Recensie “Impact” van Vittorio Busato

Vittorio Busato – “Impact”

Balzerin Carabolante, ooit een veelbelovend tennisser, is al op jonge leeftijd hoogleraar psychologie. Als een liefde onbereikbaar blijkt en zijn netwerktheorie over de zin van het leven door collega’s en media wordt verguisd, verliest hij zijn geloof in de liefde en de wetenschap. Zijn verval zet verbazingwekkend snel in, voor hem een extra aanwijzing dat hij de verpersoonlijking van zijn eigen theorie begint te worden, een lone wolf. Nog eenmaal neemt hij zich voor iets te doen dat impact heeft. Hij begaat evenwel een gruwelijke misstap waarvoor hij in een tbs-kliniek belandt. Bij wijze van experimentele behandeling krijgt hij toestemming zijn psychobiografie op te tekenen. ‘Ik heb gefaald, ik heb geen enkele fiducie meer dat ik mijn plaats in de maatschappij herover. Mijn ambitie, mijn inzet is longstay. In ruil daarvoor zet ik voor jullie en de rechter mijn verhaal, mijn psychobiografie op schrift.’

“Impact” is een ijzersterke roman over een man die door een reeks tegenslagen zijn geloof in de wereld verliest. Hij geeft de liefde op, voor zichzelf, voor anderen, voor zijn werk en voor de maatschappij, en ‘wie de liefde opgeeft, die geeft het leven op’. Na het mislopen van zijn wraakactie, schrijft hij in de TBS-kliniek zijn verhaal.
Dat Vittorio Busato zelf psycholoog is, is wel te merken in het boek. Hij is af en toe behoorlijk filosofisch over het leven en de maatschappij, maar dat wordt nergens storend. Dus zeker niet alleen “voer voor psychologen”. De auteur heeft een ijzersterke en indringende psychologische roman neergezet, die nog lang blijft na-echoën in je hoofd, en je aan het denken zet. Een vergelijking met bijvoorbeeld Michel Houellebecq is snel gemaakt, maar Busato onderscheidt zich door zijn prettige schrijfstijl. Een van de beste romans die ik de laatste tijd gelezen heb. Laat het volgende boek van Busato maar komen!

Uitgeverij De Brouwerij | Brainbook, 2015. 296 pag.

Advertentie

Recensie “Uitgeteld” van Marja West

Marja West – “Uitgeteld”

In deze Roald Dahl-achtige roman van Marja West volgen we Esther, getrouwd met bankdirecteur Maarten en wonend in een villa in Aerdenhout. Haar huwelijk komt onder druk te staan als Maartens ex naast hen komt wonen. In haar pogingen om haar huwelijk te redden verliest Esther langzaam de controle over haar leven, haar daaropvolgende wanhoopsdaden hebben catastrofale gevolgen. Ze verliest niet alleen grip op haar leven, maar ook op haar psychische gezondheid, maar dat heeft ze niet echt in de gaten: het komt door de anderen, of het komt door bepaalde voorwerpen.

Marja West weet dit verval (zowel van Esthers huwelijk als van haar psychische gezondheid op een heerlijke manier te beschrijven, vol absurdistische humor. Het is geen lichtvoetige roman, maar zeker een roman met veel humor.

Hoewel uitgeverij Ambo | Anthos dit boek als een literaire thriller presenteert, is het geen thriller. Het is meer een komische, absurdistische roman. Het is zeker het lezen waard als je van dat soort boeken houdt (dan is het zelfs een aanrader), maar als je het hebt gekocht omdat er “literaire thriller” op de voorkant staat, kom je bedrogen uit.

Uitgeverij Ambo | Anthos, 2015. 273 pag.

Recensie “De kamers” van Lucas de Waard

Lucas de Waard – “De kamers”

Televisiepresentator Aram is ontslagen nadat hij in zijn programma een kind per ongeluk ernstig heeft verwond. Hij zit al maanden thuis, is tot niets in staat. Zelfs het vertrek van zijn vriendin, een succesvol rechercheur, ondergaat hij gelaten. Dan stuit hij op een van haar dossiers over de verdwijning van een meisje. De naam van een verdachte schokt Aram. Het is de jeugdvriend die door hem ooit in de steek is gelaten.

“De kamers” is de debuutroman van Lucas de Waard en daarmee laat hij direct een mooi visitekaartje achter. De karakters worden zeer goed beschreven en zijn steeds geloofwaardig. De hoofdstukken wisselen tussen Aram, zijn labiele jeugdvriend Bo en Pandora, het verdwenen meisje. Het verhaal, dat gaat over beschadigde mensen, over afwijzen en afgewezen worden, is meeslepend en van een hoog niveau. De Waard heeft met dit boek een thrillerachtige debuutroman geschreven die op alle fronten indruk maakt. Dit belooft nog veel voor de toekomst. Ik wacht nu al vol spanning op een volgend boek.

Uitgeverij De Geus, 2015. 282 pag.

