Recensie “Kalf” van Myrthe van der Meer

Myrthe van der Meer – “Kalf”

‘Kalf’ is het tweede boek van Myrthe van der Meer. ‘PAAZ’, het eerder verschenen boek van haar, is geheel autobiografisch en handelt over Emma’s opname op een psychiatrische afdeling. Dat boek heeft Myrthe van der Meer met vaart en bijzonder goed geschreven. Mensen die ‘PAAZ’ hebben gelezen en denken dat ‘Kalf’ ook zo’n soort boek is, komen bedrogen uit.
Over ‘Kalf’, haar eerste roman, kan ik niet anders zeggen dan dat het eveneens vlot en met een heel goed gebruik van de taal is geschreven. Daar houden de overeenkomsten  met ‘PAAZ’ op.

Dit boek verhaalt over Onno die, na 60 jaar in Amerika, terugkomt naar Nederland. Onno heeft kanker en nog hooguit twee, drie maanden te leven. En het verhaalt over Jürgen met wie hij een trip door het land wil maken. Grootvader en kleinzoon, maar zij hebben een grote hekel aan elkaar.
De kleinzoon zet zich af vanuit een boosheid. Jürgen neemt het zijn grootvader kwalijk dat hij lang geleden naar Amerika is vertrokken zonder nog naar zijn vrouw Anna en zijn zoon Oscar om te kijken. Ook heeft hij zich niet om Jürgen bekommerd na het overlijden van Oscar en diens vrouw, de ouders van Jürgen, waardoor hij wees werd.
Onno worstelt met geheimen en zijn afkeer van Jurgen is gerelateerd aan het gemakkelijke leven dat Jürgen in zijn ogen had en waar hij niets mee gedaan heeft. Gaandeweg het verhaal worden Onno en Jürgen geconfronteerd met hun tekortkomingen. Zij gaan de strijd aan met hun eigen waarheden, met hun leugens en met de keuzes die zij in het verleden hebben gemaakt. Daardoor verandert de sfeer tussen hen.

Myrthe van der Meer (pseudoniem) heeft bijzonder goed de emoties alsook de gevoelens van de beide mannen beschreven. De personages hebben daardoor diepgang gekregen. Ook zijn de dialogen mooi neergezet en het geheel is een prettig te lezen boek met korte hoofdstukken.

Uitgeverij The House of Books, 2013. 320 pag.

Advertentie

Recensie “UP” van Myrthe van der Meer

Myrthe van der Meer – “Up”

Emma heeft een afspraak met haar psychiater. Als deze niet aanwezig blijkt te zijn, krijgt ze een vervanger. Deze weet niet dat het haar laatste gesprek is en heel onverwachts voor Emma wordt ze opgenomen op de PAAZ. Opnieuw!! Nee, waarom? Ze voelt zich toch goed? En dat is nu net haar probleem. Ze voelt zich(te) goed en wil zich niet weer slecht gaan voelen. De depressies wil ze niet meer mee maken. Tijdens haar opname krijgt ze een nieuwe diagnose erbij en ook nieuwe medicatie. Hoe gaat ze hiermee om? En ook met de medepatiënten? Dit alles wordt tot in uiterste nauwkeurigheid in dit boek beschreven door Myrthe (pseudoniem).
De ups en downs van bipolair (manisch depressief) zijn, want dat is de diagnose die Emma te horen krijgt. Een Emma die totaal anders is dan in het boek “PAAZ” (klik op de titel voor de recensie). Nu is het niet zo dat je perse “PAAZ” gelezen moet hebben om het boek “UP” te lezen. Het is een boek wat heel goed apart gelezen kan worden. Een kleine maar mooie dosis humor is er ook in verwerkt. En de titel… die heeft meerdere achtergronden. Het lezen over de achtergrond veroorzaakte bij mij wel een flinke glimlach. Ook hier weer de humor die ontstond bij de medepatiënten van Emma. En de schilderijen op de PAAZ…ja, die zijn soms ook wel eens verdraaid?…mooi! De humor maakt dat dit boek toch een glimlach en soms een echte lach veroorzaakte bij mij. Maar…let op. Dit boek heeft duidelijk heel veel diepgang. De discussies tussen patiënten onderling, tussen behandelaar en patiënt en ook de relatie met Emma´s familie worden goed uitgediept. Het geeft een goed beeld van de problemen die Emma tegenkomt in haar gevecht om te leren omgaan met haar bipolaire stoornis in combinatie met Asperger. Het boek leest heel vlot weg. Dat wel. Maar het is geen boek wat je leest om eens lekker te gaan genieten van een romannetje. Nee, je gaat ondergedompeld worden in het leven op de PAAZ met alle ups en downs. Erg goed hoe Myrthe het leven op de PAAZ verwoord heeft. Maar onthoud wel dat ieder mens uniek is, en dat Emma/Myrthe niet symbool staat voor alle andere mensen met Asperger of een depressieve of bipolaire stoornis. Dit boek is zeer geschikt voor mensen die in de geestelijke gezondheidszorg werken (zij zullen veel herkennen), maar is ook leuk en interessant voor leken.

Uitgeverij The House of Books, 2015. 352 pag.

Recensie “PAAZ” van Myrthe van der Meer

Myrthe van der Meer – “PAAZ”

Als Emma van de ene op de andere dag opgenomen wordt op de PAAZ (Psychiatrische Afdeling van een Algemeen Ziekenhuis), weet ze één ding zeker: hier is een fout gemaakt. Ze heeft namelijk een leuke baan, een geweldige vriend en een goed leven, dus dat ze dood wil kan dan toch geen probleem zijn?

Het is het begin van Emma’s zoektocht door de absurde wereld van de psychiatrische kliniek met al haar regels, pillen en diagnoses – een zoektocht naar de uitgang, maar boven alles een zoektocht naar zichzelf. Tijdens haar reis langs vreemde patiënten en nog vreemdere therapeuten, depressieve kerstballen en onverwachte vriendschappen, begint Emma te beseffen dat ze hier niet voor niets zit, en dat zij de enige is die kan bepalen of, maar vooral ook hóé ze ooit de PAAZ weer verlaat. Haar diagnose is duidelijk: een zware depressie. Deze wordt soms in pijnlijk rake zinnen omschreven, zoals het moment waarop Emma tegen haar vriend zegt: “Ik weet wel dat ik van je hou, maar ik voel het niet”. Dat geeft heel goed de essentie van een depressie weer. Het gaat niet om je verdrietig voelen, het gaat om helemaal niets meer voelen.

Ondanks het zware thema van het boek, schrijft Myrthe van der Meer (pseudoniem) op een luchtige en vaak zelfs humoristische manier over de dagelijkse gang van zaken op de afdeling. Het verhaal is gebaseerd op autobiografische ervaringen. Dit boek is eigenlijk verplichte kost voor iedereen die in de Geestelijke Gezondheidszorg werkt, maar zeker ook geschikt voor breder publiek. Een boek met een lach en een traan. En als je het boek gelezen hebt, weet je: “Gekke mensen zijn zo gek nog niet”.

Uitgeverij The House Of Books, 2012. 352 pag.