Bestseller top 60 van week 18

1. Joris Luyendijk – “Dit kan niet waar zijn”
2. Nicci French – “Denken aan vrijdag”
3. Esther Verhoef – “Lieve mama”
4. Jussi Adler-Olsen – “De grenzeloze”
5. Jaap Toorenaar – “Mijn moeder zei altijd”

 

Bekijk de rest van de lijst hier.

Advertentie

Recensie “De kooi” van Josh Malerman

Recensie “De jacht op de klaproos” van Paul Gellings

Paul Gellings – “De jacht op de klaproos”

Paul Gellings heeft zijn nieuwe roman gebaseerd op wat de ’affaire-Tuitjenhorn’ is gaan heten. In de zomer van 2013 gaf een huisarts een patiënt morfine teneinde diens benauwdheid te verdrijven. De patiënt sterft, en de bij de ingreep aanwezige co-assistente stelt het in haar ogen foutieve handelen van de arts aan de kaak bij haar begeleiders van het AMC. Zij maken de zaak aanhangig, waarna een politie-inval bij de huisarts volgt. Van een toegewijde, geliefde huisarts is hij ineens verdachte geworden. Wanneer hij kort daarop het bericht ontvangt dat hij zijn beroep niet meer mag uitoefenen, maakt hij een einde aan zijn leven.

De machteloosheid van een individu dat door een onaanspreekbare moloch tot het uiterste wordt gedreven, is bij uitstek een thema dat bij Gellings past. Hij verdiepte zich in de zaak en maakte er deze roman van. Het is het universele drama van een man die zich overeind moet zien te houden te midden van een groeiende ambtelijke en maatschappelijke vijandigheid.

Na “Verbrande schepen” en “Augustusland” is dit boek het derde in wat door de auteur wel zijn “morfine-trilogie” genoemd wordt. Hiermee bedoelt hij absoluut niet dat de boeken samen een geheel vormen, maar slechts dat in alle drie de boeken morfine een grote rol speelt. Dit derde boek is gebaseerd op de zogenaamde Tuitjehorn-affaire, die draaide om huisarts Nico Tromp. In het boek heet de huisarts echter Stefan Mandema. Hij heeft een goed lopende huisartsenpraktijk in een klein plaatsje op het platteland. Hij heeft een goed contact met huisartsen in de omgeving, en ze nemen ook wel voor elkaar waar als dat nodig is. In een klein plaatsje kent iedereen elkaar gauw, en Stefan kent zijn patiënten goed. Eén van de patiënten, Wouter Langedijk, heeft kanker gehad en is daarna “schoon” verklaard. Op een gegeven moment komt de kanker toch weer terug, en deze keer is er niets meer aan te doen. Wouter krijgt morfine en slaaptabletten en op een avond wordt de huisarts Stefan Mandema gebeld door de familie van Wouter, omdat het heel slecht met hem gaat. Als Stefan daar aankomt, vergezeld van een co-assistente, is het duidelijk dat Wouter bijna stikt. Tijdens zijn ziekteproces heeft Wouter meerdere malen aan Stefan gevraagd of die er wel voor hem zou zijn als het lijden te zwaar wordt. Stefan kan het lijden van Wouter niet aanzien, en volgens de wens van Wouter en de familie, verricht Stefan euthanasie. De co-assistente is het hier niet mee eens, en trekt aan de bel. Dit luidt een periode in van veel ellende voor Stefan Mandema.

Dit verhaal is duidelijk gebaseerd op de Tuitjehorn-affaire, zoals ook op de achterflap te lezen staat. Je hoeft echter niets van die zaak te weten om deze roman te kunnen lezen. Hoofdstukken waarin wordt beschreven wat de hoofdpersoon meemaakt, worden afgewisseld met dromerige fragmenten, waarin Stefan Mandema met zijn oude professor praat. Dit is erg kunstig gedaan, en het is duidelijk dat Paul Gellings een ervaren schrijver is, die weet hoe hij een goed verhaal neer moet zetten. Het thema is euthanasie, maar het boek is geen pleidooi, niet voor en niet tegen euthanasie. In het boek komen beide “kampen” aan het woord, zowel de voor- als de tegenstanders. Hierdoor is het niet alleen een mooi boek, maar dwingt het je ook om na te denken over euthanasie. Dat maakt dit boek eigenlijk een “must” voor iedereen.

