mee te denken over de motieven en achtergronden. Twaalf verhalen over liefde, lijden, keuzes maken en kwetsbaarheid. Kortom, over alles wat mensen menselijk maakt. Vaardig geschreven met rake, kleurrijke personages en karakteriseringen, geschreven met humor en met veel oog en begrip voor menselijke tekorten. Een schrijver die een groter publiek verdient.

Uitgeverij Palmslag, april 2017. 158 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Impact” van Vittorio Busato

Vittorio Busato – “Impact”

Balzerin Carabolante, ooit een veelbelovend tennisser, is al op jonge leeftijd hoogleraar psychologie. Als een liefde onbereikbaar blijkt en zijn netwerktheorie over de zin van het leven door collega’s en media wordt verguisd, verliest hij zijn geloof in de liefde en de wetenschap. Zijn verval zet verbazingwekkend snel in, voor hem een extra aanwijzing dat hij de verpersoonlijking van zijn eigen theorie begint te worden, een lone wolf. Nog eenmaal neemt hij zich voor iets te doen dat impact heeft. Hij begaat evenwel een gruwelijke misstap waarvoor hij in een tbs-kliniek belandt. Bij wijze van experimentele behandeling krijgt hij toestemming zijn psychobiografie op te tekenen. ‘Ik heb gefaald, ik heb geen enkele fiducie meer dat ik mijn plaats in de maatschappij herover. Mijn ambitie, mijn inzet is longstay. In ruil daarvoor zet ik voor jullie en de rechter mijn verhaal, mijn psychobiografie op schrift.’

“Impact” is een ijzersterke roman over een man die door een reeks tegenslagen zijn geloof in de wereld verliest. Hij geeft de liefde op, voor zichzelf, voor anderen, voor zijn werk en voor de maatschappij, en ‘wie de liefde opgeeft, die geeft het leven op’. Na het mislopen van zijn wraakactie, schrijft hij in de TBS-kliniek zijn verhaal.
Dat Vittorio Busato zelf psycholoog is, is wel te merken in het boek. Hij is af en toe behoorlijk filosofisch over het leven en de maatschappij, maar dat wordt nergens storend. Dus zeker niet alleen “voer voor psychologen”. De auteur heeft een ijzersterke en indringende psychologische roman neergezet, die nog lang blijft na-echoën in je hoofd, en je aan het denken zet. Een vergelijking met bijvoorbeeld Michel Houellebecq is snel gemaakt, maar Busato onderscheidt zich door zijn prettige schrijfstijl. Een van de beste romans die ik de laatste tijd gelezen heb. Laat het volgende boek van Busato maar komen!

Uitgeverij De Brouwerij | Brainbook, 2015. 296 pag.

Recensie “Wat ons niet zal doden” van David Lagercrantz

David Lagercrantz – “Wat ons niet zal doden”

Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander zijn terug!

Hij is een charmante man, een kritische journalist van middelbare leeftijd, en uitgever van het beroemde en beruchte tijdschriftMillennium. Zij is een jonge, gecompliceerde vrouw met piercings en tattoos én ze is een computerhacker van wereldklasse. In Wat ons niet zal doden kruisen Mikaels en Lisbeths wegen opnieuw en gaat hun verhaal van Stieg Larssons Millennium-serie verder.

Het tijdschrift Millennium heeft nieuwe eigenaren gekregen. Boze tongen beweren dat Mikael Blomkvist zijn beste tijd heeft gehad. Lisbeth Salander is rusteloos. Ze neemt risico’s die ze normaal gesproken zou vermijden. Als Blomkvist een telefoontje van ene professor Frans Balder krijgt, hoopt hij met deze informatie de scoop te hebben die hijzelf en Millennium zo hard nodig hebben. Balder is een autoriteit op het gebied van kunstmatige intelligentie en zegt zeer gevoelige informatie te hebben over de Amerikaanse inlichtingendiensten. Hij voelt zich bedreigd en heeft haast om zijn verhaal te doen. Ook blijkt hij contact te hebben gehad met Lisbeth. Nog een reden voor Blomkvist om Balder op te zoeken. Maar de ontmoeting loopt niet zoals gepland…

