Recensie “Eindspel” van Isa Maron

Isa Maron – “Eindspel”

In een kleine woning in Amsterdam-Noord worden de gruwelijk toegetakelde lichamen van een hoogbejaard stel gevonden. Rechercheur Maud Mertens stort zich op de zaak, terwijl ze samen met haar collega Niels werkt aan een zaak waarbij er hoofden zijn gevonden in de tuin van de villa. Kyra Slagter vertrekt naar Londen, de seriemoordenaar die meer lijkt te weten van de verdwijning van haar zus wil praten. Ze komt steeds dichterbij, gevaarlijk dichtbij…

Wat een knallend einde van het vierluik “De Noordzeemoorden”. Erg jammer dat de serie afgelopen is en we afscheid moeten nemen van al die geweldige personages van wie we zijn gaan houden, vooral Maud en Kyra. In dit deel komen alle verhaallijnen van de vorige drie delen samen. Het is dan ook een dikker boek dan de voorgaande delen. Maar wat een explosief boek is dit! Het gaat er niet bepaald zachtzinnig aan toe. Ik weet niet precies wat ik verwacht had van het laatste deel van de serie, maar dit boek overtreft in ieder geval alle verwachtingen die ik gehad had kunnen hebben. Een buitengewoon indrukwekkend slot van een geweldige serie. Isa Maron overtuigt en is overduidelijk een van de beste thrillerschrijvers die we hebben. Ik ben er sprakeloos van! Niet geschikt voor tere zieltjes.

Uitgeverij The House of Books, november 2016. 456 pag.

Advertentie

Recensie “Bewaring” van Graham Norton

Graham Norton – “Bewaring”

Achterflap: Duneen is een rustig dorpje, ver genoeg verwijderd van de grote steden om z’n eigen charme te hebben behouden. Onder de inwoners bevindt zich de zwaarmoedige politieagent PJ, die een eenzaam, monotoon leven leidt en van maaltijd naar maaltijd leeft. Tot nu. Wanneer er een duistere ontdekking wordt gedaan op een bouwplaats bij de oude school, worden er lang verzwegen geheimen geopenbaard en komen oude twisten boven water, en blijkt het rustige, ooit onschuldige en in zichzelf gekeerde dorpje een duistere en inhalige kant te hebben.

Brigadier Patrick James “PJ” Collins is politieagent in Duneen, een klein dorpje in Ierland waar nooit iets gebeurt. Het is het soort dorpje waarin iedereen elkaar kent en waar een grote sociale controle heerst. Als er bij een bouwplaats botten gevonden worden die al jaren in de grond hebben gelegen, heeft bijna iedere inwoner van het dorp er wel een mening of een theorie over en wordt er volop geroddeld en gespeculeerd. Langzaam maar zeker blijkt echter dat iedere dorpsbewoner geheimen heeft en deze vaak krampachtig probeert te bewaren. Aan de dikke, soms wat klunzige brigadier PJ Collins de taak om uit te vinden wat er in het verleden is gebeurd. Zo’n grote zaak heeft hij echter nooit eerder meegemaakt en als enige agent in het dorp kent iedereen hem en hij kent iedere bewoner. Langzaam maar zeker krijgt PJ de verhalen van de personen te horen in een dorp “waar niets is wat het lijkt” (om maar eens een veelgebruikt cliché van stal te halen). Of eigenlijk is niemand wie hij/zij lijkt. In het verleden is veel gebeurd waar niemand weet van heeft en wat de bewoners liever geheim willen houden. Alles lijkt te wijzen in de richting van de jonge Tommy Burke die jaren geleden spoorloos verdwenen is. Op de bus gestapt en naar London vertrokken, is het algemeen heersende verhaal. Of zijn het toch zijn botten die per toeval ontdekt zijn bij de bouwplaats?

Graham Norton is natuurlijk vooral bekend van zijn humoristische en vaak spraakmakende talkshow “The Graham Norton Show“, waar ik altijd graag naar kijk. Norton is altijd scherp en ad rem. Toen ik hoorde dat er een boek van hem zou verschijnen was ik behoorlijk sceptisch. Vooral toen ik hoorde dat het een thriller was. Het klonk als de zoveelste beroemdheid die een boek wilde schrijven, maar Graham Norton is een ander geval. Met een prettige schrijfstijl weet hij het dorpse leven te beschrijven met alle bijbehorende spanningen tussen de dorpsbewoners. Met dit boek laat Graham Norton zien niet alleen een goede talkshowhost te zijn, maar ook een zeer kundig schrijver. Zijn sterke kracht ligt duidelijk in het beschrijven van de spanning tussen de personages en hun interacties. Hierin toont hij zich een ware meester. Ik hoop niet dat Norton gaat stoppen met zijn televisiewerk, maar ik  hoop wel dat hij tijd overhoudt om te schrijven. Een volgende thriller van Graham Norton zal ik zeker met gejuich ontvangen. Een aanrader!