Meer informatie over euthanasie is te vinden op de Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde: www.nvve.nl en over Paul Gellings en zijn boeken, waaronder de morfine-trilogie op zijn website www.paulgellings.nl.

Uitgeverij Passage, 2015. 189 pag.

Recensie “Denken aan vrijdag” van Nicci French

Nicci French – “Denken aan vrijdag”

Uit de Thames wordt het lijk van een man met doorgesneden keel gevist. Hij is onherkenbaar, want hij heeft al een tijd in het water gelegen. Het enige aanknopingspunt is een ziekenhuisbandje om zijn pols met daarop de naam Frieda Klein.
Algauw blijkt dat psychotherapeute Frieda Klein een wel erg persoonlijke band met het slachtoffer had en wordt ze als de belangrijkste verdachte van het misdrijf gezien. Frieda heeft vanwege haar verleden weinig goodwill bij het politiekorps, maar gelukkig heeft ze vrienden die bereid zijn om tot het uiterste voor haar te gaan…

Het schrijversechtpaar dat schuilgaat achter de naam Nicci French heeft inmiddels een indrukwekkende stapel thrillers afgeleverd. Een paar jaar geleden begonnen ze met de serie rond psychotherapeute Frieda Klein. Alle delen van deze serie hebben een dag van de week in gedachten. Het eerste deel heette “Blauwe maandag” en met “Denken aan vrijdag” zijn we dus aan het vijfde deel aangekomen. Het vorige deel “Donderdagskinderen” vond ik maar saai, langdradig en voorspelbaar en ik heb even overwogen om de rest van de serie niet te lezen. Toch ben ik gezwicht toen ik “Denken aan vrijdag” kreeg, en daar ben ik erg blij om, want dit is zonder meer een van de sterkste en spannendste delen van de serie tot nu toe. Van de eerste tot de laatste pagina is het boek ontzettend spannend, en onmogelijk neer te leggen. Over de schrijfkunst van Nicci French en het opbouwen van spanning hoeven we het niet meer te hebben. Dat heeft het echtpaar na zo’n 20 boeken erg goed in de vingers. Dit boek is zeker een aanrader. Volgens de achterflap van het boek zijn de delen uit deze serie heel goed los van elkaar te lezen. Daar ben ik het niet mee eens. Als je dit boek los zou lezen, zou je teveel missen omdat je niets weet van de achtergrond van de personages, wat beschreven is in de vorige delen. Mijn advies is dus om alle delen te lezen en ook in de juiste volgorde. Dan moet je je even door een saai boek als “Donderdagskinderen” heen bijten, maar “Denken aan vrijdag” maakt dat ruimschoots goed.

Uitgeverij Ambo Anthos, 2015. 335 pag.

‘Kieft’ wint Publieksprijs Sportboek van het Jaar 2014

Kieft van Michel van Egmond (VI Boeken) is de winnaar van de Publieksprijs Sportboek van het Jaar 2014. Dit is vanavond in het televisieprogramma RTL Late Night bekendgemaakt. Van 16 tot en met 24 april kon er gestemd worden op het favoriete sportboek.

Michel van Egmond – “Kieft”

Het boek over voormalig profvoetballer Wim Kieft werd in 2014 al bekroond met de NS Publieksprijs en was het bestverkochte boek van 2014. Naast Kieftwaren dit jaar Solo van Wilfried de Jong (Podium), Commentator van Mart Smeets (De Kring), Wilco Kelderman bestaat niet van Thijs Zonneveld (Nieuw Amsterdam) en Bureau Sport van Erik Dijkstra en Frank Evenblij (Het Spectrum) genomineerd. Vorig jaar ging de Publieksprijs Sportboek van het Jaar naar Vechtlust, het boek van Vincent de Vries over voetballer Fernando Ricksen.

In Kieft vertelt journalist Michel van Egmond het verhaal van voormalig voetballer Wim Kieft. Kieft werd Europees kampioen, won de Europa Cup I en werd zes keer landskampioen. Bijna twintig jaar lang droeg hij een groot geheim met zich mee. Kieft is het verslag van een bittere strijd tegen zijn verslaving, schaamte, eenzaamheid en angst, maar ook over een voorzichtige wederopstanding. Het boek stond in totaal 8 weken op nummer 1 in De Bestseller60.

