
Tania Kambouri – “Vrouw in het blauw”
De Duitse politieagente Tania Kambouri was het helemaal zat. Voor de zoveelste keer was ze negatief geconfronteerd met haar vrouw-zijn en haar Griekse afkomst. Een Turkse migrant had haar opzij geduwd, beledigd en uitgescholden. Hij wilde alleen geholpen worden door mannelijke politiebeambten.
Nog diezelfde nacht schrijft Kambouri, als de noodkreet van een politie-agente, een brandbrief naar haar politievakbond. ‘Wat is de toekomst van ons land, wanneer migranten die de wet overtreden weigeren in hun nieuwe vaderland de regels te accepteren? Ze overschrijden méér dan één grens: geen respect voor vrouwen, geen respect voor de politie, geen respect voor de staat waarin we leven.’
De kern van Kambouri’s betoog: de migrantenproblematiek kan volledig escaleren. Terwijl steeds meer Duitsers klagen dat zij zich in eigen land niet meer thuis voelen, staan Kambouri en haar collega’s vrijwel dagelijks bloot aan verbaal en fysiek geweld door moslims. Maar de politie deinst ervoor terug op te treden tegen de agressieve migranten. Men zwijgt uit angst als racist of zelfs nazi weggezet te worden.
In “Vrouw in het blauw” beschrijft Tania Kambouri haar schokkende ervaringen als politieagente. Haar boek is een alarmoproep voor politie, politiek en samenleving. Het raakte een open zenuw en ze kreeg ze bijval van collega’s uit het hele land. De media pakten de stormvloed van protesten op. De reacties waren overweldigend en startten een brede discussie.
(Fragment) ‘Laten we het geweld, het gescheld en de minachting voor vrouwen en minderheidsgroepen benoemen. Ik heb liever een open vizier dan schijnheiligheid. […] Ik verlang niet meer dan respect!’
Honderden collega’s steunden Tania Kambouri’s brandbrief waarin ze een cultuur van ‘wegkijken, verdringen, negeren’ hekelt. In “Vrouw in het blauw” beschrijft ze haar ervaringen. Met een exclusief voorwoord door Gerlof Leistra, misdaadjournalist van Elsevier.
“Vrouw in het blauw” is een must-read voor iedereen. In de eerste instantie voor politie, rechters en politici, maar het is ook een bijzonder interessant en educatief boek over de gefaalde integratie van bevolkingsgroepen uit een moslimcultuur. De problemen die Tania Kambouri aankaart gelden niet alleen voor Duitsland, maar ook voor Nederland en België. De multiculturele samenleving heeft gefaald, en de vraag is wat we daar aan kunnen doen. “Vrouw in het blauw” schept hierin duidelijkheid. Ze overstijgt haar eigen visie als politieagente en beschouwt de problematiek op het niveau van de maatschappij als geheel. Tania Kombouri levert geen half werk. Ze beschrijft niet alleen de problemen, maar komt ook met oplossingen. Dat is bijzonder verfrissend. Er zijn talloze politici/demagogen die zo goed weten waar de problemen zitten, maar nergens een oplossing voor hebben. Kambouri heeft dat dus wel. En aangezien Kambouri niet alleen de problemen van mensen uit een moslimcultuur met de politie beschrijft, maar ook de maatschappelijke problemen met immigranten uit een moslimcultuur, is het een boek voor iedereen geworden. Het is geen boek met zweverige taal en wetenschappelijke theorieën. Kambouri schrijft met een “hands-on”-mentaliteit en dat is precies wat nodig is. Lezen dit boek!
Uitgeverij Just Publishers, juli 2016. 220 pag.