Marina Heib – “Drie meter onder nul”
Op een dag besluit ze: ik word moordenares. Ze kiest haar slachtoffer. Ze beraamt de moord. Ze laat niets aan het toeval over. En ze heeft al helemaal geen medelijden. Geduld is een schone zaak voor een jager. Ze lijkt een onschuldige jonge vrouw: een uiterst succesvol IT-specialist, onafhankelijk, zelfverzekerd, intelligent en mooi. Maar ieder mens heeft een duistere kant. Op een mistige donderdag in november verandert alles. Die dag besluit ze: ik word moordenares.
Wat beweegt haar ertoe te besluiten om te gaan moorden? Ze ziet zichzelf als een wolf onder de schapen. Ze heeft als taak gesteld de andere wolven te doden om de schapen tegen hen te beschermen, vooral de onschuldige lammetjes. “Drie meter onder nul” is een rauwe thriller, psychologisch erg diepgaand, “een fascinerend en verontrustend verhaal over eenzaamheid, vergelding en het verlangen naar vrijheid”.
De rauwheid zit in het taalgebruik, in de moorden en ook in de psychologie van de moordenares. Ze worstelt met haar “moordenares-zijn” en het verlangen naar het “normaal-zijn” (net als Dexter in de gelijknamige televisieserie). De kracht van deze hoogst originele thriller zit hem in het plot. Daarom is de beschrijving op de achterflap ook zo summier gebleven. Al lezend wordt laagje voor laagje afgepeld, waardoor je uiteindelijk te weten komt waarom ze heeft besloten om te gaan moorden. Het verhaal bouwt op naar een verbijsterende climax die je niet aan ziet komen. Marina Heib slaagt er met dit boek in om iemand die tientallen thrillers per jaar leest nog van zijn sokken te blazen. Ze blaast het genre nieuw leven in. Een buitengewoon originele thriller. Zeer de moeite waard.
Uitgeverij Harper Collins, juli 2017. 288 pag.
Recensie: Huso Akkerman
New Word Order 