Week van het Sportboek De Week van het Sportboek vindt plaats van zaterdag 18 tot en met zaterdag 25 april, gelijk met de Nationale Sportweek die georganiseerd wordt door NOC*NSF. De Nationale Sportweek is een landelijk sportevenement dat een week lang in Nederland sporten onder de aandacht brengt.

Sinds 2013 is de CPNB betrokken bij de Week van het Sportboek. De Week is oorspronkelijk een initiatief van verschillende uitgevers van sportboeken: Ambo Anthos, De Arbeiderspers, Atlas Contact, De Kring, Nieuw Amsterdam, Thomas Rap en VI Boeken en richt zich op meer zichtbaarheid van sportboeken in boekhandels en bibliotheken. De vakjuryprijs voor het beste sportboek, de Nico Scheepmaker Beker, wordt 17 juni uitgereikt.

Bestseller top 60 van week 17

1. Nicci French – “Denken aan vrijdag”
2. Joris Luyendijk – “Dit kan niet waar zijn”
3. Esther Verhoef – “Lieve mama”
4. Jussi Adler-Olsen – “De grenzeloze”
5. Wim Hof & Koen de Jong – “Koud kunstje”

 

Bekijk de rest van de lijst hier.

Bestseller top 60 van week 16

1. Joris Luyendijk – “Dit kan niet waar zijn”
2. Esther Verhoef – “Lieve mama”
3. Rutger Bregman & Jesse Frederik – “Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers”
4. Jaap Toorenaar – “Mijn moeder zei altijd”
5. Annegreet van Bergen – “Gouden jaren”

 

Bekijk de rest van de lijst hier.

Recensie “In memoriam Mizzi” van Ida Simons

Ida Simons – “In memoriam Mizzi”

‘De waarheid moet maar eens gezegd: de kinderen vonden het leven in een kamp heerlijk. Ze hoefden niet naar school, hun ouders konden geen toezicht houden, omdat ze de hele dag aan het werk waren.‘ Al in de eerste zinnen van In memoriam Mizzi betovert Ida Simons haar lezers met haar onvolprezen luchtige toon, zelfs in de moeilijkste omstandigheden. Het leven van een moeder en haar zoon in het kamp is zwaar, maar wanneer de joodse dokter Herr Keppler vraagt of de jongen misschien van honden houdt, veren ze beiden op. Keppler laat hen kennismaken met Mizzi: niet zomaar een hond, Mizzi glimlacht, en moeder en zoon raken beiden in haar ban. Je zou het niet verwachten, legt Keppler uit, maar er worden wel meer dieren gehouden in het kamp – tot de leiding ze in de gaten krijgt. Zolang ze kan, glimlacht Mizzi naar de gevangenen en de zieken, naar de kinderen en de ouders. Onderwijl krijgt de lezer van dit wonderlijke, haast sprookjesachtige verhaal een zeldzame blik in het dagelijkse leven van de uitzichtlozen, en in het doorzettingsvermogen van mensen die vechten voor hun bestaan. In deze uitzonderlijke novelle, voor het eerst gepubliceerd in 1956, vond Ida Simons haar stem: een zachte, subtiele stem, die zelfs niet stokt bij het vertellen van verhalen waarbij alles op het spel staat.

Uitgeverij heeft deze korte novelle van Ida Simons dit jaar opnieuw gepubliceerd, en na het lezen is direct duidelijk waarom: Ida Simons weet met haar luchtige toon een serieus verhaal neer te zetten. Bijna in de vorm van een sprookje (ze schreef het verhaal voor haar zoontje Jan), maar de gruwelijke werkelijkheid van alledag in de concentratiekampen schemert wel door. Simons weet hoe ze een verhaal moet vertellen, en deze novelle belooft veel voor haar roman “Een dwaze maagd” die eveneens opnieuw is uitgegeven door Cossee.

Uitgeverij Cossee, 2015. 64 pag.