The House of Books, november 2016. 264 pag.

Winactie “Later als ik dood ben” van Ilse Ruijters afgelopen

Ile Ruijters – “Later als ik dood ben”

Op 29 september verschijnt eindelijk “Later als ik dood ben“, het langverwachte nieuwe boek van Ilse Ruijters. Haar debuut “De onderkant van sneeuw” werd door iedereen vol lof ontvangen.

Over “Later als ik dood ben“: Elin denkt alles te hebben. Een leuke vent, fijne ouders, een vaste baan. Maar dan ontdekt ze dat haar verleden één grote kluwen leugens is. Wie zijn haar echte ouders? En wie is zijzelf eigenlijk? Er is maar één plek waar ze deze antwoorden kan vinden: in het criminele circuit. Ze zegt haar vertrouwde leven op, accepteert een baan in een tbs-kliniek en ontdekt veel te snel dat aan elk antwoord een prijskaartje hangt.

Om te vieren dat onze Facebookgroep “Thrillerverslinders” de magische grens van 1500 leden heeft bereikt, mogen we in samenwerking met uitgeverij The House of Books maar liefst drie exemplaren van “Later als ik dood ben” weggeven.

Wat moet je er voor doen? Geef via onderstaand formulier antwoord op de volgende vraag:

Met welke prijs is Ilse Ruijters’ debuut “De onderkant van sneeuw” bekroond?
Maak extra kans door onze Facebookpagina te liken en door lid te worden van “Thrillerverslinders“.

Deze prijsvraag is afgelopen. De winnaars hebben per email bericht gekregen. Mocht je niet gewonnen hebben, dan kun je het boek via onderstaande link bestellen. Houd deze pagina en onze Facebookgroep “Thrillerverslinders” in de gaten voor meer winacties!

Uitgeverij The House of Books, september 2016. 272 pag.

Winactie “Later als ik dood ben” van Ilse Ruijters

Ile Ruijters – “Later als ik dood ben”

Op 29 september verschijnt eindelijk “Later als ik dood ben“, het langverwachte nieuwe boek van Ilse Ruijters. Haar debuut “De onderkant van sneeuw” werd door iedereen vol lof ontvangen.

Over “Later als ik dood ben“: Elin denkt alles te hebben. Een leuke vent, fijne ouders, een vaste baan. Maar dan ontdekt ze dat haar verleden één grote kluwen leugens is. Wie zijn haar echte ouders? En wie is zijzelf eigenlijk? Er is maar één plek waar ze deze antwoorden kan vinden: in het criminele circuit. Ze zegt haar vertrouwde leven op, accepteert een baan in een tbs-kliniek en ontdekt veel te snel dat aan elk antwoord een prijskaartje hangt.

Om te vieren dat onze Facebookgroep “Thrillerverslinders” de magische grens van 1500 leden heeft bereikt, mogen we in samenwerking met uitgeverij The House of Books maar liefst drie exemplaren van “Later als ik dood ben” weggeven.

Wat moet je er voor doen? Geef via onderstaand formulier antwoord op de volgende vraag:

Met welke prijs is Ilse Ruijters’ debuut “De onderkant van sneeuw” bekroond?
Maak extra kans door onze Facebookpagina te liken en door lid te worden van “Thrillerverslinders“.

Deze prijsvraag is afgelopen. Met de winnaars is per email contact opgenomen. Mocht je niet gewonnen hebben, dan kun je het boek via onderstaande link bestellen. Houd deze pagina en onze Facebookgroep “Thrillerverslinders” in de gaten voor meer winacties!

Uitgeverij The House of Books, september 2016. 272 pag.

