Recensie “Het Cassandra-effect” van Wendy Walker

Wendy Walker – “Het Cassandra-effect”

Twee zusjes, een verdwijnt. Een narcistische moeder, een maniakale stiefvader, een disfunctioneel gezin. Wie weet waar Emma Tanner is?
De zusjes Tanner zijn verdwenen. Emma’s auto wordt gevonden, maar van haar en Cass geen spoor. Drie jaar later staat Cass ineens bij haar moeder en stiefvader op de stoep. Ze waren ontvoerd, vertelt ze, en gevangen gehouden op een eiland. Terwijl ze haar verhaal doet aan forensisch psychiater Abby Winter, onthult ze ook veel over haar leven voor de verdwijning. Een leven met een narcistische moeder, een maniakale stiefvader en een manipulatieve zus. Of is Cass juist degene die manipuleert?

Deze thriller begint op de dag dat Cassandra (Cass) Tanner terugkomt nadat ze drie jaar vermist is geweest. Cass vertelt over hoe ze met haar zus Emma weggelopen was en hoe ze gevangen gehouden werden op een eiland. Een van de personen die de zaak onderzoekt is forensisch psychologe dr. Abby Winter, die gepromoveerd is op het onderwerp van kinderen die opgevoed worden door een “narcistische moeder”, oftewel een moeder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het gezin waarin de zussen Emma en Cass zijn opgevoed is duidelijk een disfunctioneel gezin en Abby Winter vermoedt dan ook dat de moeder van het gezin een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft.
In 24 hoofdstukken die afwisselend vanuit het perspectief van Cass en Abby verteld worden, vertelt Cass wat er gebeurd is: waarom ze verdwenen, waar ze vastgehouden werden en door wie. In het boek wordt enkele keren de zin “Mensen geloven wat ze willen geloven” gebruikt. Dit lijkt ook van toepassing op het verhaal van Cass. Is alles inderdaad gebeurd zoals zij het vertelde of speelt er meer? Speelt Cass spelletjes? Is wat Cass niet vertelt belangrijker dan wat ze wel vertelt? Doordat in het begin van het boek al gezegd wordt dat mensen alleen geloven wat ze willen geloven, lees je het verhaal dat Cass vertelt met de nodige vraagtekens. Dit vergroot de spanning in het boek. Wat is er nu daadwerkelijk met de zusjes gebeurd? Als lezer wordt je regelmatig op het verkeerde been gezet in deze razendknap opgebouwde thriller.

Uitgeverij Harper Collins, 24 oktober 2017. 320 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Advertentie

Recensie “Eindspel” van Isa Maron

Isa Maron – “Eindspel”

In een kleine woning in Amsterdam-Noord worden de gruwelijk toegetakelde lichamen van een hoogbejaard stel gevonden. Rechercheur Maud Mertens stort zich op de zaak, terwijl ze samen met haar collega Niels werkt aan een zaak waarbij er hoofden zijn gevonden in de tuin van de villa. Kyra Slagter vertrekt naar Londen, de seriemoordenaar die meer lijkt te weten van de verdwijning van haar zus wil praten. Ze komt steeds dichterbij, gevaarlijk dichtbij…

Wat een knallend einde van het vierluik “De Noordzeemoorden”. Erg jammer dat de serie afgelopen is en we afscheid moeten nemen van al die geweldige personages van wie we zijn gaan houden, vooral Maud en Kyra. In dit deel komen alle verhaallijnen van de vorige drie delen samen. Het is dan ook een dikker boek dan de voorgaande delen. Maar wat een explosief boek is dit! Het gaat er niet bepaald zachtzinnig aan toe. Ik weet niet precies wat ik verwacht had van het laatste deel van de serie, maar dit boek overtreft in ieder geval alle verwachtingen die ik gehad had kunnen hebben. Een buitengewoon indrukwekkend slot van een geweldige serie. Isa Maron overtuigt en is overduidelijk een van de beste thrillerschrijvers die we hebben. Ik ben er sprakeloos van! Niet geschikt voor tere zieltjes.

Uitgeverij The House of Books, november 2016. 456 pag.

