Recensie “Muidhond” van Inge Schilperoord

Inge Schilperoord – “Muidhond”

Nadat Jonathan bij gebrek aan bewijs is vrijgesproken van ontucht met een minderjarige, trekt hij weer in bij zijn oude, eenzame moeder, met het vaste voornemen een ander, beter mens te worden. Tijdens zijn gevangenschap heeft hij van zijn psycholoog een werkboek gekregen dat als doel moet hebben hem te veranderen in een ander, “beter persoon”. De wijk waarin zijn moeder woont, is bijna helemaal gesloopt omdat er verderop in het dorp een nieuwbouwwijk is gekomen, waar de mensen gaan wonen. Alleen het huis van zijn moeder staat er nog en het huis waar een alleenstaande vrouw woont met een minderjarige dochter, die Elke heet. Om naast een minderjarig kind te wonen, is zowel de ultieme droom als de ultieme uitdaging voor Jonathan. Nu moet hij het geleerde in de praktijk toepassen: zijn gedachten en gevoelens sturen, en bovenal zijn gedrag beteugelen. Hij doet heel erg zijn best om nu op het rechte pad te blijven, maar zijn buurmeisje Elke komt vaak langs voor de hond en de vis van Jonathan.
Met groot inlevingsvermogen en een indrukwekkende, beklemmende schrijfstijl beschrijft Inge Schilperoord hoe Jonathan uiteindelijk in de fuik loopt die tot een even onontkoombare afloop leidt. Ik las het boek met een ongemakkelijk gevoel. Je leest heel goed hoe Jonathan worstelt met zijn gevoelens en gedachten, die afschuw opwekken bij normale personen, en toch weet Inge Schilperoord Jonathan neer te zetten als een (soort van) slachtoffer: een slachtoffer van zijn eigen gevoelens en gedachten, die hijzelf eigenlijk ook niet wil hebben. Een ongemakkelijke, buitengewoon dappere en zeer indringende roman, die absoluut het lezen waard is.

Uitgeverij Podium, 2015. 221 pag.

Advertentie