Recensie “Passagier 23” van Sebastian Fitzek

Sebastian Fitzek – “Passagier 23”

Politiepsycholoog Martin Schwarz heeft tijdens een vakantie op het cruiseschip Sultan of the Sea zijn vrouw en zoontje verloren. Niemand heeft ooit kunnen ophelderen wat er tijdens die noodlottige reis is gebeurd en
Martin blijft achter als een mentaal wrak. Hij heeft zich voorgenomen nooit meer één voet op een cruiseschip te zetten, totdat hij vijf jaar later een mysterieus telefoontje krijgt van een oudere dame die beweert meer van de verdwijning te weten. Martin gaat terug naar het gewraakte schip en komt op het spoor van een verdwenen gewaand meisje dat is teruggekeerd naar de Sultan – samen met de teddybeer van zijn zoontje…

Al sinds zijn debuut “De therapie” ben ik een enorm liefhebber van de boeken van Fitzek. Hij is onovertroffen als het aankomt op het opbouwen van spanning tot bijna ondraaglijke hoogte, en hij wordt met ieder boek beter. Zijn boeken grijpen je vanaf de eerste pagina, en laten je zelf na de laatste pagina niet los. Het verhaal laat je niet los. De personages zijn allemaal 100% geloofwaardig en de dialogen ijzersterk. Als iemand weet hoe een thriller geschreven moet worden, dan is het Fitzek wel. Wat bij betreft de beste thrillerschrijver van dit moment, en “Passagier 23” nu al de thriller van het jaar. De term “aanrader” is zwak uitgedrukt. Iedere thrillerliefhebber moet dit boek lezen!

Uitgeverij The House of Books, 2015. 383 pag.

Recensie “Kalf” van Myrthe van der Meer

Myrthe van der Meer – “Kalf”

‘Kalf’ is het tweede boek van Myrthe van der Meer. ‘PAAZ’, het eerder verschenen boek van haar, is geheel autobiografisch en handelt over Emma’s opname op een psychiatrische afdeling. Dat boek heeft Myrthe van der Meer met vaart en bijzonder goed geschreven. Mensen die ‘PAAZ’ hebben gelezen en denken dat ‘Kalf’ ook zo’n soort boek is, komen bedrogen uit.
Over ‘Kalf’, haar eerste roman, kan ik niet anders zeggen dan dat het eveneens vlot en met een heel goed gebruik van de taal is geschreven. Daar houden de overeenkomsten  met ‘PAAZ’ op.

Dit boek verhaalt over Onno die, na 60 jaar in Amerika, terugkomt naar Nederland. Onno heeft kanker en nog hooguit twee, drie maanden te leven. En het verhaalt over Jürgen met wie hij een trip door het land wil maken. Grootvader en kleinzoon, maar zij hebben een grote hekel aan elkaar.
De kleinzoon zet zich af vanuit een boosheid. Jürgen neemt het zijn grootvader kwalijk dat hij lang geleden naar Amerika is vertrokken zonder nog naar zijn vrouw Anna en zijn zoon Oscar om te kijken. Ook heeft hij zich niet om Jürgen bekommerd na het overlijden van Oscar en diens vrouw, de ouders van Jürgen, waardoor hij wees werd.
Onno worstelt met geheimen en zijn afkeer van Jurgen is gerelateerd aan het gemakkelijke leven dat Jürgen in zijn ogen had en waar hij niets mee gedaan heeft. Gaandeweg het verhaal worden Onno en Jürgen geconfronteerd met hun tekortkomingen. Zij gaan de strijd aan met hun eigen waarheden, met hun leugens en met de keuzes die zij in het verleden hebben gemaakt. Daardoor verandert de sfeer tussen hen.

Myrthe van der Meer (pseudoniem) heeft bijzonder goed de emoties alsook de gevoelens van de beide mannen beschreven. De personages hebben daardoor diepgang gekregen. Ook zijn de dialogen mooi neergezet en het geheel is een prettig te lezen boek met korte hoofdstukken.

Uitgeverij The House of Books, 2013. 320 pag.

Recensie “UP” van Myrthe van der Meer

Myrthe van der Meer – “Up”