Recensie “Stille grond” van Hilde Vandermeeren

Hilde Vandermeeren – “Stille grond”

Glasgow 1983. Tijdens een stormachtige novembernacht verdwijnt de zesjarige Rosie Thompson uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje. Daarna ontbreekt elk spoor van haar. Het tweelingzusje Ruby raakt in zichzelf gekeerd en moet worden opgenomen in een gesloten inrichting. In dit gezin groeit Eve op, het jongere zusje. Dertig jaar later werkt Eve als docent wiskunde aan de Universiteit van Glasgow. Haar leven wordt grondig verstoord door een bericht dat iemand in een kapel heeft achtergelaten: ‘Het spijt me wat er is gebeurd met Rosie Thompson. Moge God me vergeven.’ Omdat het politieonderzoek niets oplevert, besluit Eve zelf actie te ondernemen. Het wordt een zoektocht op leven en dood.

“Stille grond” is inmiddels de derde thriller van Hilde Vandermeeren. Het verhaal zit bijzonder goed in elkaar. Alles klopt en alle personages komen tot leven op de bladzijden. Het laat ook weer eens de gevaren van een sekte zien. Het boek begint spannend op de eerste bladzijde en dat blijft zo tot de laatste bladzijde. Het zakt nergens even in. Dat is een prestatie van formaat. Hilde Vandermeeren is niet de bekendste Nederlandstalige thrillerschrijfster, maar wat mij betreft wel de beste. Haar boeken vallen niet in de categorie “vrouwenthriller”. Daarvoor zit het verhaal te sterk in elkaar. Dit boek is echt niet neer te leggen als je er eenmaal in begonnen bent.

Uitgeverij Q, 2015. 288 pag.

Recensie “De kamers” van Lucas de Waard

Lucas de Waard – “De kamers”

Televisiepresentator Aram is ontslagen nadat hij in zijn programma een kind per ongeluk ernstig heeft verwond. Hij zit al maanden thuis, is tot niets in staat. Zelfs het vertrek van zijn vriendin, een succesvol rechercheur, ondergaat hij gelaten. Dan stuit hij op een van haar dossiers over de verdwijning van een meisje. De naam van een verdachte schokt Aram. Het is de jeugdvriend die door hem ooit in de steek is gelaten.

“De kamers” is de debuutroman van Lucas de Waard en daarmee laat hij direct een mooi visitekaartje achter. De karakters worden zeer goed beschreven en zijn steeds geloofwaardig. De hoofdstukken wisselen tussen Aram, zijn labiele jeugdvriend Bo en Pandora, het verdwenen meisje. Het verhaal, dat gaat over beschadigde mensen, over afwijzen en afgewezen worden, is meeslepend en van een hoog niveau. De Waard heeft met dit boek een thrillerachtige debuutroman geschreven die op alle fronten indruk maakt. Dit belooft nog veel voor de toekomst. Ik wacht nu al vol spanning op een volgend boek.

Uitgeverij De Geus, 2015. 282 pag.

Recensie “Passagier 23” van Sebastian Fitzek

Sebastian Fitzek – “Passagier 23”

Politiepsycholoog Martin Schwarz heeft tijdens een vakantie op het cruiseschip Sultan of the Sea zijn vrouw en zoontje verloren. Niemand heeft ooit kunnen ophelderen wat er tijdens die noodlottige reis is gebeurd en
Martin blijft achter als een mentaal wrak. Hij heeft zich voorgenomen nooit meer één voet op een cruiseschip te zetten, totdat hij vijf jaar later een mysterieus telefoontje krijgt van een oudere dame die beweert meer van de verdwijning te weten. Martin gaat terug naar het gewraakte schip en komt op het spoor van een verdwenen gewaand meisje dat is teruggekeerd naar de Sultan – samen met de teddybeer van zijn zoontje…

Al sinds zijn debuut “De therapie” ben ik een enorm liefhebber van de boeken van Fitzek. Hij is onovertroffen als het aankomt op het opbouwen van spanning tot bijna ondraaglijke hoogte, en hij wordt met ieder boek beter. Zijn boeken grijpen je vanaf de eerste pagina, en laten je zelf na de laatste pagina niet los. Het verhaal laat je niet los. De personages zijn allemaal 100% geloofwaardig en de dialogen ijzersterk. Als iemand weet hoe een thriller geschreven moet worden, dan is het Fitzek wel. Wat bij betreft de beste thrillerschrijver van dit moment, en “Passagier 23” nu al de thriller van het jaar. De term “aanrader” is zwak uitgedrukt. Iedere thrillerliefhebber moet dit boek lezen!

