Recensie “Het derde doelwit” van Joel C. Rosenberg

Joel C. Rosenberg – “Het derde doelwit”

J.B. Collins is buitenlandcorrespondent voor The New York Times. Als hij hoort dat isis, een splintergroepering van Al-Qaida, in Syrië chemische wapens heeft, weet hij direct één ding zeker: dit verhaal moet hij koste wat het kost volgen. Bezit de leider van de jihadistische groepering deze wapens inderdaad? Zo ja: wat is het doelwit? Amerika? Israël? Of is er een derde doelwit? De Amerikaanse president staat op het punt het Midden-Oosten te bezoeken, maar in deze gespannen tijden is dat een vrijwel zekere aanleiding tot een escalatie van conflicten. Kan Collins zijn invloed aanwenden voordat het te laat is? Of zullen de terroristen erin slagen talloze mensen te doden tijdens een aanval op het derde doelwit?

“Het derde doelwit” is het eerste deel in een nieuwe serie van Rosenberg met journalist J.B. Collins in de hoofdrol. Collins is buitenlandcorrespondent voor de New York Times en houdt zich voornamelijk bezig met het Midden-Oosten, waar hij veel contacten heeft. Hij heeft geruchten gehoord dat ISIS chemische wapens heeft gestolen die het Syrische leger verborgen had gehouden. Collins onderneemt een levensgevaarlijke tocht in ISIS-gebied om bevestiging te krijgen. Maar de dreiging blijkt nog veel groter te zijn dan gedacht.
Joel C. Rosenberg is voormalig veiligheidsadviseur voor o.a. Benjamin Netanyahu, waardoor hij de wereld waarover hij schrijft van binnenuit goed kent. Dat valt direct op bij het lezen: de schrijver weet waar hij het over heeft en hij heeft ontzettend veel research gedaan, o.a. naar ISIS en Al-Qaida, waarmee het ook een bijzonder actueel boek is geworden. Soms bijna griezelig actueel. Hoewel het natuurlijk fictie is, blijft de vraag “Wat als?” wel in je achterhoofd spoken bij het lezen. Dat ik zelf geen kenner van het Midden-Oosten ben, was absoluut niet storend bij het lezen. Gedurende het verhaal worden alle onderlinge relaties (tussen personen en landen) vanzelf duidelijk en het boek leest als een trein. Zonder twijfel een van de beste thrillers die ik dit jaar gelezen heb. Misschien zou “Het derde doelwit” het best omschreven kunnen worden als een kruising tussen “Ik ben Pelgrim” en de boeken van Dan Brown. Het boek pakt je bij je strot en laat je niet meer los. Toen ik het boek dichtsloeg, wilde ik direct het volgende deel in de serie lezen, dus dat is altijd een goed teken. Dit was mijn eerste kennismaking met de boeken van Joel C. Rosenberg, maar hij heeft direct een plekje in de top 10 van mijn favoriete thrillerauteurs geclaimd. Fenomenaal!

Uitgeverij Mozaïek, juni 2015. 404 pag.

Recensie “Vunzige spelletjes” van Rob van Doorn

Rob van Doorn – “Vunzige spelletjes”

In “Vunzige spelletjes” komen we Frits Halen en zijn gezin weer tegen, die we nog kennen van de vorige thrillers “Haarlem Centraal” en “Onmenselijke mensen“. Na een dramatische periode in hun leven wonen Frits en Saskia Halen met hun kinderen op Kreta. Ze hebben een bescheiden woning aan de kust en proberen het verleden achter zich te laten. Wanneer in het Nederlandse politieke landschap een aardverschuiving plaatsvindt, wordt Frits gevraagd minister te worden. Na lang wikken en wegen stemt hij in en verhuist het gezin terug naar Nederland. Zijn rol als bewindspersoon ontwikkelt zich met vallen en opstaan. Frits ageert tegen de macht van multinationals. Hij weet politieke successen te boeken, maar er wordt ook een aanslag op zijn leven gepleegd en een complot probeert hem monddood te maken.

Hoewel Haarlem nog steeds een grote rol speelt in “Vunzige spelletjes“, lijkt het grootste deel van het verhaal zich deze keer af te spelen in Den Haag. Terrorisme, verkiezingen, aanslagen, nationale en internationale politiek, de Griekse schulden, de bankencrisis, MH17, het komt allemaal voorbij, maar dat als achtergrond van het verhaal. Het is daarmee een hoogst actuele thriller geworden. Op sommige momenten lijkt het of Van Doorn de toekomst voorspeld heeft. Fictie en werkelijkheid lopen door elkaar heen, maar wat niet waar is, zou net zo goed wel waar kunnen zijn. Het ligt allemaal erg dicht bij de realiteit en TTIP (waar het verhaal om draait) is buitengewoon actueel. Diepgravende politieke voorkennis is echter geen vereiste om van dit boek te kunnen genieten. Het is een verdomd spannende thriller die zich afspeelt in het politieke milieu.

