Recensie “Irene” van Pierre LeMaitre

Pierre LeMaitre – “Irene”

“Irene” is het eerste boek in de trilogie rond commandant Camille Verhoeven. Dit boek wordt gevolgd door “Alex” en “Camille“. In dit eerste deel wordt Verhoeven geconfronteerd met een seriemoordenaar die huis houdt in Parijs en omgeving. De eerste moord die Verhoeven ontdekt doet hem denken aan een moord die hij beschreven heeft zien staan in een boek dat hij ooit gelezen heeft. Ook de andere moorden blijken overeenkomsten te vertonen met klassiekers en meesterwerken uit de misdaadliteratuur. Maar welk boek zal de seriemoordenaar nu kiezen? Het wordt een kat-en-muis-spelletje tussen de politie en de moordenaar, die wel erg goed op de hoogte is van de werkwijze van de politie. Ondanks het feit dat Verhoeven erg klein van stuk is (een gevolg van het feit dat zijn moeder tijdens de zwangerschap door bleef roken), is zijn verstand messcherp en is hij een meester in het analyseren van problemen, daarin bijgestaan door zijn adjudant Louis.

Ik heb niet veel Franse misdaadromans gelezen, maar dit boek van LeMaitre (niet zijn debuut, maar wel de eerste in de Verhoeven-serie) komt met een dreun binnen. Wat een actie, wat een heerlijk gruwelijke scenes, wat een spanning! Dit smaakt naar meer, en gelukkig is er meer… Hierna volgen “Alex” en “Camille” nog, dus er is nog genoeg te genieten. Een absolute aanrader voor iedere thrillerliefhebber!

Uitgeverij Xander, 2014. 400 pag.

Recensie “Luister naar de wind” en “Flipperen in 1973” van Haruki Murakami

Recensie “Dodenweg” van Olga Hoekstra

Olga Hoekstra – “Dodenweg”

“Dodenweg” is een gruwelijk spannend thrillerdebuut. Rechercheur Thomas DeLohr wordt op de zaak van twee auto-ongelukken gezet. De aanblik van het verwoeste lichaam van een van de slachtoffers confronteert hem met zijn verleden. Bij elke stap die hij zet om de puzzel te ontrafelen, raakt hij verder verwijderd van de oplossing. En dan blijken de crashes helemaal geen ongelukken. Thomas bijt zich vast in de zaak. Dat dreigt hem zijn carrière en zijn grip op het leven te kosten. Fleur Benedictus is beginnend journalist en de dochter van de beruchtste advocaat van Saksenburcht. Ze moet en zal met haar primeur over de ongelukken de voorpagina halen. Haar pad kruist dat van rechercheur Thomas DeLohr, een man die Fleur maar niet uit haar hoofd kan zetten. Haar roekeloze zoektocht naar erkenning heeft grote gevolgen, ook voor wie Fleur het meest liefheeft.

Met “Dodenweg” heeft Olga Hoekstra een ijzersterke thriller geschreven, die tot de laatste pagina spannend blijft. Niet voor niets heeft ze hiermee de Coffeecompany Book Award 2014 gewonnen. Dit is het eerste deel van de Saksenburcht-trilogie, en ik kan niet wachten op de twee volgende delen. Al lezend sluit je de hoofdpersonen in je hart en na de laatste pagina wil je nog geen afscheid van ze nemen. Dit smaakt duidelijk naar meer. Het is bijna niet te geloven dat dit haar thrillerdebuut is. Ik vind dit één van de beste Nederlandse thrillers van 2014. Het is duidelijk dat Olga Hoekstra een geweldige aanvulling is voor het Nederlands thrillerlandschap. Een aanrader.

Uitgeverij Xander, 2014. 336 pag.

Recensie “Morten” van Anna Levander

Anna Levander – “Morten”

Achter het pseudoniem Anna Levander gaan journaliste Annet de Jong en politiek verslaggever Dominique v.d. Heyde schuil.

Het is al even geleden dat ik dit boek gelezen heb, maar aangezien deel 2 van de trilogie volgende maand (27 januari) uitkomt, is de recensie toch relevant.

De ambitieuze politicus Morten Mathijsen stevent af op een glorieuze verkiezingsoverwinning. Zijn partij, De Nieuwe Liberalen, gaat verrassend aan kop in de peilingen. Mathijsen is de tweede man van de partij en wil leider worden. Dan dreigt een duistere zaak uit het verleden zijn reputatie te schaden. Met de briljante spindoctor Evelien Bax aan zijn zijde gaat Morten tot het uiterste om het onheil af te wenden. De machtsstrijd maakt meerdere slachtoffers.

Dit boek geeft een kijkje achter de schermen van wat er allemaal in Den Haag gebeurt. Natuurlijk bestaat Morten niet echt, maar de situaties die beschreven zijn, zijn wel echt, of zouden dat kunnen zijn. Daar zorgt de expertise van Dominique v.d. Heyde wel voor. Als je niet geïnteresseerd bent in politiek en machtsspelletjes, kun je dit boek wel links laten liggen. Degenen die wél geïnteresseerd zijn in wat er in (de achterkamertjes en wandelgangen van) Den Haag gebeurt, zullen smullen van deze trilogie. Hoewel dit nog maar het eerste deel is (deel 2 verschijnt op 27 januari) os deel 1 al een heerlijk boek om te lezen en doet verlangen naar meer. En er komt dus ook meer. Eerst deel 2, “Mo” getiteld, en later in 2015 deel 3, simpelweg  “M” genaamd. Persoonlijk ben ik erg benieuwd hoe het verder gaat met Morten en De Nieuwe Liberalen.

Uitgeverij Querido, 2014. 256 pag.