Uitgeverij The House of Books, 2015. 383 pag.

Recensie “Leeuwentemmer” van Camilla Läckberg

Camilla Läckberg – “Leeuwentemmer”

Het is januari en de winter houdt Fjällbacka in zijn greep. Inspecteur Patrik Hedström en zijn team zijn bezig met een vermissingszaak van een jong meisje, Victoria, die in een stroomversnelling raakt als ze gevonden wordt. Haar verwondingen laten zien dat ze ernstig is verminkt. Patrik vermoedt een verband met andere verdwijningen en hij moet alles op alles zetten om andere meisjes eenzelfde lot te besparen.
Tegelijkertijd verdiept Erika zich in een oude zaak, een familietragedie die eindigde met de dood van de echtgenoot. Ze probeert uit te zoeken wat er is gebeurd. Het lijkt erop dat het verleden zijn schaduw op het heden werpt.

Afgezien van twee kookboeken en drie kinderboeken, is dit het negende boek van Camilla Läckberg, zoals gewoonlijk met inspecteur Patrick Hedström en Erica Falck in de hoofdrollen. Het leuke is dat je de hoofdpersonen steeds beter leert kennen, en zo bijna een soort band met ze opbouwt. Je weet hoe ze zich normaal gesproken gedragen. Een nadeel ervan is dat het verwarrend kan zijn om een los deel te lezen, of de boeken niet in chronologische volgorde te lezen. Zelf volg ik Läckberg al sinds haar debuut “IJsprinses” en zit altijd vol spanning te wachten op een nieuw boek van haar hand. “Leeuwentemmer” is ook weer vanaf de eerste tot de laatste pagina spannend en het verhaal wordt nergens voorspelbaar. Als iemand weet hoe ze een goede thriller moet schrijven, is het Camilla Läckberg wel. En op haar boeken is dan ook altijd het oeroude cliché van toepassing: “Onmogelijk om weg te leggen”. Maar clichés bestaan omdat er een kern van waarheid in zit, en dat geldt zeker voor “Leeuwentemmer“.

Uitgeverij Ambo | Anthos, 2015. 369 pag.

Recensie “Het labyrint” van Sigge Eklund

Sigge Eklund – “Het Labyrint”

In “Het labyrint” van Sigge Eklund zit je dicht op de huid van vier van de hoofdpersonen: Martin en zijn vrouw Åsa, Martin’s collega Tom en schoolverpleegkundige Katja. De vijfde “hoofdpersoon” speelt eigenlijk de hoofdrol in het boek, ook al verschijnt ze er zelf niet echt in. Die vijfde hoofdpersoon is Magda, de verdwenen dochter van Martin en Åsa.
Het boek wisselt steeds tussen de vier genoemde hoofdpersonen, en stukje bij beetje krijg je stukjes van de puzzel met betrekking tot het raadsel wat er met Magda is gebeurd. Hoewel uitgeverij Meridiaan dit boek als een roman aanprijst, voelt het zo beklemmend aan als een thriller. Het is ontzettend spannend, en je wil maar blijven doorlezen. Je wil het raadsel oplossen, weten wat er met Magda is gebeurd.
Door de wisseling van het perspectief tussen de vier hoofdpersonen en de flashbacks is het wel een boek waar je goed je aandacht bij moet houden, maar door de prettige schrijfstijl is dat geen enkel probleem. “Nog even één bladzijde” zit er niet in. Voor je het weet ben je weer een uur verder.

“Het labyrint” is één van de eerste boeken van de nieuwe uitgeverij Meridiaan, en met dit boek zet Meridiaan zichzelf direct duidelijk op de kaart.

Uitgeverij Meridiaan, 2014. 336 pag.