Recensie “Irene” van Pierre LeMaitre

Pierre LeMaitre – “Irene”

“Irene” is het eerste boek in de trilogie rond commandant Camille Verhoeven. Dit boek wordt gevolgd door “Alex” en “Camille“. In dit eerste deel wordt Verhoeven geconfronteerd met een seriemoordenaar die huis houdt in Parijs en omgeving. De eerste moord die Verhoeven ontdekt doet hem denken aan een moord die hij beschreven heeft zien staan in een boek dat hij ooit gelezen heeft. Ook de andere moorden blijken overeenkomsten te vertonen met klassiekers en meesterwerken uit de misdaadliteratuur. Maar welk boek zal de seriemoordenaar nu kiezen? Het wordt een kat-en-muis-spelletje tussen de politie en de moordenaar, die wel erg goed op de hoogte is van de werkwijze van de politie. Ondanks het feit dat Verhoeven erg klein van stuk is (een gevolg van het feit dat zijn moeder tijdens de zwangerschap door bleef roken), is zijn verstand messcherp en is hij een meester in het analyseren van problemen, daarin bijgestaan door zijn adjudant Louis.

Ik heb niet veel Franse misdaadromans gelezen, maar dit boek van LeMaitre (niet zijn debuut, maar wel de eerste in de Verhoeven-serie) komt met een dreun binnen. Wat een actie, wat een heerlijk gruwelijke scenes, wat een spanning! Dit smaakt naar meer, en gelukkig is er meer… Hierna volgen “Alex” en “Camille” nog, dus er is nog genoeg te genieten. Een absolute aanrader voor iedere thrillerliefhebber!

Uitgeverij Xander, 2014. 400 pag.

Recensie “Stem!” van Marlen Beek-Visser

Marlen Beek-Visser – “Stem!”

Van de uitgever:Trudy is een vrouw van 28 jaar, die onzichtbaar door het leven gaat.
Ze woont alleen, heeft een weinig inspirerende baan en vrijwel geen sociaal netwerk. Sinds de dood van haar vader is de band met haar moeder en zus alleen maar verslechterd.
Als iemand (een blinde, onbekende man) Trudy erop attendeert dat ze mooi kan zingen, is haar eerste ‘blinde auditie’ een feit. Ze ziet plotseling een mogelijkheid om een nieuw leven te beginnen, om écht gezien te worden. Ze zet alles op alles om zich voor te bereiden op deelname aan de talentenjacht Stem!. Al snel ontwikkelt ze een obsessieve belangstelling voor Senna, een van de juryleden van het programma. Trudy ziet Senna als de sleutel tot haar succes. Vastbesloten om Senna te leren kennen overschrijdt ze gaandeweg elke denkbare grens.
Lukt het Trudy om door te dringen tot de auditie van Stem!? Zal zij schitteren op het podium?
En wat als ze haar ultieme doel niet bereikt?

Trudy is een saaie vrouw met een saai leven en geen lef om haar leven te veranderen. Om op te vallen wil ze graag meedoen aan de talentenjacht “Stem!” (duidelijk geïnspireerd op The Voice of Holland), en meedoen alleen is niet voldoende. Ze moet winnen, zodat ze met haar grote idool Senna kan zingen, van wie ze een groot fan is en die ook in de jury zit. Ze raakt geobsedeerd door Senna en ondertussen zet ze de zoektocht voort naar de blinde man die haar attendeerde op haar zangtalent, want in Trudy’s fantasie is deze man al uitgegroeid tot de man van haar dromen.

“Stem!” is het debuut van Marlen Beek-Visser en met dit boek zet ze meteen een mooi visitekaartje neer. Het boek is direct vanaf het begin spannend, je leeft mee met de personages en de spanningsboog in het boek is zorgvuldig opgebouwd. Het boek bestaat uit een groot aantal korte hoofdstukken, die op een enkele uitzondering na het perspectief van Trudy en Senna belichten. Ook de dialogen komen heel natuurlijk over. De uitgever schrijft “De thriller die elke liefhebber van talentenjachten op tv moet lezen!“, maar daarmee zou de uitgeverij de doelgroep alleen maar beperken. Persoonlijk heb ik een hekel aan talentenjachten op tv, maar dit debuut van Marlen Beek-Visser wist mij wel degelijk van de eerste tot de laatste pagina te boeien. Dus ook zeer geschikt voor mensen die niet van talentenjachten houden!

Dit boek verschijnt op 10 april 2015.

Uitgeverij Ellessy, 2015. 327 pag.