Recensie “Denken aan vrijdag” van Nicci French

Nicci French – “Denken aan vrijdag”

Uit de Thames wordt het lijk van een man met doorgesneden keel gevist. Hij is onherkenbaar, want hij heeft al een tijd in het water gelegen. Het enige aanknopingspunt is een ziekenhuisbandje om zijn pols met daarop de naam Frieda Klein.
Algauw blijkt dat psychotherapeute Frieda Klein een wel erg persoonlijke band met het slachtoffer had en wordt ze als de belangrijkste verdachte van het misdrijf gezien. Frieda heeft vanwege haar verleden weinig goodwill bij het politiekorps, maar gelukkig heeft ze vrienden die bereid zijn om tot het uiterste voor haar te gaan…

Het schrijversechtpaar dat schuilgaat achter de naam Nicci French heeft inmiddels een indrukwekkende stapel thrillers afgeleverd. Een paar jaar geleden begonnen ze met de serie rond psychotherapeute Frieda Klein. Alle delen van deze serie hebben een dag van de week in gedachten. Het eerste deel heette “Blauwe maandag” en met “Denken aan vrijdag” zijn we dus aan het vijfde deel aangekomen. Het vorige deel “Donderdagskinderen” vond ik maar saai, langdradig en voorspelbaar en ik heb even overwogen om de rest van de serie niet te lezen. Toch ben ik gezwicht toen ik “Denken aan vrijdag” kreeg, en daar ben ik erg blij om, want dit is zonder meer een van de sterkste en spannendste delen van de serie tot nu toe. Van de eerste tot de laatste pagina is het boek ontzettend spannend, en onmogelijk neer te leggen. Over de schrijfkunst van Nicci French en het opbouwen van spanning hoeven we het niet meer te hebben. Dat heeft het echtpaar na zo’n 20 boeken erg goed in de vingers. Dit boek is zeker een aanrader. Volgens de achterflap van het boek zijn de delen uit deze serie heel goed los van elkaar te lezen. Daar ben ik het niet mee eens. Als je dit boek los zou lezen, zou je teveel missen omdat je niets weet van de achtergrond van de personages, wat beschreven is in de vorige delen. Mijn advies is dus om alle delen te lezen en ook in de juiste volgorde. Dan moet je je even door een saai boek als “Donderdagskinderen” heen bijten, maar “Denken aan vrijdag” maakt dat ruimschoots goed.

Uitgeverij Ambo Anthos, 2015. 335 pag.

Recensie “UP” van Myrthe van der Meer

Myrthe van der Meer – “Up”

Emma heeft een afspraak met haar psychiater. Als deze niet aanwezig blijkt te zijn, krijgt ze een vervanger. Deze weet niet dat het haar laatste gesprek is en heel onverwachts voor Emma wordt ze opgenomen op de PAAZ. Opnieuw!! Nee, waarom? Ze voelt zich toch goed? En dat is nu net haar probleem. Ze voelt zich(te) goed en wil zich niet weer slecht gaan voelen. De depressies wil ze niet meer mee maken. Tijdens haar opname krijgt ze een nieuwe diagnose erbij en ook nieuwe medicatie. Hoe gaat ze hiermee om? En ook met de medepatiënten? Dit alles wordt tot in uiterste nauwkeurigheid in dit boek beschreven door Myrthe (pseudoniem).
De ups en downs van bipolair (manisch depressief) zijn, want dat is de diagnose die Emma te horen krijgt. Een Emma die totaal anders is dan in het boek “PAAZ” (klik op de titel voor de recensie). Nu is het niet zo dat je perse “PAAZ” gelezen moet hebben om het boek “UP” te lezen. Het is een boek wat heel goed apart gelezen kan worden. Een kleine maar mooie dosis humor is er ook in verwerkt. En de titel… die heeft meerdere achtergronden. Het lezen over de achtergrond veroorzaakte bij mij wel een flinke glimlach. Ook hier weer de humor die ontstond bij de medepatiënten van Emma. En de schilderijen op de PAAZ…ja, die zijn soms ook wel eens verdraaid?…mooi! De humor maakt dat dit boek toch een glimlach en soms een echte lach veroorzaakte bij mij. Maar…let op. Dit boek heeft duidelijk heel veel diepgang. De discussies tussen patiënten onderling, tussen behandelaar en patiënt en ook de relatie met Emma´s familie worden goed uitgediept. Het geeft een goed beeld van de problemen die Emma tegenkomt in haar gevecht om te leren omgaan met haar bipolaire stoornis in combinatie met Asperger. Het boek leest heel vlot weg. Dat wel. Maar het is geen boek wat je leest om eens lekker te gaan genieten van een romannetje. Nee, je gaat ondergedompeld worden in het leven op de PAAZ met alle ups en downs. Erg goed hoe Myrthe het leven op de PAAZ verwoord heeft. Maar onthoud wel dat ieder mens uniek is, en dat Emma/Myrthe niet symbool staat voor alle andere mensen met Asperger of een depressieve of bipolaire stoornis. Dit boek is zeer geschikt voor mensen die in de geestelijke gezondheidszorg werken (zij zullen veel herkennen), maar is ook leuk en interessant voor leken.

Uitgeverij The House of Books, 2015. 352 pag.