Met zijn soepele en wervelende schrijfstijl stelt de auteur terloops internationale maatschappelijke vraagstukken aan de kaak. Altijd weer raken op verschillende niveaus werkelijkheid, actualiteit en fictie elkaar en spelen bestaande personen (in dit geval bekende politici van zowel het nationale als het internationale toneel) en verzonnen karakters hun rol. Het is duidelijk dat Rob van Doorn groeit met ieder boek dat hij schrijft. “Vunzige spelletjes” is een fictief boek dat zo actueel is dat het letterlijk vandaag zou kunnen gebeuren. Ik heb ontzettend veel respect voor hoe Rob van Doorn fictie en realiteit weet te mengen en netelige onderwerpen zo te beschrijven dat iedereen ze snapt en lezers ook weten dat de vunzige politieke spelletjes ons allemaal betreffen. Zeker met de verkiezingen in het vooruitzicht is dit een bijzonder actuele thriller die ik iedereen zou willen aanraden. Rob van Doorn is de ongekroonde koning van de politieke thriller.

Uitgeverij Ellessy, juli 2016. 296 pag.

Recensie “Achter de nevel” van Leonardo Pisano

Leonardo Pisano – “Achter de nevel”

Als zijn verongelukte vrouw beticht wordt van een ondeugdelijke vertaling van een Kyoto-rapport, doet Harry Vermolen, een briljante uitvinder uit Twente, alles om haar reputatie te redden. Hij ontdekt dat het gevaar van de opwarming van de aarde een gemanipuleerd thema is, een onderdeel van een hogerliggend plan. De machtselite, verenigd in de Verhevenen, schuwt geen middel om zijn doel te bereiken. Amelia Solms-Waldenburg, die tegen wil en dank de plaats van haar vader in deze groep heeft overgenomen, is geschokt als ze er achter komt wat er van haar verwacht wordt. De Verhevenen creëren met opzet chaos om vervolgens oplossingen voor te stellen die hen dichter bij één wereldregering brengen. Centraal in hun strategie staat de invoering van één wereldmunt, de samensmelting van de zweep en de slavenketting. Maar hun plan heeft een achilleshiel…

Wat een droomdebuut! Van de eerste tot de laatste pagina is het een “rollercoaster ride” waarvan de spanning geen moment verslapt. Hoewel dit boek niet per definitie een thriller is, spat de spanning wel van iedere pagina af. Als ik dit boek in een hokje zou moeten stoppen, zou dat “faction” zijn. De gebeurtenissen en theorieën die in dit boek aan de orde komen, zijn allemaal gebaseerd op ware gebeurtenissen, feiten of documenten. De proloog en epiloog zijn erg origineel en voegen ook daadwerkelijk iets toe aan het boek, wat lang niet altijd het geval is bij andere schrijvers. Het is duidelijk dat de auteur zeer veel research voor dit boek heeft gedaan om alle feiten kloppend te maken. Het verhaal blijft nog lang in je achterhoofd nasudderen, en je kijkt opeens anders naar de politiek, de banken en de kredietcrisis. Onmogelijk om weg te leggen. Dit indrukwekkende debuut is een absolute aanrader!

Uitgeverij Eigenzinnig, 2016. 374 pag.

of bij Boekenroute.nl.

Recensie “Vaderskind” van Ad Fransen

Ad Fransen – “Vaderskind”

Een kind dat op de verjaardag van Hitler wordt geboren en ook nog eens Adolf wordt genoemd, is haast gedwongen te speuren naar het oorlogsverleden van zijn vader.

Ad Fransen weigert al heel jong de verhalen te geloven die de ronde doen over zijn vader, die SS’er was. Pas nu zijn vader er niet meer is, licht hij stukje bij beetje het doopceel van zijn familie. Hij schetst een nerveus huishouden dat wordt geplaagd door de naweeën van de Tweede Wereldoorlog.

Telkens als de zoon dichter bij de waarheid komt, knaagt het dilemma of hij zelf geen verraad pleegt, of hij het oorlogsverleden van zijn vader wel moet onthullen.

In “Vaderskind” geeft Ad Fransen met eerlijk en nietsontziend proza deze vader een stem en verlost hij zichzelf van een geheim.

