Recensie “Alles om jullie heen is er nog” van Marieke Poelmann

Marieke Poelmann – “Alles om jullie heen is er nog”

Op 12 mei was het vijf jaar gelden dat vlucht 8U-771 van Afriqiyah Airways neerstortte in Tripoli. Onder de passagiers bevonden zich 71 Nederlanders, waaronder de ouders van Marieke Poelmann. Van de 104 inzittenden komen er 103 om het leven, waarvan 67 Nederlanders. De enige overlevende is het negenjarige jongetje.
Marieke’s ouders waren onderweg naar huis na een vakantie in Zuid-Afrika. Marieke is op dat moment 22 jaar oud en belandt als beginnende journalist plotseling aan de verkeerde kant van het nieuws. Wat er dan op haar afkomt is overweldigend: familierechercheurs, slachtofferhulp, banken en verzekeraars bevolken de stoep van haar ouderlijk huis. Ook delen zij en haar oudste broer Boris ineens de verantwoordelijkheid voor hun gehandicapte broer Sándor, die op zijn elfde een hersentumor kreeg. Om nog niet te spreken over het onwerkelijk grote verdriet dat zich aandient, dat Poelmann op indringende wijze weet te beschrijven. Door de vliegramp komen angsten uit Mariekes vroege jeugd, de herinneringen aan de ziekte van haar broer Sándor en de relaties binnen haar familie in een heel ander perspectief te staan.

“Alles om jullie heen is er nog” is een buitengewoon aangrijpend boek over het verlies van beide ouders. Het plotseling wees zijn. Het alles moeten regelen, terwijl jezelf helemaal ontregeld bent. Marieke Poelmann weet dit alles op zeer indringende wijze over te brengen. Het is een aangrijpend en meeslepend boek, waaruit duidelijk blijkt dat de pijn nooit verdwijnt. Marieke heeft ook gesproken op de gesloten bijeenkomst voor nabestaanden van de MH-17 ramp, want Marieke is nu ook al vijf jaar een “nabestaande”, hoe je die rol ook moet invullen, en daar worstelt Marieke ook mee. Haar ouders zijn geen dag uit haar gedachten.
Marieke beschrijft het proces dat ze met haar broers doormaakt vlak na de crash op een pijnlijk eerlijke en open manier. Met “Alles om jullie heen is er nog” heeft ze niet alleen een verslag geschreven over wat haar overkomen is sinds 12 mei 2010, maar ook een waardig eerbetoon aan haar ouders. Een schitterend boek over een verschrikkelijk drama.

Meer info: www.mariekepoelmann.nl

Uitgeverij De Bezige Bij, 2015. 256 pag.

Advertentie

Recensie “Het ruisen van de wereld” van Deniz Kuypers

Deniz Kuypers – “Het ruisen van de wereld”

Op de begrafenis van zijn oude docent van de universiteit komt Moss zijn jeugdliefde Dani weer tegen. Hoewel ze vroeger oogverblindend mooi was, is er nu niets meer van haar schoonheid over. Maar ook Moss is niet meer dezelfde als vroeger. Hij is gescheiden van zijn vrouw en heeft zijn baan in de software business opgezegd om een boek te schrijven, maar hij heeft nog geen woord op papier kunnen krijgen. Hij lijdt aan een depressie, heeft last van angstaanvallen en slaapproblemen. Kortom, hij is ook niet meer dezelfde als vroeger.

Tijdens een etentje praten Moss en Dani elkaar bij over hun leven, maar is het wel mogelijk om verder te gaan waar ze vroeger gebleven zijn, of is het beter om herinneringen niet op te rakelen?

De roman ‘Het ruisen van de wereld‘ is het nieuwe boek van de schrijver Deniz Kuypers, de opvolger van zijn debuut “Dagen zonder Dulci“. Met ‘Het ruisen van de wereld‘ bevestigt Kuypers dat hij een groot literair talent is. Op een fenomenale manier “creëert” hij Moss. Hij beschrijft de drijfveren van Moss, wat er allemaal in zijn verleden is gebeurd, en hoe het komt dat hij nu op dit punt in zijn leven is aanbeland. Het is een meeslepend verhaal en de beschrijvingen van Moss getuigen van groot psychologisch inzicht door Deniz Kuypers. Van “De Grote Drie” leeft er geen één meer. Het is na twee boeken te vroeg om te zeggen of Deniz Kuypers bij de volgende Grote Drie gaat horen, maar dat dit boek, over hoe het leven had kunnen zijn als we andere keuzes gemaakt hadden, een schitterend meesterwerkje is (op sommige momenten bijna pijnlijk mooi), staat als een paal boven water. Dit boek staat zeker in mijn top 10 van 2014.

Uitgeverij Ambo | Anthos, 2014. 199 pag.

Recensie “Mischa” van Hans Münstermann

Hans Münstermann – “Mischa”

`Met Mischa levert Hans Münstermann een meesterproeve van inleving.’ – Peter Buwalda
Op een dag krijgt Rosa Weber, een opgewekte 65-jarige weduwe met kinderen en kleinkinderen, de politie aan de deur. Haar oudste zoon blijkt zojuist aangehouden te zijn voor de verdwijning van de tienjarige Mischa, een zaak die het land al maanden bezighoudt.

Op een ochtend wordt aangebeld bij Rosa, weduwe, moeder en oma. De mededeling van de politie dat haar zoon betrokken is bij de verdwijning van een 10-jarig jongetje, is het begin van een nachtmerrie waarin langzamerhand alles waarvan ze zeker was om haar heen ineenstort. Münstermann slaagt erin om op bijzondere wijze deze ontworteling taal te geven: de moeder die ondanks alles moeder blijft van een verachte en bij voorbaat veroordeelde verdachte. En de vrouw, die dacht dat zij alles weer op orde had, ziet machteloos toe hoe het noodlot zich meester maakt van haar leven. Voor Rosa begint er een emotionele rollercoaster. Samen met familie en vrienden neemt ze stelling tegen de verdenking, heilig gelovend in de onschuld van haar zoon. Maar hoe goed kent ze haar zoon écht? En is haar moederliefde bestand tegen de waarheid? De ontreddering is volledig, als zij toch nog een kans krijgt om haar leven weer op te pakken. Een boek dat met thema’s als massahysterie, mediahypes en kindermoord de tijdgeest raak weet te typeren.

Dit boek is geen thriller, en toch gaat het over het ergste wat je kan overkomen. Het is een roman over een moeder die iets vreselijks te horen krijgt over haar zoon. “Mischa” is een meeslepende, indrukwekkende psychologische roman. Het hele boek is een lange beschrijving van Rosa en haar gevoelens en gedachten. Wat zou jij doen en hoe zou jij je voelen als je zoon verdacht werd van een misdaad? Kun je nog van hem houden? “Mischa” is een indringend boek over actuele thema’s, maar er gebeurt weinig. Ook worden sommige vragen niet voldoende uitgediept, en dat komt omdat het verhaal alleen de kant van Rosa verteld. Je wilt ook graag de kant van de zoon horen en van andere betrokkenen.

Uitgeverij De Kring, 2014. 240 pag.