Recensie “Dark matter” van Blake Crouch

Blake Crouch – “Dark matter”

Met dank aan Karakter Uitgevers B.V. voor het recensie-exemplaar.

 

Het leven bestaat uit keuzes.

Door één pad te kiezen, sluit je het andere af.

Maar wat als dat nu eens niet zo is.

Wat als je in een andere werkelijkheid dat andere pad volgt.

 

Wat als je spijt krijgt van je keuze… 

 

Over de schrijver

Blake Crouch (1978) is geboren in North Carolina en heeft sinds zijn afstuderen verschillende thrillers geschreven. Met de Wayward Pines-Serie, en de verfilming daarvan, raakte hij meer bekend bij het grote publiek. De vertaalrechten van zijn nieuwe thriller “Dark Matter” werden internationaal voor astronomische bedragen overgenomen en ook de filmrechten zijn verkocht.

Cover

Ik heb de ongecorrigeerde proef gelezen. De cover van dit exemplaar is heel simpel gehouden. Zwarte ondergrond met witte letters. De titel “Dark Matter” staat bovenaan met een groot lettertype vermeld. Vlak daaronder: ”Wat als”. De naam van de schrijver staat bijna onderaan. Volgens de cover is het een speculatieve thriller. Ik kon mij daar voor het lezen geen goed idee bij vormen. Maar na het lezen voldoet dit boek inderdaad aan dat genre. Het is een mix van thriller en science-fiction. Speculatief dekt de lading. Op de definitieve cover die bij deze recensie te zien is, zijn de titel en de naam van de schrijver in een donkere kleur weergegeven. De cover krijgt vanwege zijn eenvoud, die intrigeert, een 9.

Verhaal

Jason Dessen, atoomfysicus en professor in kwantummechanica op een kleine universiteit geniet van een normale donderdagavond, die hij samen met zijn zoon Charlie en zijn vrouw Daniela doorbrengt. Een vroegere collega heeft een belangrijke wetenschappelijke prijs gewonnen en op aandringen van zijn vrouw besluit Jason om kort langs het informele feestje te gaan om deze ex-collega te feliciteren. Tijdens het feestje is er een woordenwisseling tussen hem en Ryan, zijn ex-collega. Ryan snapt niet dat Jason niet meer van zijn carrière heeft gemaakt. Volgens Ryan zou Jason de wereld hebben veranderd als hij onderzoek was blijven doen.

Jason blijft maar kort op het feestje. Onderweg naar huis wordt hij plotseling gewelddadig overvallen en onder dwang van een pistool moet hij naar zijn eigen huis rijden. De overvaller vraagt aan Jason hoe het is om Jason te zijn, of hij gelukkig is met zijn leven. Dat zijn de laatste woorden die hij hoort en vanaf dat moment komt er een eind aan alles waar hij van houdt, aan alles wat hij kent.

Jason wordt wakker en weet niet waar hij is. Er zijn enkele mensen bij hem in een vreemde ruimte en spreken hem aan met doctor Dessen. Men vraagt zich af hoe hij zich voelt. Hij wordt met een brancard naar een operatiekamer gebracht. Er wordt gezegd: “Welkom terug, Jason” en hij wordt gefeliciteerd dat hij het gehaald heeft. Jason heeft geen idee wie die mensen zijn en waar zij het over hebben. Ze stellen zich voor als zijn collega’s en vrienden. Jason probeert niet in paniek te raken.

In de operatiekamer krijgt hij een aparte, pijnlijke behandeling en Jason denkt dat hij hallucineert. Hij vraagt zich af of er een drug is om hallucinaties en pijn op dat niveau van angstwekkende helderheid te creëren. Wat in hem opkomt is dat misschien wel de CIA erbij betrokken is en dat hij in een illegale kliniek wordt blootgesteld aan experimenten. Het gekke is echter dat de mensen om hem heen blij zijn hem te zien. Ze stellen Jason gerust dat de desoriëntatie die hem blijkbaar parten speelt weg zal trekken. Jason begrijpt steeds minder van wat er aan de hand is. Hij weet het complex te ontvluchten en gaat naar huis. Dit blijkt niet het veilige toevluchtsoord te zijn dat hij had verwacht. Eenmaal thuis komt hij erachter dat niets is zoals het was voor de ontvoering. Hij heeft geen zoon en Daniela is niet zijn vrouw. Hij komt erachter dat hij geen gewone professor is, maar een zeer getalenteerde wetenschapper die prestigieuze prijzen heeft gewonnen. Jason is verbijsterd door deze informatie. Binnen een tijdsbestek van enkele uren is hij het contact met zijn identiteit en realiteit kwijt, hij twijfelt aan alles wat hij dacht te kennen.