Recensie “IJskoud” van Isa Maron

Isa Maron – “IJskoud

Op een koude novemberdag worden de doorgewinterde rechercheur Maud Mertens en de jonge Kyra Slagter weer samengebracht door een mysterieuze zaak. Twee jonge kinderen verdwijnen op bijna hetzelfde moment. Hoewel de politie met man en macht onderzoek doet, kan dat niet voorkomen dat er de volgende dagen meer kinderen ontvoerd worden. Er is geen enkele connectie tussen de verdwijningen: ze vinden overal in West-Nederland plaats, de kinderen zijn tussen de acht en twaalf jaar oud en er wordt geen losgeld geëist. Diverse Amber Alerts leveren niets op. Hoe meer kinderen verdwijnen, hoe groter de onrust in het land wordt.

Voor Mertens vormen de verdwijningen een onwelkome herinnering aan een oude zaak waarin een jong meisje slachtoffer werd. Toch maakt dit juist dat ze verbeten achter de ontvoerders aan gaat. Kyra weet wat het is als een familielid wordt weggerukt en je vol vragen achterblijft: ontvoerd, vermist, vermoord? De zaak spoort haar nog meer aan haar eigen vermiste zus te vinden: vier jaar geleden verdween Sarina, zonder spoor of bericht. Tot Kyra ineens een briefkaart van Sarina ontvangt.

“IJskoud“, het tweede deel uit het “Noordzeemoorden”-vierluik is weer een thriller die staat als een huis. Het is duidelijk dat Isa Maron een goed gevoel voor het opbouwen van spanning heeft, want na “Galgenveld“, het eerste deel van de serie, is ook “IJskoud” weer een steengoede thriller waaraan gewoon alles klopt.

Hoewel dit het tweede deel uit een vierluik is, is dit boek ook goed afzonderlijk te lezen. Je mist dan wel iets van de achtergrond van de karakters, maar dat zal niet storend zijn. Persoonlijk raad ik echter aan om eerst “Galgenveld”  te lezen, al was het alleen maar omdat het zo’n ontzettend goede thriller is! Gelukkig komen er nog twee delen in deze serie. Ik kan niet wachten.

Uitgeverij The House of Books, 2014. 320 pag.

Recensie “Mischa” van Hans Münstermann

Hans Münstermann – “Mischa”

`Met Mischa levert Hans Münstermann een meesterproeve van inleving.’ – Peter Buwalda
Op een dag krijgt Rosa Weber, een opgewekte 65-jarige weduwe met kinderen en kleinkinderen, de politie aan de deur. Haar oudste zoon blijkt zojuist aangehouden te zijn voor de verdwijning van de tienjarige Mischa, een zaak die het land al maanden bezighoudt.

Op een ochtend wordt aangebeld bij Rosa, weduwe, moeder en oma. De mededeling van de politie dat haar zoon betrokken is bij de verdwijning van een 10-jarig jongetje, is het begin van een nachtmerrie waarin langzamerhand alles waarvan ze zeker was om haar heen ineenstort. Münstermann slaagt erin om op bijzondere wijze deze ontworteling taal te geven: de moeder die ondanks alles moeder blijft van een verachte en bij voorbaat veroordeelde verdachte. En de vrouw, die dacht dat zij alles weer op orde had, ziet machteloos toe hoe het noodlot zich meester maakt van haar leven. Voor Rosa begint er een emotionele rollercoaster. Samen met familie en vrienden neemt ze stelling tegen de verdenking, heilig gelovend in de onschuld van haar zoon. Maar hoe goed kent ze haar zoon écht? En is haar moederliefde bestand tegen de waarheid? De ontreddering is volledig, als zij toch nog een kans krijgt om haar leven weer op te pakken. Een boek dat met thema’s als massahysterie, mediahypes en kindermoord de tijdgeest raak weet te typeren.

Dit boek is geen thriller, en toch gaat het over het ergste wat je kan overkomen. Het is een roman over een moeder die iets vreselijks te horen krijgt over haar zoon. “Mischa” is een meeslepende, indrukwekkende psychologische roman. Het hele boek is een lange beschrijving van Rosa en haar gevoelens en gedachten. Wat zou jij doen en hoe zou jij je voelen als je zoon verdacht werd van een misdaad? Kun je nog van hem houden? “Mischa” is een indringend boek over actuele thema’s, maar er gebeurt weinig. Ook worden sommige vragen niet voldoende uitgediept, en dat komt omdat het verhaal alleen de kant van Rosa verteld. Je wilt ook graag de kant van de zoon horen en van andere betrokkenen.

Uitgeverij De Kring, 2014. 240 pag.