Recensie “Arabië is geen land” van Esmeralda van Boon

Esmeralda van Boon – “Arabië is geen land”

Over de auteur: Esmeralda van Boon (1977) is Arabist en journalist voor onder andere Nieuwsuur, NOS, VPRO, NTR en Schooltv. In 2012 reisde ze met Paul Rosenmöller naar Libië voor de serie Paul Rosenmöller en de Arabische revolutie (IKON). In 2012 verscheen haar boek “Vertrouw op Allah, maar bind wel je kameel vast“.

Honderd doden bij wéér een aanslag in Irak, christelijke kerken aangevallen door moslims, Saddam Hoessein die wordt opgehangen, een nieuwe revolutie in Egypte… Een kleine greep uit het nieuws vanuit het Midden-Oosten dat onze huiskamer de laatste jaren is binnengekomen. Verhalen worden steeds groter en ingewikkelder. Nuances worden achterwege gelaten. Deze regio biedt echter zoveel meer dan de selectie die wij op onze televisie te zien krijgen. Hoe zit het daar nou echt, in het Midden-Oosten? Waarin verschillen de landen van elkaar? Zijn er overwegend dictators aan de macht? Zijn de revoluties geslaagd? Is iedereen bezig met oorlog voeren en olie winnen? Of ligt het allemaal net even iets anders? In “Arabië is geen land” geeft NOS- en Nieuwsuur-journaliste Esmeralda van Boon een kort overzicht van 18 landen in het Midden-Oosten. Afgewisseld met persoonlijke verhalen en nieuwsfeiten, kiest ze voor ieder hoofdstuk een insteek die typerend is voor dat land, aangevuld met genoeg concrete informatie om een helder idee te krijgen van hoe het land in elkaar zit. Met “Arabië is geen land” heb je eindelijk de basisinformatie om het dagelijkse nieuws weer een beetje te begrijpen.

In dit boek worden achtereenvolgens de volgende landen behandeld: Irak, Islamitische Staat, Syrië, Libanon, Jordanië, Israël en de Palestijnse gebieden, Egypte, Tunesië, Marokko, Algerije, Libië, Qatar, Verenigde Arabische Emiraten, Oman, Jemen en Saoedi-Arabië. Ieder hoofdstuk begint met een korte opsomming van feiten over het betreffende land, waarna dieper wordt ingegaan op de geschiedenis, het ontstaan van het land, politieke en economische situatie. Dit alles wordt verteld door middel van persoonlijke ervaringen van de auteur. Uiteraard komt ook de zogenaamde “Arabische lente” uitgebreid aan bod. Doordat Esmeralda van Boon al jarenlang werkzaam is in het Midden-Oosten kan zij de situatie van vóór de Arabische lente goed vergelijken met de situatie erna.
In de 16 hoofdstukken die dit boek telt wordt al snel duidelijk dat er niet zoiets bestaat als “Arabië”, “de Arabische wereld” of “het Midden-Oosten” (als homogene eenheid). De landen verschillen onderling op allerlei manieren: politiek, economisch, maar ook op religieus vlak. Het boek geeft een erg goed beeld van de diverse landen. Omdat er veel informatie gegeven wordt, is het moeilijk om alles te onthouden. Daarom is dit boek eigenlijk onmisbaar als naslagwerk voor mensen die geïnteresseerd zijn in wat er in de wereld gebeurt. Doordat de auteur op een vlotte en boeiende manier haar ervaringen en haar ontmoetingen met diverse personen beschrijft, is het boek buitengewoon goed leesbaar. Het is niet nodig om het in zijn geheel te lezen. Je kunt ook alleen de hoofdstukken lezen over de landen die je interesse hebben, maar daarmee zou je jezelf wel tekort doen. Daarvoor is het boek te goed geschreven en weet Van Boon alle informatie op een erg pakkende manier te beschrijven. Daardoor is het boek geschikt als introductie tot de landen die tot “Arabië” worden gerekend, maar tevens als naslagwerk. Een must voor iedereen die de actuele gebeurtenissen in de wereld volgt.

Uitgeverij Brandt, 2015. 192 pag.

Advertentie

Recensie “Het derde doelwit” van Joel C. Rosenberg

Joel C. Rosenberg – “Het derde doelwit”

J.B. Collins is buitenlandcorrespondent voor The New York Times. Als hij hoort dat isis, een splintergroepering van Al-Qaida, in Syrië chemische wapens heeft, weet hij direct één ding zeker: dit verhaal moet hij koste wat het kost volgen. Bezit de leider van de jihadistische groepering deze wapens inderdaad? Zo ja: wat is het doelwit? Amerika? Israël? Of is er een derde doelwit? De Amerikaanse president staat op het punt het Midden-Oosten te bezoeken, maar in deze gespannen tijden is dat een vrijwel zekere aanleiding tot een escalatie van conflicten. Kan Collins zijn invloed aanwenden voordat het te laat is? Of zullen de terroristen erin slagen talloze mensen te doden tijdens een aanval op het derde doelwit?

