Recensie “Naar bed, naar bed” van M.J. Arlidge

M.J. Arlidge – “Naar bed, naar bed”

Helen Grace is de heldin van de populaire thrillerreeks van M.J. Arlidge. Ze is een geharde rechercheur die motorrijdt en zich het liefst alleen door het leven slaat, maar wordt achtervolgd door persoonlijke demonen die haar af en toe zelfs in een depressie dreigen te storten. Toch is zij onmisbaar in de strijd tegen psychopaten die Southampton blijven teisteren en onschuldige slachtoffers maken, op gruwelijke wijze…

Helen Grace heeft al genoeg persoonlijke tragedies meegemaakt, maar als het lijk van een bekende in een nachtclub wordt gevonden, komt het moordonderzoek opeens wel heel dicht bij haar eigen leven. Helen zwijgt in alle talen over haar connectie met het slachtoffer en werkt als een bezetene om de dader te vinden. Als er een tweede slachtoffer valt, wringt Helen zich in zo veel bochten dat alles op scherp komt te staan en ze een onmogelijke keuze moet maken. Vertelt ze over haar privéleven of besluit ze te liegen om de aandacht van zichzelf af te houden?

Volgens de achterflap van het boek is “Naar bed, naar bed” het vierde deel in de serie rond Helen Grace. In feite is het na “Iene miene mutte“, “Piep zei de muis“, “Pluk een roos” en “Klikspaan” alweer het vijfde deel. Hoewel de titels wat kinderachtig over komen, doet de inhoud dat absoluut niet. M.J. Arlidge weet iedere keer een stevig, geloofwaardig plot neer te zetten (overigens niet voor tere zieltjes), met krachtige, herkenbare en psychologisch goed uitwerkte karakters. Dit zorgt ervoor dat de lezers iedere keer weer reikhalzend uitkijken naar het volgende deel. Dat was nu niet anders. We hebben lang moeten wachten op “Naar bed, naar bed“, maar het resultaat is het wachten meer dan waard. Dit vijfde deel in de serie is het beste deel tot nu toe. Nadat in een nachtclub het lichaam van een man wordt gevonden die Helen Grace persoonlijk kent, komt de misdaad dichter bij haar privéleven dan haar lief is. Zij en haar team worden meegesleept in de schimmige wereld van bdsm. Ook journaliste Emilia Garanita zit Helen en haar team op de hielen in een poging om zoveel mogelijk informatie los te krijgen en met een scoop te kunnen komen. Bovendien weet Emilia een geheim over Helen Grace dat Helen liever niet in de openbaarheid wil zien.
Op magistrale wijze sleept M.J. Arlidge de lezer weer mee in de onderwereld van Southampton en nu ook de wereld van bdsm. Hoewel Helen Grace een onconventionele heldin is, heeft ze wel altijd je sympathie en leef je met haar mee. Daardoor blijven alle boeken in deze serie spannend en aangezien de moordenaar in dit vijfde deel zich lijkt te richten op mensen in de omgeving van Helen Grace, is dit deel nog spannender dan de anderen. Als je nog geen boek van M.J. Arlidge gelezen hebt, raad ik je aan om te beginnen met “Iene Miene Mutte“. Lezers die al bekend zijn met het werk van Arlidge weten genoeg en kopen dit boek zo snel mogelijk. Nu begint het lange wachten op het volgende deel…

Uitgeverij Boekerij, juni 2017. 364 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Advertentie

Recensie “Schemerzone” van Hilde Vandermeeren

Hilde Vandermeeren – “Schemerzone”

Kate werkt als verpleegkundige in een Londense privékliniek. Ze komt erachter dat ze narcolepsie heeft, waardoor ze onverwacht een slaapaanval kan krijgen en last heeft van nachtmerries die niet van de werkelijkheid te onderscheiden zijn. Om haar baan niet te verliezen verzwijgt ze haar aandoening voor haar collega’s. De kliniek waar ze werkt beslaat twee verdiepingen, maar er is nog een derde etage die verbouwd wordt. Bekende personen kunnen die afhuren voor een discrete behandeling buiten de schijnwerpers. De negenjarige dochter van een glamourkoppel komt op die afdeling terecht.
Door een voorval in de kliniek krijgt Kate de sensatiepers achter zich aan. Maar niet alleen de sensatiepers – ook iemand anders. Iemand die niet wil dat de waarheid aan het licht komt.