“Wat ons niet zal doden” is een redelijk goede thriller, maar het is geen vervolg op de Millennium-trilogie. De hoofdpersonen zijn wel hetzelfde, maar de sfeer van het boek is helemaal anders. Stieg Larsson was zelf ook druk bezig met een vierde deel toen hij overleed. Deze papieren heeft zijn weduwe Eva Gabrielsson in haar bezit, en door ruzie om de erfenis hebben de vader en broer dit manuscript dus niet. Zij zijn echter wel degenen die opdracht hebben gegeven aan David Lagercrantz om “Millennium 4” te schrijven, maar hij kon het manuscript van Stieg niet gebruiken, dus heeft hij zelf een verhaal bedacht rondom de hoofdpersonen. Het voelt niet aan als een “Millennium”-boek. Het was beter geweest als het onder een andere titel was uitgebracht en hij andere hoofdpersonen had bedacht. Jammer dat de erfenis van Stief Larsson nu op zo’n manier toch een vervelende nasmaak krijgt. Als je van de Millennium-trilogie houdt, kun je het beter bij de eerste drie delen houden. Deel 4 bungelt er ergens achteraan en heeft weinig met Millennium te maken.
Stieg wilde verder schrijven over extreem-rechts in Zweden, maar dat komt in dit boek dus ook helemaal niet voor. Eeuwig zonde dat hij zo jong overleden is. Helemaal als je bedenkt dat hij 10 Millennium-delen in gedachten had. Al met al een dertien-in-een dozijn thriller. Ze hadden het beter bij de drie delen kunnen laten. Ik denk dat Stieg zich omdraait in zijn graf.
Als Millennium-opvolger is dit boek beslist Stieg-onwaardig, en krijgt het boek dus maar 2 sterren. Er gaan geruchten dat de vader en broer van Stieg Larsson (met wie Stieg helemaal geen contact meer had) David Lagercrantz hebben gevraagd om nog meer “Millennium-boeken” te schrijven. Die laat ik aan me voorbij gaan.Ik hoop dat het manuscript voor het vierde deel dat Eva Gabrielsson in haar bezit heeft (en dus wél door Stieg Larsson geschreven is) ooit nog als boek gaat verschijnen. Die zal ik zeker kopen, maar voor Millennium-fans is “Wat ons niet zal doden” een afrader.

Uitgeverij Signatuur, 2015. 446 pag.

Recensie “Het duistere dal” van Thomas Willmann

Recensie “Kwetsbaar” van Linda Jansma

Linda Jansma – “Kwetsbaar”

Vroeg of laat wordt de rekening voor oude fouten alsnog gepresenteerd. Zo ook bij Janine, de mooie en ambitieuze eigenaresse van Club Mercury. Wanneer haar grote liefde voor de deur van de succesvolle dansgelegenheid wordt vermoord, stort haar wereld in. Wie wilde hem dood? Is haar leven en dat van haar dochter ook in gevaar?

Eind 2010 debuteerde Linda Jansma met de thriller “Caleidoscoop”. Inmiddels is deze publiekslieveling niet meer weg te denken uit de thrillerwereld. Het lijkt wel of elk boek wat Jansma schrijft als een komeet omhoog schiet in de lijst van bestsellers. De sympathieke thrillerauteur weet dan ook op meesterlijke wijze haar verhaal over te brengen. Eenmaal begonnen in één van haar boeken is het vrijwel onmogelijk het boek weg te leggen, elke keer opnieuw. Haar personages komen onder haar vaardige hand verrassend tot leven, haar inlevingsvermogen lijkt erg sterk, zo treffend geeft zij hun emoties en gedachten weer.

“Kwetsbaar” is een vernieuwde editie van het eerder uitgebrachte “Caleidoscoop”. De tekst op de achterflap prikkelt meteen je nieuwsgierigheid. Na de eerste bladzijden ben je verloren; de ontwikkelingen in Janine’s leven volgen elkaar in rap tempo op en voor je het weet zit je tot over je oren in het verhaal en kun je bijna niet stoppen met lezen.

Jansma weet de spanning geweldig goed te doseren; nergens zakt het ook maar een fractie in. Sterker nog: in de aanloop  naar de ingenieus bedachte plot neemt de spanning alleen maar toe. De onverwachte ontknoping zag ik absoluut niet aan komen. Een buitengewoon spannende thriller.

Uitgeverij Crime Compagnie, 2014. 350 pag.

Recensie “De stilte voor Julia” van Derwent Christmas

Derwent Christmas – “De stilte voor Julia”

Nadat hij moeizaam is hersteld van een burn-out verliest Aaron Nijdam in korte tijd zowel zijn dochter als zijn vrouw. Tijdens de periode waarin hij leed aan zijn burn-out, kreeg hij van de rector van de school waar Aaron docent is, een boek over Mindfulness. Aaron weet wie schuld heeft aan de dood van zijn geliefden en zint op wraak. Op de dag van de begrafenis van zijn vrouw rijdt hij niet achter de lijkwagen mee in de begrafenisstoet, maar neemt hij de eerste de beste afslag. Hij heeft niets meer te verliezen en wil geen mindfulness maar keiharde vergelding. Net zoals het karakter Frank Castle uit de film “The Punisher” uit 1989, wil Aaron alleen nog maar wraak nemen op degene die verantwoordelijk is voor de dood van zijn vrouw en kind.

“De stilte voor Julia” is het derde boek van Derwent Christmas. Het verhaal is goed geschreven en er zit vaart in. Het leest erg snel, maar is niet het zoveelste oppervlakkige thrillertje. Het boek blijft tot het eind spannend. Voor zijn eerdere boeken werd Christmas al bekroond met de Schaduwprijs en genomineerd voor de Gouden Strop. Ik denk dat we nog veel van deze schrijver gaan horen. En trouwens, met zo’n achternaam is het toch een geweldig idee om iemand dit boek met kerst cadeau te doen?

Uitgeverij De Geus, 2014. 219 pag.