Mening/conclusie

De ondertitel ‘Wat als’ en ‘speculatieve thriller’ scheppen hoge verwachten. Dit ook vanwege de Wayward Pines-Serie, die ik met veel plezier gelezen heb.

Het eerste deel van hoofdstuk 1 is in de vorm van een alwetende verteller, dit blijkt Jason te zijn. Er is een korte uitleg hoe het allemaal begon. ‘Niemand vertelt je dat het allemaal op het punt staat te veranderen, dat het van je wordt afgepakt’. Na dit eerste stukje, verandert het vertelperspectief. Vanaf dat moment tast je net als Jason in het duister over wat er aan de hand is, je weet net als hij niet wat er gebeurt. Je voelt zijn angst, zijn paniek en verwardheid over wat er gaande is. Waarom is hij ontvoerd? Hij kan geen enkele reden verzinnen. Je wordt tijdens de kidnapping meegevoerd in de gedachten van Jason, deze zijn gedetailleerd beschreven. Daarna komt de onbekende wereld waar Jason mee geconfronteerd wordt. Jason vraagt zich af wat er in vredesnaam met hem gebeurd is. Het geeft hem een raar gevoel dat mensen hem blijken te kennen, terwijl hij zich hele andere dingen herinnert. Niets lijkt erop dat dit een gewone ontvoering is. Er is iets vreemds aan de hand en dat maakt je als lezer zeer nieuwsgierig. Jason probeert er achter te komen wat er met hem is gebeurd, maar tijdens zijn onderzoek komt hij erachter dat hij, maar ook iedereen die hij zijn geheim toevertrouwt, gevaar loopt. De mensen met wie hij nu te maken heeft, gaan tot het uiterste om zaken geheim te houden. Wat Jason in de loop van het verhaal ontdekt is onvoorstelbaar, ongelooflijk en verbijsterend. Jason zal voorzichtig moeten zijn als hij weer levend thuis wil komen. Om dit doel te bereiken gaat hij op een bizarre, beangstigende reis. Tijdens deze reis zit Jason in een achtbaan van emoties, het is een reflectie op zijn leven dat hij tot dan toe heeft geleefd. Zaken die hij altijd voor lief heeft genomen betekenen nu alles voor hem.

Het verhaal is intrigerend, maar vooral enorm spannend. De verwarring van Jason is uitstekend beschreven. Jason heeft een vermoeden over wat er aan de hand is, maar er blijft bij hem constant die twijfel bestaan over wat nou precies de waarheid en de werkelijkheid is.

“Dark Matter” is een bijzonder origineel, vernieuwend, spannend, indrukwekkend en intrigerend verhaal. De ontknoping is fascinerender en briljanter dan ik had kunnen vermoeden. Het is verreweg het beste boek dat ik dit jaar heb gelezen.

“Dark Matter” van Blake Crouch heeft de hoge verwachtingen die ik van het verhaal had waargemaakt en krijgt van mij 5 dikke sterren!

 

Uitgeverij Karakter, augustus 2016. 320 pag.

Gastrecensent: Jeanine Feunekes-Both (Recensente De Perfecte Buren)

 

Advertentie

Recensie “Ivanov” van Hanna Bervoets

Rusland, 1924. Wetenschapper Ilya Ivanov heeft één droom. Hij wil menselijk DNA combineren met dat van een aap, om zo een heel nieuw, hybride wezen te kweken. Overmoedig reist Ivanov naar Afrika om chimpansees te insemineren met mensensperma.

Amerika, 1994. Felix, een jonge, homoseksuele student vertrekt voor een halfjaar naar New York om een seminar journalistiek te volgen. In eerste instantie heeft hij moeite zijn plek te bepalen binnen de verschillende subculturen op de campus. Maar dan ontmoet hij virologe Helena Frank. Helena doet onderzoek naar de oorsprong van het hiv-virus: aids moet tijdens de experimenten van Ivanov van aap op mens zijn overgegaan, is haar these.
Felix besluit een artikel te schrijven over Helena. Naarmate zijn research vordert bouwt hij een intense relatie op met de hoogleraar. Dit tot ongenoegen van Lois, Helena’s jongere assistente. Algauw raakt Felix verstrikt in een complex machtsspel met Lois en Helena, waarbij de rollen voortdurend veranderen en de drijfveren lang ongewis blijven. Gebruikt Helena Felix voor haar experiment of gebruikt hij haar voor zijn studie? En wat verbergen de twee vrouwen; welke rol spelen de controversiële ideeën van Ivanov bij hun onderzoek?