Emma heeft een afspraak met haar psychiater. Als deze niet aanwezig blijkt te zijn, krijgt ze een vervanger. Deze weet niet dat het haar laatste gesprek is en heel onverwachts voor Emma wordt ze opgenomen op de PAAZ. Opnieuw!! Nee, waarom? Ze voelt zich toch goed? En dat is nu net haar probleem. Ze voelt zich(te) goed en wil zich niet weer slecht gaan voelen. De depressies wil ze niet meer mee maken. Tijdens haar opname krijgt ze een nieuwe diagnose erbij en ook nieuwe medicatie. Hoe gaat ze hiermee om? En ook met de medepatiënten? Dit alles wordt tot in uiterste nauwkeurigheid in dit boek beschreven door Myrthe (pseudoniem).
De ups en downs van bipolair (manisch depressief) zijn, want dat is de diagnose die Emma te horen krijgt. Een Emma die totaal anders is dan in het boek “PAAZ” (klik op de titel voor de recensie). Nu is het niet zo dat je perse “PAAZ” gelezen moet hebben om het boek “UP” te lezen. Het is een boek wat heel goed apart gelezen kan worden. Een kleine maar mooie dosis humor is er ook in verwerkt. En de titel… die heeft meerdere achtergronden. Het lezen over de achtergrond veroorzaakte bij mij wel een flinke glimlach. Ook hier weer de humor die ontstond bij de medepatiënten van Emma. En de schilderijen op de PAAZ…ja, die zijn soms ook wel eens verdraaid?…mooi! De humor maakt dat dit boek toch een glimlach en soms een echte lach veroorzaakte bij mij. Maar…let op. Dit boek heeft duidelijk heel veel diepgang. De discussies tussen patiënten onderling, tussen behandelaar en patiënt en ook de relatie met Emma´s familie worden goed uitgediept. Het geeft een goed beeld van de problemen die Emma tegenkomt in haar gevecht om te leren omgaan met haar bipolaire stoornis in combinatie met Asperger. Het boek leest heel vlot weg. Dat wel. Maar het is geen boek wat je leest om eens lekker te gaan genieten van een romannetje. Nee, je gaat ondergedompeld worden in het leven op de PAAZ met alle ups en downs. Erg goed hoe Myrthe het leven op de PAAZ verwoord heeft. Maar onthoud wel dat ieder mens uniek is, en dat Emma/Myrthe niet symbool staat voor alle andere mensen met Asperger of een depressieve of bipolaire stoornis. Dit boek is zeer geschikt voor mensen die in de geestelijke gezondheidszorg werken (zij zullen veel herkennen), maar is ook leuk en interessant voor leken.

Uitgeverij The House of Books, 2015. 352 pag.

Recensie “Als je het licht niet kunt zien” van Anthony Doerr

Anthony Doerr – “Als je het licht niet kunt zien”

Het verhaal van Marie-Laure LeBlanc begint in 1934. Marie-Laure is zes jaar en woont samen met haar vader in Parijs. Vader werkt in het Muséum National d’Histoire Naturelle en de kleine Marie-Laure mag  daar een speciale kinderrondleiding bijwonen. Nooit zal Marie-Laure het verhaal over een diamant met de naam Zee der Vlammen vergeten. Volgens de overlevering verschaft de diamant onsterfelijkheid aan zijn bezitter maar valt de familie van de eigenaar ten prooi aan rampspoed. Volgens de gids is de diamant aan het museum geschonken op voorwaarde dat het 200 jaar lang achter slot en grendel bewaard zou worden. Er zijn inmiddels 196 jaren verstreken. Marie-Laure weet niet dat de diamant een grote rol in haar leven zal gaan spelen. Ze weet niet dat een gruwelijke oorlog staat te trappelen van ongeduld.

Een maand na de rondleiding neemt de oogziekte staar het gezichtsvermogen van Marie-Laure weg. Haar leven verandert ingrijpend maar gelukkig zet haar vader zich onvermoeibaar voor haar gezondheid in. Hij verzorgt de blinde Marie-Laure uitstekend en verliest ook haar geestelijke gezondheid niet uit het oog. Op haar verjaardag verrast hij haar steevast met een zelfgemaakte puzzel en een boek in braille. Hij steekt vrijwel al zijn vrije tijd in het vervaardigen van een maquette van de buurt waarin ze wonen. Hij hoopt zo zijn dochters angst voor de buitenwereld weg te nemen en haar weerbaarder en zelfstandiger te maken.

De acht jaar oude Werner Pfennig heeft geen vader en ook geen moeder. Wel heeft hij een zesjarig zusje, Jutta, van wie hij zielsveel houdt. Werner woont in een kindertehuis in het Duitse Zollverein, 450 kilometer bij Marie-Laure vandaan. Ook in Werners leven zal de Zee der Vlammen een rol gaan spelen maar het is vooral de vondst van een oude radio die bepalend voor zijn toekomst zal zijn. De radio is kapot maar Werner weet het weer aan de praat te krijgen. Gefascineerd luistert hij samen met Jutta naar de klanken die uit het apparaat naar buiten borrelen.