Rond de tijd dat de VIP-afdeling van het ziekenhuis wordt geopend en Kate daar aan het werk mag, wordt bij haar de diagnose narcolepsie gesteld. Dit verzwijgt zij echter voor haar baas en ze probeert haar leven zo te plannen dat ze weinig tot geen last van haar ziekte zou moeten hebben. Toch gebeurt het regelmatig dat ze even in slaap valt. Een paar dagen nadat ze op de nieuwe afdeling aan ze slag is gegaan, wordt zij beschuldigd van het lekken van gevoelige informatie over de VIP-patiënten en wordt ze geschorst. Kate wil koste wat kost achterhalen wie hier achter zit. Vrienden blijken opeens geen vrienden meer te zijn en Kate weet niet wie ze nog kan vertrouwen. Haar nieuwe, enigszins aparte buurman? De fotograaf van een sleazy roddelblad?
Als iemand weet hoe ze een spanningsboog moet opbouwen is Hilde Vandermeeren dat wel. Het verhaal grijpt je direct bij de strot. Het zit erg goed in elkaar, mooi soepel opgebouwd met kleine hoofdstukjes en langzaam wordt de spanning opgebouwd tot een daverend einde. Een plottwist die ik niet zag aankomen. Dit is de vijfde thriller van Hilde Vandermeeren en ook direct haar vijfde voltreffer. Aanrader!

Uitgeverij Q, mei 2017. 299 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Recensie “Meesterdeal” van Marlen Beek-Visser

Marlen Beek-Visser – “Meesterdeal”

Als Bo van Lierop ontdekt dat haar 16-jarige dochter Eva een verhouding heeft met haar mentor, een man van tweeënveertig, lopen de spanningen binnen het gezin hoog op. Het feit dat Bo en Adam al jaren een geheim met zich meedragen, een geheim dat zij beter eerder hadden kunnen vertellen, maakt de situatie er niet eenvoudiger op. Is dat de reden dat Adam zich steeds vreemder gaat gedragen? Bo’s enige uitvlucht is haar vrijwilligersbaantje bij de Hulplijn en in het bijzonder Emiel, een cliënt met wie ze een band opbouwt. Emiel weet een manier om haar te helpen. Net als Bo op het punt staat om de confrontatie aan te gaan, gebeurt er iets wat een schok van ontzetting teweegbrengt.

Marlen Beek-Visser debuteerde in 2015 met de uitstekende thriller “Stem!” (recensie) die genomineerd werd voor de Schaduwprijs, de prijs voor het beste spannende debuut. “Meesterdeal” is haar tweede thriller. Net zoals haar debuut is ook dit boek een ijzersterke psychologische thriller. De personages zijn goed uitgewerkt en Marlen heeft zich goed ingeleefd in het leven van haar personages. Wat moet je als ouders doen als je hoort dat je dochter een relatie is begonnen met haar mentor? Dat probleem is al groot genoeg, maar het geheim dat moeder Bo en vader Adam met zich meedragen is ook explosief en als Eva achter de explosieve waarheid komt, neemt ze nog meer afstand van haar ouders dan een gemiddelde puber al doet. Bo probeert uit alle macht haar gezin bij elkaar te houden en wordt daarin niet bepaald gesteund door haar man Adam, die ook nog eens een geheim voor haar blijkt te bewaren. Bo staat er dus alleen voor en wanneer ze hulp krijgt aangeboden uit onverwachte hoek, grijpt ze dit aarzelend aan, zonder te beseffen wat voor problemen dat zich met zich mee kan brengen.