In deze knap geschreven roman heeft Hanna Bervoets meerdere lagen gecreëerd. Het boek beschrijft eigenlijk het verhaal van de hoofdpersoon Felix, die in 1994 in New York een aantal vakken journalistiek gaat volgen, maar er het boek gaat al snel behoorlijk de diepte in, zonder de lezers af te schrikken. “Ivanov” gaat over ziekte, wetenschap, biologie, homoseksualiteit en Bervoets gaat stevige filosofische (ethische) vragen niet uit de weg. Sterker nog: ze zoekt ze bewust op. Dat maakt dit boek zo’n onweerstaanbare roman. Dit is geen verhaaltje dat je even leest en vervolgens weglegt. Dit boek laat je nadenken over behoorlijk zware (filosofische) onderwerpen. Toch is het geen moeilijk boek om te lezen. De vertelstijl van Bervoets is lichtvoetig en het verhaal is, ondanks meerdere verhaallijnen in diverse decennia, erg leesbaar. Hanna Bervoets heeft met “Ivanov” een ijzersterke roman geschreven, die waarschijnlijk hoog zal scoren in de de Top-10-lijstjes van beste boeken van 2016. Dit was mijn eerste kennismaking met het werk van Hanna Bervoets, maar ze heeft er in mij in ieder geval weer een fan bij.

Uitgeverij Atlas Contact, 2016. 320 pag.

Recensie “Wat we zien als we lezen” van Peter Mendelsund

Peter Mendelsund – “Wat we zien als we lezen”

Heeft Tolstoj Anna Karenina echt beschreven? Heeft Melville ons ooit precies laten weten hoe Ismaël eruitzag? Of Faulkner zijn personage Benjy Compson? De verzameling van versplinterde beelden in een boek – hier een sierlijk oor, daar een losgeraakte krul, een zwierig opgezette hoed – en andere hints en aanwijzingen helpen ons lezers om een beeld van een personage of van de setting te krijgen, zonder dat de schrijver het expliciet beschrijft. Sterker nog: dit is precies wat lezen zo leuk maakt.
Aan de hand van talloze voorbeelden uit de wereldliteratuur laat dit schitterende en rijk geïllustreerde boek zien hoe dit unieke visuele proces van de lezer werkt.

Dit is op vele vlakken een uniek boek. Qua typografie, illustraties, qua onderwerp. Maar het is geen lichte kost. Vanuit de neurologie, psychologie en (wetenschaps)filosofie, doet Peter Mendelsund uit de doeken “wat we zien als we lezen”. Veel van wat we voor ons zien als we lezen, wordt namelijk helemaal niet door de schrijver gezegd. Het uiterlijk van karakters is daar een mooi voorbeeld van. Soms wordt een karakter omschreven als iemand “met een klassieke schoonheid”. Maar dat zegt ons nog niet. Wat voor kleur ogen? Wat is de vorm van het gezicht?

Tijdens het lezen van het boek van Mendelsund, begin je je te realiseren dat je niet eens weet hoe veel van je favoriete literaire personages eruit zien. Door de omschrijving weg te laten, vullen onze hersenen zelf het beeld aan. En dat is natuurlijk voor iedereen verschillend.

Persoonlijk heb ik genoten van dit boek, en ik zal het ook zeker herlezen, al was het alleen maar vanwege de meesterlijke layout en typografie. Mendelsund zet de lezer aan het denken over wat het echt gelezen heeft over een personage of een omgeving, en wat de hersenen van de lezer hebben aangevuld. Daardoor krijgt de lezer dus een actievere rol dan meestal werd voorgesteld: de lezer als passieve persoon die alleen de woorden absorbeert. Dit boek geeft je een ander perspectief op lezen.

Het is geen lichte kost, maar absoluut de moeite waard! Lezen over lezen is leuker dan ik gedacht had.

Uitgeverij Atlas Contact, 2015. 432 pag.

Recensie “De grote wetenschappers” van Andrew Robinson

Andrew Robinson – “De grote wetenschappers”

De verhalen achter de meest opzienbarende ontdekkingen

Indringende portretten van 43 opmerkelijke personen en hun experimenten, theorieën en uitvindingen. Geschreven door een internationaal team van befaamde geleerden en wetenschapshistorici,thematisch ingedeeld naar alle grote wetenschappelijke vakgebieden, van aardwetenschappen tot universum.
Geïllustreerd met veel prachtig, authentiek materiaal: oorspronkelijke notities, gravures, foto’s, tekeningen en brieven.

Dit schitterend vormgegeven boek staat vol met wetenswaardigheden over 43 markante uitvinders en hun uitvindingen, verspreid over een periode van 500 jaar. Sommige wetenschappers kent iedereen, van andere wetenschappers is alleen hun uitvinding nog bekend. Dit is een heerlijk makkelijk leesbaar moet (niet alleen voor wetenschappers). Zoals gezegd schitterend vormgegeven met talloze afbeeldingen en makkelijk geschreven, zodat iedereen het kan lezen. Een echte “boost” voor je algemene ontwikkeling, en daarnaast ook nog eens een sieraad voor in je boekenkast!

Uitgeverij Fontaine, 2013. 304 pag.