Recensie “De Testamenten” van Frank Wouters

Frank Wouters – “De Testamenten”

Een duistere erfeniskwestie en een brede grijns
Elsbeth is het als notaris gewend om testamenten voor te lezen, maar waarom is ze zo geraakt door wat Lucas in zijn laatste wilsbeschikking heeft neergeschreven? Natuurlijk kende ze hem, vaag, van in het dorp. Ze wist dat hij een romanticus was, een melancholische ziel met een talent om zich met gemak uit elke miserabele situatie te werken en elk aankomend succes te elfder ure de nek om te wringen. En nu was hij dood, omgekomen in een bizar ongeval. Zijn nabestaanden zitten als gieren te loeren op de erfenis. Zijn testament staat vol van poëtische verrassingen en mysterieuze verwijzingen. De erfgenamen zijn onthutst en verward. Dan duiken er meerdere testamenten op. Wat heeft Lucas bezield om ze elk een vage datum te geven? En waarom schreef hij er zoveel? Aan Elsbeth om doorheen alle intriges de ware wil van Lucas te achterhalen.

Een zeldzaam mooie roman over hebberigheid en sterfelijkheid, de maakbaarheid van het leven en het rammelen van menselijke relaties en de houdbaarheid van huwelijken. Briljant in al zijn eenvoud, en gelukkig ontbreekt ook de humor niet. Zoals al op de achterkant van het boek staat “Een geweldige leeservaring. En een grijns of vijf”. Een schrijver van wie we hopelijk nog veel gaan horen. “De Testamenten” is in ieder geval een meesterwerkje. Zowel de testamenten in het boek als het boek “De Testamenten” zijn uniek. Zonder enige twijfel vijf sterren waard.

Uitgeverij Lannoo, 2015. 284 pag.

Advertentie

Recensie “Impact” van Vittorio Busato

Vittorio Busato – “Impact”

Balzerin Carabolante, ooit een veelbelovend tennisser, is al op jonge leeftijd hoogleraar psychologie. Als een liefde onbereikbaar blijkt en zijn netwerktheorie over de zin van het leven door collega’s en media wordt verguisd, verliest hij zijn geloof in de liefde en de wetenschap. Zijn verval zet verbazingwekkend snel in, voor hem een extra aanwijzing dat hij de verpersoonlijking van zijn eigen theorie begint te worden, een lone wolf. Nog eenmaal neemt hij zich voor iets te doen dat impact heeft. Hij begaat evenwel een gruwelijke misstap waarvoor hij in een tbs-kliniek belandt. Bij wijze van experimentele behandeling krijgt hij toestemming zijn psychobiografie op te tekenen. ‘Ik heb gefaald, ik heb geen enkele fiducie meer dat ik mijn plaats in de maatschappij herover. Mijn ambitie, mijn inzet is longstay. In ruil daarvoor zet ik voor jullie en de rechter mijn verhaal, mijn psychobiografie op schrift.’

“Impact” is een ijzersterke roman over een man die door een reeks tegenslagen zijn geloof in de wereld verliest. Hij geeft de liefde op, voor zichzelf, voor anderen, voor zijn werk en voor de maatschappij, en ‘wie de liefde opgeeft, die geeft het leven op’. Na het mislopen van zijn wraakactie, schrijft hij in de TBS-kliniek zijn verhaal.
Dat Vittorio Busato zelf psycholoog is, is wel te merken in het boek. Hij is af en toe behoorlijk filosofisch over het leven en de maatschappij, maar dat wordt nergens storend. Dus zeker niet alleen “voer voor psychologen”. De auteur heeft een ijzersterke en indringende psychologische roman neergezet, die nog lang blijft na-echoën in je hoofd, en je aan het denken zet. Een vergelijking met bijvoorbeeld Michel Houellebecq is snel gemaakt, maar Busato onderscheidt zich door zijn prettige schrijfstijl. Een van de beste romans die ik de laatste tijd gelezen heb. Laat het volgende boek van Busato maar komen!