“Het derde doelwit” is het eerste deel in een nieuwe serie van Rosenberg met journalist J.B. Collins in de hoofdrol. Collins is buitenlandcorrespondent voor de New York Times en houdt zich voornamelijk bezig met het Midden-Oosten, waar hij veel contacten heeft. Hij heeft geruchten gehoord dat ISIS chemische wapens heeft gestolen die het Syrische leger verborgen had gehouden. Collins onderneemt een levensgevaarlijke tocht in ISIS-gebied om bevestiging te krijgen. Maar de dreiging blijkt nog veel groter te zijn dan gedacht.
Joel C. Rosenberg is voormalig veiligheidsadviseur voor o.a. Benjamin Netanyahu, waardoor hij de wereld waarover hij schrijft van binnenuit goed kent. Dat valt direct op bij het lezen: de schrijver weet waar hij het over heeft en hij heeft ontzettend veel research gedaan, o.a. naar ISIS en Al-Qaida, waarmee het ook een bijzonder actueel boek is geworden. Soms bijna griezelig actueel. Hoewel het natuurlijk fictie is, blijft de vraag “Wat als?” wel in je achterhoofd spoken bij het lezen. Dat ik zelf geen kenner van het Midden-Oosten ben, was absoluut niet storend bij het lezen. Gedurende het verhaal worden alle onderlinge relaties (tussen personen en landen) vanzelf duidelijk en het boek leest als een trein. Zonder twijfel een van de beste thrillers die ik dit jaar gelezen heb. Misschien zou “Het derde doelwit” het best omschreven kunnen worden als een kruising tussen “Ik ben Pelgrim” en de boeken van Dan Brown. Het boek pakt je bij je strot en laat je niet meer los. Toen ik het boek dichtsloeg, wilde ik direct het volgende deel in de serie lezen, dus dat is altijd een goed teken. Dit was mijn eerste kennismaking met de boeken van Joel C. Rosenberg, maar hij heeft direct een plekje in de top 10 van mijn favoriete thrillerauteurs geclaimd. Fenomenaal!

Uitgeverij Mozaïek, juni 2015. 404 pag.

Recensie “Onmenselijke mensen” van Rob van Doorn

Rob van Doorn – “Onmenselijke mensen”

Op een regenachtige middag wordt de zestienjarige Jolanda ontvoerd. Ze is de dochter van wethouder Frits Halen en zijn vrouw Saskia. Gaandeweg het onderzoek wordt duidelijk dat de daders weinig respect hebben voor menselijk leven. De leider van de kidnappers is actief geweest bij de massamoord in Srebrenica en is nu wapenhandelaar. Frits ergert zich aan de trage opsporingsactiviteiten en gaat zelf op onderzoek uit. Samen met Marjan Liter, verpleegkundig sergeant bij de Luchtmobiele Brigade, reist hij naar Servië en raakt verstrikt in een wereld van geweld, waarin geld het altijd wint van medemenselijkheid. De zoektocht verplaatst zich naar Amman, de hoofdstad van Jordanië, waar wapenproducenten en -handelaren, regeringsvertegenwoordigers, investeerders en vrijheidsstrijders elkaar in een moordende omhelzing houden. Een omhelzing waarbij Nederland een cruciale rol speelt?

Rob van Doorn heeft met “Onmenselijke mensen” een ijzersterkte thriller neergezet over de wapenhandel, onder andere in chemische wapens. Het is duidelijk dat hij veel research gedaan heeft, en hij schrijft met kennis van zaken. Het is een actueel onderwerp, gezien de chemische wapens in Syrië. Dit boek is ook zo actueel als het maar kan zijn. Niet alleen Syrië komt aan bod, maar ook IS, Boko Haram etc.
“Onmenselijke mensen” houdt je op het puntje van je stoel. Het is onmogelijk om neer te leggen. Je wil per se weten wat er verder gebeurt. Ik heb erg genoten van deze vlijmscherpe thriller over een zeer actueel onderwerp, en dat tegen een achtergrond die zo actueel is, dat het een krantenartikel uit de krant van vandaag zou kunnen zijn. Actueler kan gewoon niet. Een aanrader voor iedereen die van spannende thrillers met inhoud houdt.

Uitgeverij Ellessy, 2015. 294 pag.