Recensie “Ica” van Eva Posthuma de Boer

Eva Posthuma-De Boer – “Ica”

In de roman “Ica” speelt schrijfster Eva Posthuma de Boer een spannend spel met feit en fictie. Wanneer Nadine Sprenger als debutante het Boekenbal bezoekt, maakt ze kennis met de door haar zo bewonderde Ica Metz. Tussen haar en de kleine, grote schrijfster bestaat onmiddellijk een vanzelfsprekende, maar onverklaarbare vertrouwdheid. Getroffen door de gretigheid waarmee Ica in het leven staat, maar ook door haar werk, dat leest alsof ze elk woord speciaal voor haar geschreven heeft, komt ze tot het besef dat ze geen fascinerender personage voor haar nieuwe roman zou kunnen verzinnen dan Ica Metz.

Het is duidelijk dat het personage van Ica gebaseerd is op Connie Palmen. Net zoals La Palmen heeft ook Ica tot tweemaal toe een man verloren. Nadine is volledig idolaat van Ica en probeert alles te doen om Ica voor zichzelf op te eisen, om een belangrijke plaats in het leven van Ica in te nemen. Ze vertrekken ook samen naar een vakantiehuisje in Frankrijk dat van de vader van Nadine is, in de hoop dat de band tussen Nadine en Ica sterker zal worden, maar Nadine heeft de gebeurtenissen niet in de hand, en van haar plannen komt weinig terecht. Ica blijkt minder grijpbaar dan Nadine had gedacht, en ze blijft tobben over het verschil tussen de échte Ica en de Ica die zich laat zien aan de buitenwereld. “Ica” is een indringende roman over idolen, jaloezie en obsessie, geschreven in een stijl die erg veel lijkt op die van Connie Palmen. Dit boek zal liefhebbers van het werk van Connie Palmen dan ook zeker aanspreken.

Klik hier voor een interview met Eva Posthuma de Boer over “Ica” in De Wereld Draait Door.

Uitgeverij Ambo | Anthos, 2015. 280 pag.

Advertentie

Recensie “Uit het oog” van Jakob Melander

Jakob Melander – “Uit het oog”

Kopenhagen, 2012: In de kelder van een villa houdt een man een macaber diner.
Kopenhagen, 1953: Een achtjarige jongen ontdekt een kelder onder de kelder van zijn huis. In die kelder vind hij een pot met twee ogen op sterk water. Als hij die laat zien aan zijn moeder, die nog nooit tegen hem gesproken heeft, zegt ze plotseling tegen hem: “Dat heeft papa gedaan”. Maar wie is papa? De jongen heeft alleen een opa, die arts is.
Kopenhagen, 2012: In een park wordt een vermoord hoertje gevonden. Haar ogen zijn met chirurgische precisie uitgestoken en vervangen door glazen ogen. Het lijk is geprepareerd om het langer houdbaar te maken.

De aan sigaretten verslaafde politieman Lars Winkler krijgt opdracht de zaak van een moordenaar die het met name op de ogen van zijn slachtoffers heeft voorzien te onderzoeken. De Klaas Vaak-zaak, zoals deze algauw in de pers bekendstaat. Maar het is niet Winklers enige uitdaging. Zijn vrouw heeft hem verlaten, zijn tienerdochter Maria is opstandig en op zijn afdeling loeren zijn vijanden op hem. Lars Winklers verleden, bij de politie al jaren een publiek geheim, dreigt hem in te halen.

“Uit het oog“, een zeer toepasselijke titel van het boek trouwens, is een boek vol gruwelijkheden. Het beeld dat in dit boek geschetst wordt heeft niet veel kleur.

Het gaat over de gruwelijkheden in de Tweede Wereldoorlog, de huidige vrouwenhandel, een zwaar gestoorde seriemoordenaar en een zwaar gefrustreerde serieverkrachter. Beiden gevormd door hun verleden en opvoeding. Daarbij is de hoofdpersoon ook een gemankeerde figuur die de nodige problemen heeft maar ook zelf veroorzaakt door zijn drank en drugsgebruik. Dan hebben we over de politieman Lars Winkler. Winkler heeft het privé zwaar omdat zijn vrouw hem heeft verlaten voor zijn baas en dat heeft uiteraard ook zijn uitwerking op zijn werk en daarbij heeft hij in het verleden geen vrienden gemaakt binnen zijn team en wordt er aan zijn poten gezaagd.

Het plot zit goed in elkaar. Door de verschillende verhaallijnen is het wel zaak om in het begin even lekker door te lezen zodat je alle karakters kent en een plaats kunt geven in het verhaal. Het zijn sterke karakters die met elkaar botsen maar elkaar ook scherp houden. De schrijfstijl is strak en hard maar weet je toch mee te nemen in het verhaal. De spanningsboog is goed en op geen enkel moment zakt het verhaal in elkaar en naarmate het einde nadert wil je alleen nog maar lezen. De rest kan wachten!

Uitgeverij Karakter, 2013. 304 pag,