Elke avond luisteren de kinderen in het kindertehuis naar de gerepareerde radio. De programma’s berichten hoe goed hun leider het met het Duitse volk voorheeft. Toch zijn het niet deze programma’s die Werner fascineren. Regelmatig vangt hij een signaal uit Frankrijk op. Een onbekende Fransman wekt een grote leergierigheid bij Werner op en al snel is geen apparaat hem meer de baas. Werner leert logisch nadenken en doorziet elk technisch probleem. In Zollverein worden alle jongens op hun vijftiende in de mijn te werk gesteld maar Werner ontspringt de dans. Door zijn technisch inzicht mag hij een opleiding aan het Nationale Politieke Onderwijsinstituut van Schulpforta gaan volgen.

Marie-Laure is twaalf op het moment dat de Nazi’s haar geboortestad bezetten. Samen met haar vader vlucht ze naar het Bretonse Saint-Malo waar haar zonderlinge oudoom Etienne met zijn huishoudster madame Manec woont.  De vader van Marie-Laure heeft de Zee der Vlammen in bewaring gekregen. Misschien één van de drie replica’s, misschien het origineel. Vader en dochter voelen zich thuis in Saint-Malo maar dan wordt vader opgepakt. In een clandestiene brief verzekert hij zijn dochter dat de gevangenis een soort luilekkerland is maar Marie-Laure twijfelt. Ondertussen neemt de oorlog steeds omvangrijkere vormen aan.

Werner op zijn beurt twijfelt ook. Lange tijd geloofde hij in de eerlijke bedoelingen van Hitler maar zijn ogen hebben teveel gezien. Hij heeft teveel gehoord en teveel meegemaakt. Zijn goede schoolprestaties zijn niet onopgemerkt gebleven. Hij wordt al op zijn zestiende naar het front gestuurd waar hij illegale radiozenders opspoort. Zodra hij een illegale zender heeft gevonden jagen zijn legerkornuiten de overtreders een kogel door het hoofd.  De overtreders zijn immers verraders. Toch? Staan de Duitsers wel aan de juiste kant van de oorlog? Is Werner een held of juist een verrader? Wanneer een nieuw spoor naar Saint-Malo voert, wordt zijn verwarring alleen maar groter.

“Als je het licht kunt zien” is één van de vele boeken die over de Tweede Wereldoorlog zijn geschreven. Toch is auteur Anthony Doerr erin geslaagd een uniek verhaal neer te zetten. Een verhaal dat onbevangen begint en aan het einde alle onschuld verloren heeft. Een verhaal over twee onschuldige kinderen die tegen wil en dank bij een afschuwelijke oorlog betrokken worden. Het feit dat Marie-Laure niet kan zien maakt het verhaal alleen maar indringender. Stel je de geluiden van bommen, rondvliegende kogels, instortende gebouwen en vliegtuigen voor terwijl de wereld om je heen donker is en je niet kunt zien wat er zich voor je ogen afspeelt. Ook de schriele Werner met zijn sneeuwwitte haar valt uit de toom in een wereld vol geweld. Als je het licht niet kunt zien is een weergaloos geschreven boek dat me nog lange tijd bij zal blijven. Een absolute aanrader!

The House of Books, 2015. 544 pag.

Recensie “IJskoud” van Isa Maron

Isa Maron – “IJskoud

Op een koude novemberdag worden de doorgewinterde rechercheur Maud Mertens en de jonge Kyra Slagter weer samengebracht door een mysterieuze zaak. Twee jonge kinderen verdwijnen op bijna hetzelfde moment. Hoewel de politie met man en macht onderzoek doet, kan dat niet voorkomen dat er de volgende dagen meer kinderen ontvoerd worden. Er is geen enkele connectie tussen de verdwijningen: ze vinden overal in West-Nederland plaats, de kinderen zijn tussen de acht en twaalf jaar oud en er wordt geen losgeld geëist. Diverse Amber Alerts leveren niets op. Hoe meer kinderen verdwijnen, hoe groter de onrust in het land wordt.

Voor Mertens vormen de verdwijningen een onwelkome herinnering aan een oude zaak waarin een jong meisje slachtoffer werd. Toch maakt dit juist dat ze verbeten achter de ontvoerders aan gaat. Kyra weet wat het is als een familielid wordt weggerukt en je vol vragen achterblijft: ontvoerd, vermist, vermoord? De zaak spoort haar nog meer aan haar eigen vermiste zus te vinden: vier jaar geleden verdween Sarina, zonder spoor of bericht. Tot Kyra ineens een briefkaart van Sarina ontvangt.

