Recensie “De vrouw in suite 10” van Ruth Ware

Ruth Ware – “De vrouw in suite 10”

Het is gruwelijk genoeg om getuige te zijn van een moord. Het is nog erger als niemand je gelooft.

“De vrouw in suite 10” is de nieuwe, razend spannende thriller van Ruth Ware, bekend van “In een donker, donker bos“, dat wordt verfilmd door Reese Witherspoon. Dit had het perfecte tripje moeten zijn. Dit was haar kans op promotie. Maar een moordenaar gooit roet in het eten. En zij is de enige getuige. Tijdens een cruise is Lo Blacklock getuige van een moord, maar niemand gelooft haar. Vastberaden om erachter te komen wie het slachtoffer was en waarom ze vermoord is, gaat Lo op zoek naar de waarheid. Maar Lo zal er snel achter komen dat een moordenaar niet gediend is van mensen die hun neus in andermans zaken steken…

Laura “Lo” Blacklock mag voor het reistijdschrift waarvoor ze werkt meevaren op de Aurora, een luxe mini-cruiseschip. Als ze op een nacht geluiden hoort in suite 10 (de suite naast die van haar), die geacht wordt leeg te staan, omdat een van de gasten zich heeft afgemeld,  is ze ervan overtuigd dat er een moord gepleegd is in die kamer. Op de Noordzee, langs de kust van Noorwegen, vaart het schip zonder land in zicht. Er is dus niemand die het schip kan verlaten of betreden kan hebben. Dit geeft het boek een Agathe Christie-achtig whodunnit-gevoel. Er is sprake van een beperkt gezelschap in een afgesloten ruimte (de grenzen van het schip) en een van de passagiers of bemanningsleden moet de moordenaar zijn. Maar wie is het slachtoffer? Want er lijkt niemand te ontbreken. Na dit Agatha Christie-gedeelte, neemt het verhaal plotseling een andere, verrassende wending met een onverwacht einde. Weliswaar zijn de personages wat oppervlakkig en niet voldoende uitgediept, maar dat wordt goedgemaakt door een origineel en spannend verhaal dat makkelijk leest en onmogelijk weg te leggen is. Ik heb het eerste boek van Ruth Ware nog niet gelezen, maar dat ga ik nu zeker doen. Een schrijfster om in de gaten te houden.

Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 2017. 352 pag.

Recensie: Huso Akkerman

Advertentie