Uitgeverij De Brouwerij | Brainbook, 2015. 296 pag.

Recensie “Wat overblijft is naamloos” van Tom Cornu

Tom Cornu – “Wat overblijft is naamloos”

De wereld van Lea Smolders wordt overhoop gehaald wanneer haar dochter Ifi beslist om ‘tijdelijk’ bij grootmoeder Dora in te trekken. Lea vermoedt hierin de hand van haar moeder. Ze wil er alles aan doen om haar dochter weer voor zich te winnen. Wanneer Dora door een hersenbloeding in coma gaat, ziet Lea haar kans. Ze verhuist naar het ouderlijk huis om voor Ifi en haar moeder te zorgen. Maar hoewel ze niet veel meer is dan een plant, blijft Dora haar leven overheersen. En ook haar dochter lijkt geheimen te hebben. Overrompeld door heden en verleden is niets nog helder voor Lea. Wat is waan en wat is werkelijkheid? “Wat overblijft is naamloos” is een tragikomedie. Over moeder-dochterrelaties in tweevoud. Over de vraag of ons leven gedetermineerd is. En door wie of wat. Tom Cornu vertelt een verhaal dat even literair als humoristisch is.

“Wat overblijft is naamloos” is het debuut van Tom Cornu. Op magistrale wijze weet hij de relaties tussen de drie generaties vrouwen (Dora, Lea en Ifi) te beschrijven, en hij toont een groot psychologisch inzicht als hij de aftakeling van Lea beschrijft. Tom Cornu heeft een krachtige en heldere manier van schrijven en hierdoor blijft het verhaal boeiend en wil je weten hoe deze tragikomische ontrafeling van deze familie verder gaat. Een buitengewoon indrukwekkend debuut dat zeker naar meer smaakt. Ik hoop dat een tweede boek niet te lang op zich zal laten wachten.

Uitgeverij De Brouwerij | Brainbooks, 2015. 232 pag.

Recensie “Paper Towns” van John Green

John Green – “Paper Towns”

Ondanks de Engelse titel van dit boek, betreft het wel degelijk de Nederlandstalige versie. Na het mooie debuut “Het grote misschien” en het wat tegenvallende “Negentien keer Katherine” is “Paper Towns” het derde YA-boek van de vijf die hij tot op heden geschreven heeft.

Margo was altijd al gek op mysteries. En bij alles wat daarna kwam, kon ik me nooit aan de gedachte onttrekken dat ze misschien wel zo van mysteries hield dat ze er zelf een werd. Q (Quentin) en Margo negen jaar oud zijn, vinden ze in het park een dode man. Die avond klimt Margo het slaapkamerraam en het hart van Q binnen. Maar hun levens gaan daarna verschillende kanten op. Negen jaar later klimt Margo opnieuw Q’s kamer binnen. Ze neemt hem mee op een nachtelijk avontuur om nooit te vergeten. De volgende dag is ze verdwenen. Margo blijkt aanwijzingen te hebben achtergelaten die alleen Q kan ontrafelen. De belangrijkste aanwijzing is een lang gedicht van Walt Whitman, waar Q eerst geen touw aan vast kan knopen. Geïntrigeerd gaat hij op zoek naar de jonge vrouw op wie hij in stilte verliefd is, geholpen door zijn vrienden Ben en Radar, en Lacey, een vriendin van Margo. Maar wil Margo wel gevonden worden?

“Paper Towns” is geschreven in de typische John Green-stijl, dus met een dosis droge humor, en de naam John Green staat altijd garant voor een uitstekende YA-roman. Toch kan het boek niet tippen aan “Het grote misschien” en zijn mooiste boek “Een weeffout in onze sterren“. Liefhebbers van YA-romans zullen smullen van “Paper Towns”, ook al haalt het boek het net niet bij de kwaliteit van deze twee boeken. Maar als je een liefhebber van YA-romans bent, zul je genieten van “Paper Towns”.

Uitgeverij Lemniscaat, 2015. 300 pag.