Recensie “Eindspel” van Isa Maron

Isa Maron – “Eindspel”

In een kleine woning in Amsterdam-Noord worden de gruwelijk toegetakelde lichamen van een hoogbejaard stel gevonden. Rechercheur Maud Mertens stort zich op de zaak, terwijl ze samen met haar collega Niels werkt aan een zaak waarbij er hoofden zijn gevonden in de tuin van de villa. Kyra Slagter vertrekt naar Londen, de seriemoordenaar die meer lijkt te weten van de verdwijning van haar zus wil praten. Ze komt steeds dichterbij, gevaarlijk dichtbij…

Wat een knallend einde van het vierluik “De Noordzeemoorden”. Erg jammer dat de serie afgelopen is en we afscheid moeten nemen van al die geweldige personages van wie we zijn gaan houden, vooral Maud en Kyra. In dit deel komen alle verhaallijnen van de vorige drie delen samen. Het is dan ook een dikker boek dan de voorgaande delen. Maar wat een explosief boek is dit! Het gaat er niet bepaald zachtzinnig aan toe. Ik weet niet precies wat ik verwacht had van het laatste deel van de serie, maar dit boek overtreft in ieder geval alle verwachtingen die ik gehad had kunnen hebben. Een buitengewoon indrukwekkend slot van een geweldige serie. Isa Maron overtuigt en is overduidelijk een van de beste thrillerschrijvers die we hebben. Ik ben er sprakeloos van! Niet geschikt voor tere zieltjes.

Uitgeverij The House of Books, november 2016. 456 pag.

Advertentie

Recensie “IJskoud” van Isa Maron

Isa Maron – “IJskoud

Op een koude novemberdag worden de doorgewinterde rechercheur Maud Mertens en de jonge Kyra Slagter weer samengebracht door een mysterieuze zaak. Twee jonge kinderen verdwijnen op bijna hetzelfde moment. Hoewel de politie met man en macht onderzoek doet, kan dat niet voorkomen dat er de volgende dagen meer kinderen ontvoerd worden. Er is geen enkele connectie tussen de verdwijningen: ze vinden overal in West-Nederland plaats, de kinderen zijn tussen de acht en twaalf jaar oud en er wordt geen losgeld geëist. Diverse Amber Alerts leveren niets op. Hoe meer kinderen verdwijnen, hoe groter de onrust in het land wordt.

Voor Mertens vormen de verdwijningen een onwelkome herinnering aan een oude zaak waarin een jong meisje slachtoffer werd. Toch maakt dit juist dat ze verbeten achter de ontvoerders aan gaat. Kyra weet wat het is als een familielid wordt weggerukt en je vol vragen achterblijft: ontvoerd, vermist, vermoord? De zaak spoort haar nog meer aan haar eigen vermiste zus te vinden: vier jaar geleden verdween Sarina, zonder spoor of bericht. Tot Kyra ineens een briefkaart van Sarina ontvangt.

“IJskoud“, het tweede deel uit het “Noordzeemoorden”-vierluik is weer een thriller die staat als een huis. Het is duidelijk dat Isa Maron een goed gevoel voor het opbouwen van spanning heeft, want na “Galgenveld“, het eerste deel van de serie, is ook “IJskoud” weer een steengoede thriller waaraan gewoon alles klopt.

Hoewel dit het tweede deel uit een vierluik is, is dit boek ook goed afzonderlijk te lezen. Je mist dan wel iets van de achtergrond van de karakters, maar dat zal niet storend zijn. Persoonlijk raad ik echter aan om eerst “Galgenveld”  te lezen, al was het alleen maar omdat het zo’n ontzettend goede thriller is! Gelukkig komen er nog twee delen in deze serie. Ik kan niet wachten.

Uitgeverij The House of Books, 2014. 320 pag.

Recensie “Galgenveld” van Isa Maron

Isa Maron – “Galgenveld”

Meedogenloos. Meedogenloos. Zijn nieuwe mantra. Het woord bevalt hem. Meedogenloos. Te lang is hij die lieve jongen geweest. Zijn moeder zei het vroeger zo godvergeten vaak dat hij dacht dat het wel waar moest zijn. `Het is zon lieve jongen. Niet meer. Nooit meer. Op een mistige zondagochtend, op het stilste uur van de beginnende dag, koerst de veerpont van Amsterdam CS naar Noord recht op een lijk af. Aan een van de hoge lantaarnpalen aan de kade bungelt het lichaam van een man, zijn gezicht gruwelijk vertrokken, zijn broek op zijn enkels. Kyra die een obsessie voor crime heeft springt meteen op haar scooter, scheurt langs het Noordhollands Kanaal en komt tegelijk met de politie aan bij het IJ. Hevig geïnteresseerd in de live moord, wat er op een PD allemaal gebeurt, hoe de politie zich gedraagt en wat de eerste stappen in het onderzoek zijn, laat Kyra zich niet zomaar wegsturen. Ze krijgt woorden met Maud Mertens, de verantwoordelijke rechercheur. Op dat moment draait de wind het lichaam een beetje, en stelt Kyra verbaasd vast dat ze de man kent. Het is Marc Gaullier, de populaire docent kunst van haar school.

In Galgenveld, het eerste deel van een vierluik, maken we onder meer kennis met de Amsterdamse rechercheur Maud Mertens, beroepsmatig een vastbijter en moeder van de zestienjarige Roos. In haar werk is ze evenzeer punctueel, recht door zee en ze functioneert prima binnen het team. Dit blijkt niet altijd even eenvoudig, daar de neuzen niet altijd dezelfde kant op staan. Dochter Roos lijkt intussen steeds vaker haar eigen plan te trekken en ook Edwin, de partner van Maud, is verre van evenwichtig genoeg om een oogje op zijn stiefdochter te houden.

Kyra Slagter zit midden in haar examens op het Damstede college als kunstdocent Marc Gaullier wordt vermist en niet veel later dood en tentoongesteld wordt teruggevonden. De vindplaats zegt alles over de boektitel. Achtervolgd en daarnaast gedreven door de verdwijning van haar oudere zus Sarina maakt dat Kyra een meer dan normale belangstelling heeft ontwikkeld voor moord- en vermissingszaken.
Als het niet bij deze moord blijft staat zowel het politieteam van Amsterdam-Noord als Kyra op scherp, die beiden hun eigen tactiek volgen.
Galgenveld laat in een tijdbestek van een week diverse personages aan het woord. Naast Maud en Kyra is er een rol weggelegd voor een in Londen woonachtige vrouw met zielenpijn die zich door haar moederinstinct laat leiden als ze zich ontfermd over een ondervoede en verwaarloosde jonge vrouw. En de lezer kijkt mee door de ogen van degene die meedogenloosheid hoog in het vaandel heeft staan.

Dit is het eerste boek dat ik van Isa Maron gelezen heb, en het is een buitengewoon goede kennismaking. De thriller zit goed in elkaar, houdt de spanning erin en staat als een huis. De personages zijn geloofwaardig, de dialogen zijn natuurlijk. Niets op aan te merken. Met Isa Maron heeft de Nederlandse thrillerwereld er een buitengewoon goede auteur bijgekregen. Gelukkig is dit het eerste deel van een vierluik, dus we mogen nog veel moois van haar verwachten.

Uitgeverij Mistral, 2014. 320 pag.