“Vaderskind” is eigenlijk geen roman, maar een verzameling anekdotes van Ad Fransen zelf, over zijn vader (die ook Adolf heette), en over zijn grootvader die hij constant “De Kippenneuker” blijft noemen. Stukje bij beetje ontrafelt Fransen het verhaal van zijn vader, en ook van zijn grootouders, die devote Hilter-adepten waren. Het is erg mooi om te zien hoe Fransen worstelt met het feit dat zijn vader fout is geweest in de oorlog (veel fouter dan SS-er kon je niet zijn), en tegelijk zijn liefde voor en zelfs medelijden met zijn vader, die eigenlijk maar een triest figuur werd, en een compleet ander persoon werd toen hij eenmaal na de oorlog door een generaal pardon van koningin Juliana werd vrijgelaten. Hij moest niets meer weten van ideologieën. Op ontroerende wijze beschrijft Fransen deze haat/liefde-verhouding met zijn vader. Prachtig.

Uitgeverij De Bezige Bij, 2015. 224 pag.

Recensie “Morten” van Anna Levander

Anna Levander – “Morten”

Achter het pseudoniem Anna Levander gaan journaliste Annet de Jong en politiek verslaggever Dominique v.d. Heyde schuil.

Het is al even geleden dat ik dit boek gelezen heb, maar aangezien deel 2 van de trilogie volgende maand (27 januari) uitkomt, is de recensie toch relevant.

De ambitieuze politicus Morten Mathijsen stevent af op een glorieuze verkiezingsoverwinning. Zijn partij, De Nieuwe Liberalen, gaat verrassend aan kop in de peilingen. Mathijsen is de tweede man van de partij en wil leider worden. Dan dreigt een duistere zaak uit het verleden zijn reputatie te schaden. Met de briljante spindoctor Evelien Bax aan zijn zijde gaat Morten tot het uiterste om het onheil af te wenden. De machtsstrijd maakt meerdere slachtoffers.

Dit boek geeft een kijkje achter de schermen van wat er allemaal in Den Haag gebeurt. Natuurlijk bestaat Morten niet echt, maar de situaties die beschreven zijn, zijn wel echt, of zouden dat kunnen zijn. Daar zorgt de expertise van Dominique v.d. Heyde wel voor. Als je niet geïnteresseerd bent in politiek en machtsspelletjes, kun je dit boek wel links laten liggen. Degenen die wél geïnteresseerd zijn in wat er in (de achterkamertjes en wandelgangen van) Den Haag gebeurt, zullen smullen van deze trilogie. Hoewel dit nog maar het eerste deel is (deel 2 verschijnt op 27 januari) os deel 1 al een heerlijk boek om te lezen en doet verlangen naar meer. En er komt dus ook meer. Eerst deel 2, “Mo” getiteld, en later in 2015 deel 3, simpelweg  “M” genaamd. Persoonlijk ben ik erg benieuwd hoe het verder gaat met Morten en De Nieuwe Liberalen.

Uitgeverij Querido, 2014. 256 pag.

Recensie “Dansen op de muur” van Maria Genova

Maria Genova – “Dansen op de muur”

Maria Genova groeide op tijdens het communisme in Bulgarije. Nu woont ze al ruim 20 jaar in Nederland. Ze heeft dus zowel het communistische regime van het Oostblok meegemaakt als het kapitalistische systeem van de westerse wereld.
In haar nieuwe boek “Dansen op de muur” beschrijft Maria Genova het leven in een communistische dictatuur, het vallen van de muur op 9 november 1989, de gevolgen daarvan en haar blik op het kapitalistische systeem van het Westen. Hierbij maakt ze zowel gebruik van eigen ervaringen als van historische feiten. Ze beschrijft de voor- en nadelen van zowel het communistische systeem als het kapitalistische systeem, en doet dat op een eerlijke en objectieve wijze.

Wie eerder een boek van Maria Genova gelezen heeft, is bekend met haar schrijfstijl. De zinnen lopen soepel en je hebt het gevoel dat ze jou het verhaal aan het vertellen is, in plaats van dat je een boek aan het lezen bent. Deze verhalende stijl zorgt er voor dat het nooit droog wordt, en het boek ook interessant is voor mensen die niet van geschiedenis of politiek houden. Een ander leuk detail is dat Maria door het boek heen strooit met moppen die vroeger stiekem in het Oostblok verteld werden.Als bijlage is achterin het boek een lijst met Oostblok-moppen opgenomen. Moppen die wij hier nooit gehoord hebben, maar zeker erg grappig zijn, en een serieus onderwerp luchtig maakt zonder dat het het niveau van het boek omlaag haalt. Wat zeker vermeld dient te worden, is dat dit boek ook een aantal pagina’s bevat met 65 mooie kleurenfoto’s, voornamelijk genomen in het (voormalige) Oostblok. Klasse! Zeker een aanrader.

Uitgeverij Just Publishers, 2014. 240 pag.