“IJskoud“, het tweede deel uit het “Noordzeemoorden”-vierluik is weer een thriller die staat als een huis. Het is duidelijk dat Isa Maron een goed gevoel voor het opbouwen van spanning heeft, want na “Galgenveld“, het eerste deel van de serie, is ook “IJskoud” weer een steengoede thriller waaraan gewoon alles klopt.

Hoewel dit het tweede deel uit een vierluik is, is dit boek ook goed afzonderlijk te lezen. Je mist dan wel iets van de achtergrond van de karakters, maar dat zal niet storend zijn. Persoonlijk raad ik echter aan om eerst “Galgenveld”  te lezen, al was het alleen maar omdat het zo’n ontzettend goede thriller is! Gelukkig komen er nog twee delen in deze serie. Ik kan niet wachten.

Uitgeverij The House of Books, 2014. 320 pag.

Recensie “Galgenveld” van Isa Maron

Isa Maron – “Galgenveld”

Meedogenloos. Meedogenloos. Zijn nieuwe mantra. Het woord bevalt hem. Meedogenloos. Te lang is hij die lieve jongen geweest. Zijn moeder zei het vroeger zo godvergeten vaak dat hij dacht dat het wel waar moest zijn. `Het is zon lieve jongen. Niet meer. Nooit meer. Op een mistige zondagochtend, op het stilste uur van de beginnende dag, koerst de veerpont van Amsterdam CS naar Noord recht op een lijk af. Aan een van de hoge lantaarnpalen aan de kade bungelt het lichaam van een man, zijn gezicht gruwelijk vertrokken, zijn broek op zijn enkels. Kyra die een obsessie voor crime heeft springt meteen op haar scooter, scheurt langs het Noordhollands Kanaal en komt tegelijk met de politie aan bij het IJ. Hevig geïnteresseerd in de live moord, wat er op een PD allemaal gebeurt, hoe de politie zich gedraagt en wat de eerste stappen in het onderzoek zijn, laat Kyra zich niet zomaar wegsturen. Ze krijgt woorden met Maud Mertens, de verantwoordelijke rechercheur. Op dat moment draait de wind het lichaam een beetje, en stelt Kyra verbaasd vast dat ze de man kent. Het is Marc Gaullier, de populaire docent kunst van haar school.

In Galgenveld, het eerste deel van een vierluik, maken we onder meer kennis met de Amsterdamse rechercheur Maud Mertens, beroepsmatig een vastbijter en moeder van de zestienjarige Roos. In haar werk is ze evenzeer punctueel, recht door zee en ze functioneert prima binnen het team. Dit blijkt niet altijd even eenvoudig, daar de neuzen niet altijd dezelfde kant op staan. Dochter Roos lijkt intussen steeds vaker haar eigen plan te trekken en ook Edwin, de partner van Maud, is verre van evenwichtig genoeg om een oogje op zijn stiefdochter te houden.

Kyra Slagter zit midden in haar examens op het Damstede college als kunstdocent Marc Gaullier wordt vermist en niet veel later dood en tentoongesteld wordt teruggevonden. De vindplaats zegt alles over de boektitel. Achtervolgd en daarnaast gedreven door de verdwijning van haar oudere zus Sarina maakt dat Kyra een meer dan normale belangstelling heeft ontwikkeld voor moord- en vermissingszaken.
Als het niet bij deze moord blijft staat zowel het politieteam van Amsterdam-Noord als Kyra op scherp, die beiden hun eigen tactiek volgen.
Galgenveld laat in een tijdbestek van een week diverse personages aan het woord. Naast Maud en Kyra is er een rol weggelegd voor een in Londen woonachtige vrouw met zielenpijn die zich door haar moederinstinct laat leiden als ze zich ontfermd over een ondervoede en verwaarloosde jonge vrouw. En de lezer kijkt mee door de ogen van degene die meedogenloosheid hoog in het vaandel heeft staan.

Dit is het eerste boek dat ik van Isa Maron gelezen heb, en het is een buitengewoon goede kennismaking. De thriller zit goed in elkaar, houdt de spanning erin en staat als een huis. De personages zijn geloofwaardig, de dialogen zijn natuurlijk. Niets op aan te merken. Met Isa Maron heeft de Nederlandse thrillerwereld er een buitengewoon goede auteur bijgekregen. Gelukkig is dit het eerste deel van een vierluik, dus we mogen nog veel moois van haar verwachten.

Uitgeverij Mistral, 2014. 320 pag.