Van de eerste tot de laatste pagina is “Meesterdeal” een meesterlijke thriller met levensechte personages. Je wordt meegesleept in de gebeurtenissen en de verwikkelingen van de familie van Lierop laten je niet los. Zelfs na het dichtslaan van het boek blijven de onderwerpen die in het boek behandeld worden je achtervolgen. Marlen Beek-Visser is een rasverteller. Met “Stem!” had ze zich al neergezet als veelbelovend thrillerauteur en met “Meesterdeal” lost ze de hooggespannen verwachtingen moeiteloos in. Een must-read voor iedereen die van psychologische thrillers houdt!

Uitgeverij Ellessy, december 2016. 279 pag.

Recensie “Het vervloekte huis” van Lydia van Houten

Lydia van Houten – “Het vervloekte huis”

De achterflap: Als de 43-jarige journaliste Mikayla geconfronteerd wordt met de zelfmoord van haar man Steven, stort haar hele wereld in. Steven Jackson, geboren in Canada, blijkt echter een onverwachte erfenis voor Mikayla achter te laten: een huis in Rocky Roads, British Columbia, Canada. Samen met haar 7-jarige zoontje Jason en haar 16-jarige dochter Valerie ontvlucht Mikayla haar nu eenzame leven in Amsterdam. Ze emigreert naar Canada, in de hoop haar eerste thriller te schrijven in het klaarblijkelijk uitgestorven Rocky Roads. Al snel stuit ze op een aantal eigenaardige zaken, zoals de onopgeloste moord op Joanna la Croix van twintig jaar eerder.

Als Mikayla op eigen houtje onderzoek gaat doen naar de moord, wordt steeds duidelijker dat Rocky Roads een duister geheim herbergt. Mikayla duikt in het verleden van het stadje. Vanaf dat moment gebeuren er rare dingen in en om haar huis. Jason meent zelfs dat het spookt, dat het huis vervloekt is. Als hun hond Gollum spoorloos verdwijnt neemt Mikayla zelf het heft in handen. Ze moet en zal de onderste steen boven krijgen…

“Het vervloekte huis” is de tweede thriller van Lydia van Houten. Ik heb haar debuut (“Doodstil”) nooit gelezen, dus dit boek is mijn eerste kennismaking met haar. En wat voor een kennismaking! Ik was een van de twintig gelukkigen die een drukproef van dit boek hebben ontvangen van de uitgever. Hoewel ik moet toegeven dat ik weer een min of meer standaard “vrouwenthriller” verwacht had, bleek dit absoluut niet het geval te zijn. Daarvoor zit dit verhaal veel te goed in elkaar.

Na de eerste paar pagina’s werd ik direct meegesleept door het verhaal, of eigenlijk voelde het alsof het verhaal onder mijn huid kroop. De mensen in Rocky Roads, waarin iedereen geheimen lijkt te hebben. Iedereen verbergt iets. Een lugubere waarheid over het dorp dat hoofdpersoon Mikayla absoluut niet mag ontdekken, en de dorpsbewoners gaan ver om hun geheim te beschermen tegen de nieuwsgierige vragen van buitenstaander en indringer Mikayla.
Door de soepele schrijfstijl en het intrigerend plot is het een boek geworden dat gewoon onmogelijk weg te leggen is. Een meeslepende psychologische thriller die je van begin tot einde in de klauwen houdt.
“Het vervloekte huis” ligt vanaf 6 juni in de winkels. Echt een boek om op je verlanglijstje te zetten, of om direct te reserveren. Een must voor liefhebbers van psychologische thrillers. Lydia van Houten is een naam om in de gaten te houden.

Uitgeverij Kabook, juni 2016. 291 pag.